กำลังเริ่ม
994 Words
ผับ xxx
วายุ...
" เฮ้ยมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ "
เสียงไอ้เอลฟ์เพื่อนของผมซึ่งเป็นเจ้าของผับแห่งนี้ถามขึ้นขณะที่ผมกำลังกระดกเหล้าคืนนี้ผมนัดมันมาดื่มด้วยกันเพราะเราไม่ได้เจอกันนานแล้วที่สำคัญนอกจากที่นี่แล้วผมก็ไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหนเพราะนอกจากผมจะไม่รู้จักใครแล้วผมก็ไม่ชอบไปในที่แปลกๆที่ไม่เคยไป
" มาเมื่อวานตอนเย็นโทษทีนะที่ไม่ได้บอกมันกระทันหันว่ะ "
ผมหันไปตอบมันก่อนจะวางแก้วเหล้าลงแล้วยกมือสองข้างยีหัวตัวเองด้วยอารมณ์เซ็งๆ อยู่ๆภาพของใครบางคนก็ลอยเข้ามาในหัวผมยัยเลขานั่นตามหลอกหลอนผมถึงในความคิดเลยหรอหรือว่าผมจะเริ่มเมาแล้วนะ
" เออว่าแต่มึงกลับมาไทยรอบนี้เพราะเรื่องเดิมๆหรือเปล่าวะ "
ไอ้เอลฟ์ถามต่อก่อนจะหันไปรินเหล้าใส่แก้วตัวเอง
" อืม ย่ากูหาหญิงให้กูอีกล่ะ "
ผมหันไปตอบ มันเกิดขึ้นกับผมบ่อยมากคุณย่าของผมท่านอยากให้ผมแต่งงานมีเหลนให้ท่านเพราะท่านกลัวว่าจะไม่มีทายาทสืบทอดมรดกต่อจากผม แต่ไม่ว่าผมจะไปดูตัวสักกี่ครั้งหรือเดทสักกี่รอบก็ไม่เจอคนถูกใจสักทีรวมถึงรอบนี้ด้วย
ผมเป็นหลานชายเพียงคนเดียวของท่าน ตั้งแต่ผมเรียนจบมหาลัยจนตอนนี้อายุสามสิบแล้วท่านก็ยังหาผู้หญิงมาให้ผมอยู่ตลอดแต่พักหลังๆท่านเริ่มเปลี่ยนแผนใหม่จากให้ไปเดทก็จ้างให้มาเป็นเลขาผมแทนและอีกหลากหลายสาระพัดวิธีที่ย่าผมจัดหามา แต่ละคนที่เข้ามาก็อยู่ไม่ได้สักรายไม่ถึงอาทิตย์ก็หนีหายไปหมด ผมไม่ชอบการผูกมัดส่วนตัวผมคิดว่าผู้หญิงแม่งเข้าใจยากวุ่นวายและผมเองก็เข็ดกับเรื่องแบบนี้
เมื่อก่อนผมมีผู้หญิงที่ผมรักมากคนนึงแต่เธอหักหลังผม กว่าผมจะมีชีวิตที่กลับมาเป็นปกติแบบนี้ได้ผมใช้เวลาทำใจนานมากไม่รู้ว่ากี่ปีแต่ก็ใช่ว่าทุกวันนี้จะลืมเธอหรอกนะ เธอเป็นรักแรกและเจ็บแรกของผม
เพียงฟ้า...
จะเที่ยงคืนแล้วคุณวายุยังไม่กลับอีกเขาไปไหนของเขานะ ออกไปทำอะไรแล้วฉันต้องรอเขามั้ยหรือว่าเข้านอนได้เลยแล้วเลขาคนก่อนๆเขาทำยังไง ฉันเดินไปมาหน้าประตูอยู่เป็นร้อยรอบได้แล้วเนี่ย เริ่มงานวันแรกก็ไม่มีคนสอนงานทำเอาฉันตอนนี้ทำตัวไม่ถูกแล้ว
ครืด ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันที่วางอยู่บนโซฟาดังขึ้นทำให้ฉันทิ้งความคิดเกี่ยวกับเรื่องของคุณวายุที่ยังไม่กลับมาก่อนจะรีบกดรับสายเมื่อชื่อของบุคคลที่โทรเข้ามานั้นสำคัญกว่า
สายเรียกเข้า >>> คุณย่า
" สวัสดีค่ะคุณย่า "
ฉันกล่าวทักทายปลาย
[ นอนหรือยังหนูฟ้าย่าโทรมาดึกๆแบบนี้พอดีบ้านย่าเพิ่งจะบ่ายโมงน่ะลูก]
" ไม่ค่ะคุณย่าตอนนี้ฟ้ายังไม่นอนค่ะ "
[ เฮ้อ หนุ่มสาวสมัยนี้นอนดึกกันจริงๆเลยนะ ]
" ว่าแต่คุณย่าโทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ "
[ ย่าแค่คิดถึงหนูฟ้านะลูกว่าแต่หนูฟ้าไม่โกรธย่าใช่มั้ยที่ให้มาช่วยงานพี่เขาน่ะ ย่าหาคนไม่ได้จริงๆ ไอ้หลานย่าคนนี้ก็ใช้เลขาเปลืองซะด้วยกี่คนกี่คนก็ลาออกกันหมด ]
" ไม่โกรธค่ะ ดีใจเสียอีกที่คุณย่าเลือกฟ้าให้ทำงานนี้ฟ้าจะดูแลพี่วายุให้ดีที่สุดเลยค่ะ และจะกันผู้หญิงทุกคนที่คุณย่าไม่ได้เลือกออกห่างจากพี่วายุเองค่ะ "
แปลกใจล่ะสิว่าทำไมตอนนี้ฉันถึงเรียกคุณวายุว่าพี่เพราะความจริงแล้วฉันน่ะรู้จักกับพี่วายุตั้งแต่เด็กๆ เราไม่ได้โตมาด้วยกันหรอกนะแต่ฉันรู้จักเขาเพราะคุณย่าของฉันชอบเล่าเรื่องของพี่เขาให้ฉันฟังบ่อยๆและฉันเองก็เคยเห็นพี่เขาด้วยนะเวลาที่ฉันไปบ้านเพื่อนของคุณย่าแต่ว่าพี่เขาไม่เล่นกับฉันน่ะสิ
บ้านของฉันมรดกเพียงชิ้นเดียวที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้กำลังจะถูกธนาคารยึดและมันต้องใช้เงินจำนวนมากในการไถ่ถอนฉันจึงตัดสินใจโทรหาคุณย่ามะลิที่พึ่งสุดท้ายของฉันท่านเป็นคุณย่าของคุณวายุและเป็นเพื่อนสนิทกับคุณย่าของฉันเอง ตอนฉันเป็นเด็กคุณย่ามะลิท่านได้ย้ายไปอยู่ที่อาหรับกับคุณปู่ฮาบีฟแต่ท่านก็ยังติดต่อมาหาคุณย่าของฉันเรื่อยๆ ถึงแม้ว้าคุณย่าของฉันท่านจะเสียชีวิตไปนานแล้วแต่คุณย่ามะลิท่านก็ยังติดต่อฉันมาหาฉันตลอด
หลังจากที่ท่านตอบตกลงว่าจะช่วยโดยมีข้อแม้บางอย่างซึ่งมันก็ไม่น่าจะยากนัก ฉันจึงตัดสินใจตกลงทำงานเพื่อตอบแทนท่าน ก็แค่เป็นเลขาให้หลานชายท่านและอยู่ด้วยกันตลอด ยี่สิบสี่ชั่วโมงอีกทั้งกันผู้หญิงทุกคนให้ออกห่างจากหลานชายท่านแค่นี้ฉันทำได้อยู่แล้วแหละ
จากที่เคยได้ยินมาว่าคุณย่าชอบบังคับให้คุณวายุออกเดทบ่อยๆคงเป็นแค่ข่าวลือล่ะมั้งไม่งั้นท่านจะจ้างฉันมากันผู้หญิงออกจากหลานชายท่านทำไม ถ้าท่านไม่ได้โกหกฉันน่ะนะ
- Writer
