Through Arab Eyes (Tagalog)

Chapter I: Fit in

Abu Dhabi, 2015

Lorena Faith took a long deep breath while her eyes' still close and let the hot air  of Abu Dhabi filled her lungs. Nakatayo siya sa isang panig ng mahabang dalampasigan ng corniche. Both hands were extended out, mimicking the Christ Reedemer Statue in Brazil.

Hinahanap ng tenga ang hampas ng alon ngunit sa halip ay tunog ng mga nagdaraang sasakyan sa likod ang naririnig. She wondered where could she find peace at this goddamn place.

Pilit pinaglaban ang disappointment dahil sa man-made na beach sa harapan. Kung magtatawag bang beach ang tila nakatambak na tubig sa tabing kalsada sa parteng iyun ng corniche road. Overlooking the famous Abu Dhabi's Etihad Towers imbes na walang hanggang dagat.

Two weeks ago, she was exactly doing the same thing pero totoong dagat ang nasa harapan. Nakagawian na niya iyon kapag nais niyang payapain ang kalooban.

She wanted to hate herself for this decision of hers at kung bakit nahihirapan siyang mag-adjust ngayon. But whose to blame. Kasalanan ba niyang gustuhin niyang makalimot.

She was having a not very extravagant life in the Philippines pero sapat upang sabihing kontento siya kung ano ang meron. May stable na trabaho bilang supervisor sa isang local resort sa Bolinao, Pangasinan. At hindi rin masasabing naghihikahos dahil may sariling fish ponds ang lola niyang si Lorena na ang iba'y pinapaupahan. Her mother Faye, also have her own job. She doesn't have any financial problem, hindi tulad ng ibang Pinoy na piniling lisanin ang sariling bansa. But she have her reason kung bakit siya nakapag-abroad ng wala sa plano.

Faith took another long deep breath at sinariwa sa isip kung bakit sinunggaban niya ang pagiging guest relation officer sa isang casual restaurant sa UAE, makaalis lang ng Pilipinas.

There's a tiny part deep inside her haert that keeps on bothering her. What if hindi niya pinairal ang galit at pride. What if she convinced Daniel that she's willing to fight for their love. Iyun naman dapat ang ginagawa ng dalawang taong nagmamahalan, hindi ba. Dumarating sa point na sinusubukan ng tadhana kung gaano katatag ang pundasyon at pagmamahalan ng dalawang indibidwal.

What if she did those things? Would they be able to surpass everything? Will it make any difference?

She took a long deep breath once more at mapait na ngumiti. Puro mga what ifs.

Kasabay nang pagmulat ng mata'y siyang pagkarinig sa sunod-sunod na busina ng sasakyan. Awtomatikong humarap siya at nagulat nang makita ang isang nakaparadang bagong-bagong itim na Ford mustang sa tabing daan. Alam niyang common na ang makakita ng ganoong klase ng mamahaling sasakyan sa bansang ito pero hindi parin niya mapigilan ang sariling hindi humanga.

Bumaba ang bintana sa may driver's seat at sumungaw ang isang local. Tawag sa mga native na emirati. Nasabi niya iyon dahil sa suot nitong puting kandura at guthra sa ulo.

Sumenyas ito na lumapit siya pero hindi tuminag si Faith. Isa sa mga bagay na napag-alaman niya ay ang mababang tingin ng mga emirati sa mga kabayan sa bansang iyun. Na kesyo mababang-uri ang mga Pilipina, pang-katulong, nakukuha kapalit ng mababang halaga. Which freaks her out at first.

Nang hindi siya lumapit ay nagsalita ito. "You want to take a ride?" anito sa matatas na english.

Oh well, mukhang isa ito sa mga sinipag na local na mag-aral abroad at maganda ang English diction. At hindi lang yun, may hitsura ito para mang-hook ng babae kung saan.

Kahit medyo may kadiliman ang kinapaparadahan at kalahati lang ng kabuuan nito ang nakikita ni Faith ay nagawa parin niyang suriin ang lalaki. He has a perfect thick eyebrow with matching deep-set of eyes, na kung lalapitan niya malamang ay mapapatunayan niyang may malalantik na pilik-mata. Tila nais niyang mainggit knowing na mas maganda ang mga mata nito. Na binagayaan pa ng matangos na ilong at manipis na labi.

Hindi gusto ng dalaga ang may stubble sa lalaki. Feeling niya ay oa iyon at dugyot, but with this man, tila lalong nakadagdag iyon sa lalaking-lalaking dating nito.

But an Arab man? No way!!! Tinalikuran niya ito at naglakad patungo sa kabilang direksyon. Narinig pa niya ang pagtutol ng lalaki ngunit hindi niya ito pinansin. Wala siya sa mood magtaray ngayon at gusto niya ng peace of mind. Parang ina-absorb pa rin niya ang katotohanang nasa abroad na nga siya.

 *****

"Hay! sana ako nalang ang pinalad na mapasama sa convention at nang matupad na ang pangarap kong rags to riches na love story."

Hindi napigilang taasan ng kilay si Faith sa tinurang iyun ng kasamahang hostess na si Gem. Ang tinutukoy nito'y isang event na gaganapin sa Emirates Palace Hotel kung saan dadalo ang ilang elite people ng Emirates.

A few days ago ay lumapit sa host area si Rain upang tanungin kung sino sa kanila ang nais mag-partime bilang usherette. Si Gem ang unang nagboluntaryo pero hindi umakma ang schedule nito. Nagkataong double off siya sa magkasunod na araw bilang employee of the month kaya pinaki-usapan siya ng kasamahan.

Tumanggi siya noong una dahil bukod sa plano niyang magpahinga'y hindi niya hilig ang mga ganoong okasyon. Pero hindi niya napahindihan ang kasmahan. Kompleto na daw kasi dapat ito ng staff pero biglang nag-back out sa last minute ang isang kasama due to some reasons. Ayaw naman niyang masira ito sa part-time nito. Tutal natutulungan siya ni Rain sa kusina kapag may take-away orders siya. Bukod sa mabait na'y alam niyang kailangan nitong kumita ng extra. Hindi lingid sa kaalamang mas mababa ang sahod ng kitchen staff kesa sa kanilang nasa frontline.

"Sabi na kasi sayo ibigay ko nalang ang off ko tapus ikaw nalang ang magpunta."

Sumimangot ang dalaga na kasalukuyang nakapalumbaba sa reception. Ilang beses na niyang sinita ito na bawal ang ginagawa pero hinayan nalang niya. Mabuti nalang at nasa opisina ang amo plus wala silang masyadong guest. They can relax for a bit. Pambawi sa weekends na halos gumulong sila sa sobrang dami ng tao.

"Na parang papayag sila."nakalabing-turan nito.

"Lalo na ang boyfriend mo na napaka-strikto." Saka binuntunan ng tawa dahilan upang magusot ang ilong nito.

"Excuse me hindi ko siya boyfriend! At kahit siya na ang huling lalaki sa mundo, hinding-hindi ako magkaka-gusto sa Saife na yun." Gem made face sa pagkakabangit sa isang supervisor. May love and hate relationship kasi ang dalawa. Laging nag-aargumento pero panakaw namang sumusulyap sa isat-isa.

"At nasa first name basis na kayo." Tukso niya. "Huwag naman kayong masyadong pahalata sa feelings niyo. Alam niyo namang bawal ang hostess-manager relationship."

Umunat ito sabay taas ng dalawang kamay sa ere. "Please don't say bad words!"

May pigil na ngiti sa sulok ng labi ni Faith. "Huwag lang sanang dumating ang araw na lunukin mo yang mga salitang yan huh." She warned. One thing she learned in life: MAHIRAP MAGSALITA NG TAPUS.

Iwinasiwas nito ang kamay bilang pag-dismiss ng topic. "Basta pag may pogi kang nabingwit at hindi mo type ipasa mo sakin huh."

Gem Ocampo is just twenty-two years old. Very young and attractive. Sa kabila ng matangkad at mabulas ang katawan ay halatang bata pa ito. Minsan ay kinaiinggitan ni Faith ang physical appearance nito. "Sira ka talaga. Trabaho ang ipupunta ko dun." aniyang napapailing-iling.

"Naku, malay mo naman dun kana din makahanap ng taong muling bubuo ng puso mo." She winked at her. Hindi pinansin ang tinuran niya tulad ng nakagawian nito sa tuwing aasarin niya ito.

"I doubt that." She said brokenly. Na-kwento na rito ni Faith ang tungkol sa buhay niya tulad ng ganoon din ito sa kanya. Nag-click agad sila sa isat-isa nang magkakilala dahil halos magkasundo sila sa lahat ng bagay. Magkasama sa accommodation. Bukod pa sa pareho silang mula sa probinsya ng Pangasinan.

"Tsk. Tsk. Don't close your heart to any possibility ya Faith. Hindi dahil sa nasaktan ka dati, at hindi pinalad ang lola at mommy mo sa lovelife nila ay matutulad kana sa kanila. Naku ang ganda-ganda mo kaya." Gem is not being exaggerated. Nang una niyang makita ang kasamahang si Faith ay nagulat siya na Pilipina ito. Why she portrayed the classic middle eastern beauty. Almond-shaped striking eyes, straight nose, well-defined jaw-lines, thick arched eyebrows in a symmetrical oval face. Mahahaba ang pilik-mata na hindi na nito kailangang lagyan ng mascara, dahil na natural na malalantik iyun. And a natural sexy lips.  “You just have to continue trying, Faith. Malay mo, you could be the one who is destined to make the difference. And then you'll have the best love story any girl would long to hope for."

"And that's the longest and most senseful advice I've ever heard from you." Isang malamyos na tawa ang pinakawalan niya.

Hindi ito umimik at sandaling napatitig sa kanya."Just go with the flow my friend." Turan nito bago salubungin ng pagbati ang guest na kakapasok lang sa restaurant.

Naiwan siyang natitigilan. Make the difference? Can she? Who knows. But in UAE? At sa kalagayan ngayon ng puso niya? Hindi nga niya alam kung kakayanin pa niyang muling magtiwala. Her heart might fall inlove someday. Pero ang trust? Mukhang mahihirapan siya sa aspetong iyun.

*****

“Almuelim alsaghir, your room is ready would you like to come up now?"  

Walang tugon mula kay Rouhi na nanatiling madilim ang mukha. Napailing nalang si Russel nang hindi siya pansinin ng amo at sa halip na dumiretso sa loob ng hotel ay tumalilis ito. Sinenyasan niya ang dalawang bodyguard na nag-umpisang sundan sila mula nang manggaling siya sa villa ng mga bin Futtaim, na hayaan lang ang binata. At siya ang mag-isang sumunod. Nagkatinginan muna ang dalawang malalaking lalaki, nasa mukha ang alinlangan pero sa huli'y tila robot na tinungo ang lobby ng hotel.

Mahirap talagang i-deal si Rouhi kapag ganoong wala ito sa mood.

Ilang araw na silang palipat-lipat ng hotel mula nang dumating sila mula sa South Dakota kung saan hawak ni Rouhi ang main branch ng Bin-Futtaim Oil Reserve. Maganda ang performance na ipapakita ng binatang amo kaya hindi niya maintindihan kung bakit ito biglang pinauwi ng ama dito sa UAE.

Kung anuman ang dahilan ng ipinagka-galit ng mag-ama’y hindi niya matukoy dahil nasa labas siya ng opisina ni Mr. Ahmed, ang ama ng binata. Ang alam lang niya'y galit na lumabas ng opisina si Rouhi at tinungo ang sariling sasakyan leaving him behind. Ilang oras din itong nawala bago siya tawagan para papuntahin sa hotel na tinutuluyan.

Ang Emirates Palace Hotel ay pangatlo ngayong lingo lang na ito. Kung isang ordinaryong empleyado at kung hindi pa niya kabisado ang ugali ng amo, malamang matagal na niyang nilayasan ito. Sa tagal ng pagiging bodyguard ay siya lang ang tanging naiwan. Kung hindi si Rouhi ang kusang nagpapalayas ay kusang lumalayas ang mga empleyado.

Mabait ang amo, madalas nga lang tupakin. At kung tutupakin ito'y dumistansya ka lang. Iyun ang natutunan niya sa tagal ng paninilbihan rito at siyang mahigpit na bilin ng tiyuhing si Antonio na siyang nag-rekomenda sa kanya kay Rashid bin Futtaim noong nabubuhay pa ito. Ayaw man niyang magbuhat ng sariling bangko pero ramdam niyang nirerespeto siya ni Rouhi sa kabila ng ilang taong agwat lang nila. Though hindi sila nagkaka-usap ng personal ay sapat ng tinanggap nito ang serbisyo niya. Isa sa mga rason kung bakit siya nakatagal sa binata.

Natural rin dito ang tumulong lalo na sa mga kapus-palad sa ilang mahihirap na bansa. Ang totoo niyan ay isa si Rouhi sa malalaking donor sa mga charitable organisation sa mga mahihirap na bansa sa kabila ng pagtutol rito ng ama.

Bilang pangalawang anak ni Ahmed Mansour  bin Futtaim , ang nagmamay-ari ng isa sa malaking Oil Company sa Gulf region ay nakaatang rito ang malaking responsibilidad bilang next in line sa panganay na anak na si Ahmed Rashid bin Futtaim.

Sa kabila niyun ay nagagawa parin nitong mag-liwaliw sa ibat-ibang bansa. Isang pribilihiyo na maging siya'y nagtatamasa.

Nadatnan niya ang hinahanap sa isang panig ng hardin sa harap ng hotel habang humihithit ng sigarilyo. Isang ikinabilib niya sa binata sa kabila ng pagiging Arabo'y madalang itong manigarlyo. Only in time that he's stress and mad.

Totoong kahit papano'y malapit siya rito pero ayaw naman niyang isipin  nitong nagmamalabis siya. His salary and all the benefits that he receives every end of the month that is able for his family to have a little extravagant life in the Philippines, is enough for him to continue serving him. Bonus nalang marahil na pinagkakatiwalaan siya nito.

Humakbang siya paatras at pumihit. The day is over. Hindi na ito bata upang sabihing kailangan nang matulog. Alam niyang anytime ay aakyat ito sa sariling kwarto. Sa lobby nalang ng hotel siya maghihintay. Hahayaan niya na munang humupa ang init ng ulo ng binata.