เรื่องสำคัญ
1458 Words
เพียงฟ้า...
" ฟ้าขอตัวแป๊บนะคะพอดีน้ำดื่มจะหมดแล้วเดี๋ยวไปเอาน้ำมาเติมให้"
ฉันบอกกับพวกพี่ๆที่กำลังทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุสนานเมื่อเห็นว่าน้ำดื่มบนโต๊ะจะหมดแล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยอยากจะนั่งตรงนี้เท่าไหร่มันอึดอัดน่ะ
" เดี๋ยวผมไปเองครับมิส "
เสียงคุณอาตันคนสนิทอีกคนของคุณวายุบอกฉันพลางทำท่าจะลุกขึ้น
" ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฟ้าไปเองคุณอาตันทานต่อเลยค่ะ "
ว่าแล้วฉันก็รีบลุกออกจากโต๊ะอาหารเดินตรงไปที่ครัวทันทีส่วนยัยจันทราเพื่อนซี้นั่นน่ะหรอนางกำลังสนุกกับการพูดคุยกับเพื่อนๆคุณวายุและกำลังสนุกกับอาหารบนโต๊ะน่ะสิ
" ฟ้า "
เสียงทุ้มของใครบางคนที่เดินตามฉันเข้ามาในครัวดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังเปิดตู้เย็น พี่เอิร์ธ...
" คะ? "
" คือพี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับฟ้าเรื่องคืนนั้นน่ะ คือว่าพี่... "
" ฟ้าไม่บอกใครหรอกคะพี่เอิร์ธพี่เอิร์ธสบายใจได้"
ฉันบอกคนตรงหน้ายิ้มๆ ก็คิดว่าเรื่องอะไร
" ขอบคุณนะฟ้า ขอบคุณจริงๆ "
คนตรงหน้าพูดกับฉันด้วยความดีใจพลางเอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับไหล่ของฉันเอาไว้ ฉันไม่ใช่พวกที่จะเอาเรื่องของใครมาพูดซี้ซั้วนะ เรื่องที่ได้ยินคืนนั้นฉันไม่พุดหรอก
**********
ย้อนกลับไปคืนนั้น...
คุณวายุไปดื่มที่ผับพี่เอลฟ์และหลังจากที่ทุกคนตกลงกันว่าควรกลับไปนอนได้แล้ว เพราะคุณวายุเมามากแล้วและทุกคนก็เริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พี่เอลฟ์เจ้าของผับฟุบหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เหลือเพียงพี่ราหูที่คอแข็งที่สุดกับพี่เอิร์ธที่ดื่มน้อยที่สุดแค่สองคนที่ยังดีอยู่รวมทั้งฉันด้วยที่ไม่ได้ดื่ม พวกพี่ๆเขาตกลงกันว่าจะช่วยพยุงคุณวายุไปส่งที่รถให้ฉันเพราะลำพังฉันคงเดียวคงพาคุณวายุกลับขึ้นรถไม่ได้แน่ๆ
" ฟ้า เดี๋ยวพี่เข้าไปห้องน้ำแป๊บ"
พี่ราหูหันมาบอกกับฉันก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไปหลังจากที่ตกลงกันได้แล้ว
" ฟ้าไปด้วยค่ะพี่ห้องน้ำหญิงอยู่ใกล้ๆกันใช่มั้ยคะ"
พี่ราหูพยักหน้าให้แล้วเดินนำหน้าฉันไป
หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วฉันก็เดินมาที่โต๊ะก่อนพี่ราหูเพราะก่อนจะไปถึงห้องน้ำพี่เขาบอกว่าปวดหนักแล้วก็คงนานหน่อยถ้าฉันเสร็จแล้วให้กลับไปที่โต๊ะก่อน
" เอิร์ธรักเอลฟ์นะรักมาก รักตั้งมานานแล้วจนตอนนี้กลายเป็นรักมากๆ รักจนไม่กล้าพูดออกไปเพราะกลัวจะเสียเอลฟ์ไป "
เสียงของพี่เอิร์ธพูดกับพี่เอลฟ์ที่เมาจนหลับไม่ได้สติดังขึ้นเมื่อฉันเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะพอดิบพอดี ชัดทุกคำทุกประโยค
" อ้าวฟ้ายืนทำไรอยู่ทำไมไม่รีบไปเอากระเป๋าล่ะ ปะพวกพี่ไปส่ง "
เสียงพี่ราหูที่ไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ดังขึ้นจากด้านหลังฉันทำให้พี่เอิร์ธที่นั่งอยู่หันมามองฉันด้วยสีหน้าตกใจแววตาดูเป็นกังวล
" อ่าค่ะพี่เรารีบไปกันเถอะ "
ฉันรีบทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดก่อนจะพยักหน้าให้พี่ราหูแล้วรีบเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินนำไปที่รถโดยมีพวกพี่เขาช่วยกันพยุงคุณวายุเดินตามหลังมา ยอมรับว่าอึ้งนิดๆกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่แต่ได้ยินแล้วยังไงล่ะมันไม่ใช่เรื่องของฉันนี่เนอะ
กลับมาที่ปัจจุบัน...
หมับ!!
" ขะคุณวายุ "
มือใหญ่ของใครบางคนที่อยู่ๆก็เข้ามาจับไหล่ทั้งสองข้างของฉํนให้หันไปหาเขาทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจ มาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะแล้วเขาจะได้ยินเรื่องที่ฉันกับพี่เอิร์ธคุยกันหรือเปล่า
" ไอ้เอิร์ธคุยอะไรกับเธอ "
เสียงดุๆของคนที่ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ถามฉันด้วยท่าทีไม่พอใจทำให้ฉันพลอยรู้สึกไม่ดีตามไปด้วยจนต้องถอยหนีไปด้านหลัง
" อ๊ะ!! "
เสียงตกใจปนสะดุ้งของฉันดังขึ้นเมื่อรู้ว่าตอนนี้แผ่นหลังของฉันชนกับตู้เย็นเข้าแล้ว คนตรงหน้าผละมือออกจากไหล่ทั้งสองข้างของฉันแล้วเปลี่ยนเป็นยืนค้ำประตูตู้เย็นเอาไว้โดยมีฉันอยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองข้าง ลมหายใจร้อนๆของคนตรงหน้ากำลังเป่ารดใบหน้าของฉันจนฉันรู้สึกหายใจไม่สะดวก เป็นอะไรของเขากันะแต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่บอกความลับของพี่เอิร์ธเป็นอันขาด ขืนบอกไปมีหวังความเป็นเพื่อนของพวกเขาต้องพังแน่ๆ
วายุ...
ผมยืนจ้องตากับเพียงฟ้าอยู่พักหนึ่งพลางถามตัวเองในใจว่านี่ผมเป็นอะไรไปทำไมถึงต้องอยากรู้ว่าสองคนนี้คุยอะไรกัน หลังจากเพียงฟ้าลงไปรับเพื่อนเธอขึ้นมาผมสังเกตุเห็นไอ้เอิร์ธมันเอาแต่มองเพียงฟ้าอยู่ตลอดเวลามันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด
พอเพียงฟ้าเดินเข้าครัวไอ้เอิร์ธก็เดินตามเธอเข้าไป ด้วยความสงสัยผมจึงเดินตามมันไปห่างๆก็เห็นว่าคนสองคนกำลังคุยกันอยู่ และไอ้เอิร์ธก็ดูเหมือนมีความสุขหรือดีใจอะไรสักอย่างส่วนเพียงฟ้าก็ไม่ต่างกันมันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ แต่ที่ทำให้ผมอยากจะเข้าไปกระชากคนสองคนให้ห่างจากกันก็คงจะเป็นเพียงฟ้ายืนให้ไอ้เอิร์ธแตะต้องตัวเธออยู่นั่นแหละ แมร่งเอ้ย!!
" คุณวายุคะ "
คนตรงหน้าเรียกผม
" เธอ - คุย - อะ - ไร - กับ - ไอ้ - เอิร์ธ "
ผมย้ำกับคนตรงหน้าอีกครั้งเมื่อยังไม่ได้คำตอบถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจตัวเองว่าจะอยากรู้เรื่องของคนอื่นไปทำไมก็เหอะ รู้แค่ว่าผมต้องหงุดหงิดมากแน่ๆถ้าไม่รู้
" มะ ไม่ มีค่ะ "
" ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่าอย่าโกหก"
ผมโน้มใบหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของคนตรวหน้าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ให้ตายสิตอนนี้ผมกำลังทำบ้าอะไรอยู่วะ
" แล้วทำไมคุณวายุต้องอยากรู้ด้วยคะ "
คนตรงหน้าถามกลับ นั่นน่ะสิทำไมผมต้องอยากรู้ด้วยวะ
พรึ่บ!!
“ ช่างเถอะ ”
ผมบอกพลางผละตัวออกจากเธอก่อนจะเดินออกมาด้วยอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก
" อะฟ้ากินเยอะๆนะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทาง"
ไอ้เอิร์ธที่ตักกับข้าวให้เลขาของผมพูดพลางหันไปตักนั่นนี่ให้เธอจนพูนจาน คนสองคนที่นั่งกินข้าวตรงข้ามกันกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานถูกคอส่วนผมก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักทั้งๆที่สองคนนั่นไม่ได้ทำอะไรให้ผมเลย นี่อย่าบอกนะว่าผมน่ะ...ไม่หรอกมั้ง!!
" เฮ้ยนี่ยังไงกันวะไอ้เอิร์ธมึงจีบน้องฟ้าหรอ นี่เมื่อคืนกูเมาจนตกข่าวเลยหรอวะเกิดไรขึ้น"
เสียงไอ้เอลฟ์ที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆผมถามขึ้น นั่นน่ะสิหรือว่าเมื่อคืนผมจะเมาจนตกข่าวไปทำไมสองคนนี้ถึงได้ดูสนิทสนมกันนัก
" เสือกนะมึงไม่รู้สักเรื่องจะตายมั้ย "
ไอ้ราหูที่นั่งข้างเพื่อนเพียงฟ้าแทรกขึ้นก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อ รู้สึกเหมือนไม่ได้ด่าไอ้เอฟล์คนเดียวเลยนะรู้สึกเหมือนผมโดนด่าไปด้วยเพราะผมก็อยากรู้เหมือนกัน
" หรือมึงไม่อยากรู้! "
ไอ้เอลฟ์เถียงไอ้ราหูกลับ ส่วนเพียงฟ้ากับไอ้เอิร์ธก็ได้นั่งไม่พูดไม่จา
" เอางี้วายุในฐานะที่มึงเป็นเจ้านายน้องฟ้ามึงถามน้องดิ๊ว่ายังไง"
ไอ้ราหูหันมาบอกผม
" ไร้สาระขึ้นทุกวันนะพวกมึงอิ่มแล้วก็กลับไปได้แล้วกูจะพักผ่อน"
ผมตัดบท ที่จริงก็อยากรู้อะแหละว่าสองคนนี้มีอะไรแต่ผมก็ไม่กล้าถามส่วนคนที่โดนพูดถึงก็ไม่หือไม่อือยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดเข้าไปใหญ่จนหมดอารมณ์กินข้าวต่อ
- Writer
