My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน

เพียงฟ้า... " เพียงฟ้า แกแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าจะทำงานนี้จริงๆ " เสียงของจันทราเพื่อนสนิทฉันเอ่ยถามขณะที่กำลังทานข้าวในศูนย์อาหารของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง " ใช่แก ฉันตัดสินใจแล้ว " ฉันตอบเพื่อนสนิทขณะที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่ในปากแบบไม่ใส่ใจ เพราะฉันมั่นใจแล้วว่าฉันต้องทำงานนี้จริงๆ " ถ้าแกยืนยันแบบนี้ฉันคงห้ามอะไรแกไม่ได้แล้วแหละ " จันทรายังคงพูดต่อไป บ่นตามประสาคนขี้บ่นของนาง ฉันชื่อเพียงฟ้าทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาของการตลาดที่บริษัท ××× และฉันกำลังจะได้เป็นเลขาของ CEO ที่นี่เมื่อวานฉันเพิ่งไปสอบคัดเลือกและสัมภาษณ์มาซึ่งก็ผ่าน นี่ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเดือดร้อนเรื่องเงินฉันก็คงไม่ทำหรอกนะ เพราะตำแหน่งที่ฉันทำมันก็ดีอยู่แล้วอีกอย่างตำแหน่งเลขาที่นี่มันไม่เหมือนที่อื่นนะสิไว้ต่อๆไปจะรู้เองเนอะ ภายในห้องทำงานที่ตกแต่งโทนดำน้ำเงินมีชาย 2 คนสวมชุดสูทสีดำสวมแว่นสีดำยืนขนาบข้างชายผู้สวมสูทสีดำเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้ม ผิวเนียนสีแทนสไตล์ลูกครึ่งไทยอาหรับ ถ้าจำไม่ผิดชายที่ยืนอยู่คนหนึ่งคือคุณอาตันและอีกคนหน้าจะเป็นคุณคาร์ซัคลูกน้องคนสนิทของคุณวายุ อ่าใช่แล้วล่ะคนที่นั่งอยู่คือคุณวายุนั่นเอง " สวัสดีค่ะ ดิฉัน....." " ฉันรู้จักเธอแล้ว " ยังไม่ทันจะเอ่ยแนะนำตัวก็ถูกตัดบทด้วยเสียงทุ้มของคุณวายุว่าที่เจ้านายของฉัน " นั่งสิ " เขาเอ่ยกับฉันเสียงเรียบ ณะที่สายตาอันว่างเปล่านั้นจ้องมองมาที่ฉัน " ค่ะ " ฉันเอ่ยตอบคนข้างหน้าขณะที่นั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามบรรยากาศมาคุๆนี่มันคืออะไรนะ อึดอัดชะมัด " ทำไมเธอถึงสมัครงานตำแหน่งนี้ " คนตรงหน้าเอ่ยถามเสียงเรียบ " ฉันอยากเก็บเกี่ยวประสบกา...." " ฉันไม่ชอบคนโกหก" เสียงคนตรงหน้าเอ่ยตัดบท โธ่เอ้ยอิตาคนนี้จะทำฉันร้องไห้อยู่แล้วเนี่ย " ฉันเดือดร้อนเรื่องเงินค่ะเห็นว่างานนี้ให้เยอะกว่าเลยลองยื่นใบสมัครดู ถ้าได้ก็ตกลงทำค่ะ " " เป็นเลขาฉันเงินเดือนหลักแสนถึงเธอจะมาทำในตำแหน่งรักษาการแทนแต่ก็รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำงานยังไง " เสียงคนตรงหน้าฉันเอ่ยถามขณะที่สายตาดุๆนั้นจ้องมาที่ฉันอย่างไม่วางตา " รู้ค่ะ " " แล้วจำกฎข้อสำคัญของการเป็นเลขาฉันได้มั้ย " " ยี่สิบสี่ชั่วโมงของดิฉัน...เป็นของคุณค่ะ " " พรุ่งนี้ย้ายของเธอมาที่คอนโดฉัน " " อะ อะไรนะคะ " " ใบตรวจสุขภาพบอกว่าเธอไม่ได้หูหนวก!! " " เมื่อกี้เธอยังบอกว่าจำกฎได้อยู่เลยตอนนี้ลืมแล้ว? " คนตรงหน้าเอ่ยเสียงเรียบพร้อมเอียงคอนิดๆเป็นเชิงสงสัย ตกลงเขารับฉันเป็นเลขาเขาแล้วใช่มั้ยถึงได้ให้ย้ายไปอยู่ด้วยเลยอะ " ขะขอโทษค่ะ " ฉันเอ่ยบอกเสียงตะกุกตะกักก็ตอนนี้ทำตัวไม่ถูกแล้วอะ ยกเลิกสัญญาทันมั้ย " ฉันไม่ชอบคำขอโทษเพราะคนที่ทำความผิดยังไงก็ต้องถูกลงโทษ เพราะฉะนั้นในระหว่างที่เธอเป็นเลขาฉันอย่าเอ่ยคำขอโทษให้ฉันได้ยินเพราะเธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรผิดแต่ถ้าผิด...เดี๋ยวรู้กัน " คนตรงหน้าพูดราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งๆที่หัวใจฉันมันร่วงลงตาตุ่มไปแล้ว ทำไมเขาถึงได้เป็นคนแบบนี้นะมิน่าละตำแหน่งเลขาของเขาถึงไม่เคยมีใครอยู่ได้นานถึงอาทิตย์เลยสักครั้ง " มีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากให้เธอจำไว้นะเพียงฟ้า ตั้งแต่วันที่เธอเป็นเลขาของฉันเธอจะเป็นอย่างอื่นนอกจากนี้ไม่ได้และที่สำคัญเป็นเลขาฉันเธอต้องทำตัวให้เป็นอากาศ เข้าใจที่ฉันพูดมั้ย " คนตรงหน้าเอ่ยถาม " เข้าใจค่ะ " ฉันเงยหน้าไปตอบก่อนจะหลุบตามองมือสองข้างที่ประสานกันไว้บนตัก " เข้าใจว่ายังไง " " อากาศสำคัญแต่ไม่มีสถานะ ไม่มีตัวตนค่ะ " " โอเค เดี๋ยวอาตันจะพาเธอไปเก็บของแล้วย้ายมาที่คอนโดฉัน ไว้เจอกันนะเพียงฟ้า " คนตรงหน้าเอ่ยพลางลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องทำงานโดยมีคุณคาร์ซัคลูกน้องคนสนิทเดินตามไปด้วยส่วนฉันก็ต้องไปกับคุณอาตันสินะ คิดแล้วก็อยากยกเลิกสัญญาแล้วลาออกจากบริษัทนี้ไปทำงานที่อื่นซะตอนนี้เลยจริงๆ