วายุ...
เกือบอาทิตย์แล้วมั้งที่ผมกลับมาเคลียร์งานที่อาหรับ ผมแทบไม่มีเวลากินข้าวเวลานอนหรือแม้แต่เวลาพักผ่อน คลังสินค้าของผมมีปัญหาโรงงานไลน์ผลิตก็มีปัญหาไหนจะต้องพบลูกค้าเพื่อชี้แจ้งเรื่องปัญหาต่างๆอีก อันที่จริงเวลาแค่หนึ่งเดือนมันก็เพียงพอที่จะให้ผมจัดการปัญหาที่นี่นะเพราะคนของผมที่มาช่วยงานตอนนี้ก็เยอะแยะ แต่ผมอยากจะรีบๆเคลียร์ทุกอย่างให้จบๆไปภายในสองอาทิตย์เพราะผมจะรีบกลับไปหาใครบางคน...ผมคิดถึงเธอ
" นายครับวันนี้เรามีเวลาพักประมาณครึ่งชั่วโมงครับ"
คาร์ซัคลูกน้องคนสนิทที่เป็นทั้งเลขาการ์ดและเพื่อนรายงานผม
" อืม นายไปพักเถอะว่าแต่เรื่องนั้นนายจัดการไปถึงไหนแล้ว"
ผมเงยหน้าไปคุยกับคาซัคเสร็จผมก็หันไปถามอาตันที่ยืนอยู่ข้างๆต่อ ก่อนหน้านี้ผมให้อาตันส่งการ์ดผู้หญิงไปดูแลเพียงฟ้าแต่สภาพอากาศไม่เป็นใจทำให้สนามบินหลายแห่งเลื่อนการเดินทางออกไปและคนของผมก็เดินทางไปไม่ได้
" เธอจะออกเดินทางว
