ยัยเด็กดื้อของนายวิศวะ

เลี้ยงขนม

"งั้นก็ได้ค่ะ รอพวกหนูกันแปปนึงนะคะ ไม่นานหรอกค่ะ" ก่อนที่สองสาวจะตั้งหน้าตั้งตากันกินข้าว เพราะเกรงใจพวกพี่เขาที่ต้องรอเดินไปส่งพวกเธอ ส่วนดิวที่เห็นว่ารุ่นน้องทั้งสองคนยังไม่ได้ไปหยิบน้ำมา จึงเดินไปหยิบมาให้อย่างเงียบๆ พร้อมวางไว้ให้ตรงหน้าโดยที่เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ก็มีแอมที่เงยหน้า​ขึ้นมามองและสบตา

"ขอบคุณค่ะ" แอมที่เห็นว่ารุ่นพี่หนุ่มเดินไปหยิบน้ำมาให้พวกเธอ จึงเอ่ยออกไปด้วยความขอบคุณ ก่อนที่พวกเธอสองคนจะกินข้าวเสร็จกันในเวลาไม่นาน

"น้องๆอยากซื้อของหรือขนมกันก่อนไหมครับ มีร้านสะดวกซื้ออยู่ไม่ไกลตรงนี้ พวกเราเดินไปซื้อกันก่อนได้" ไบรท์เอ่ยบอกกับรุ่นน้อง เพราะพวกเขาก็จะไปซื้อของเหมือนกัน

"งั้นหนูกับเพื่อนขอเดินไปซื้อขนมกันก่อนก็แล้วกันนะคะ เผื่อเอาไว้กินกันตอนดึกค่ะ" ขอไปซื้อขนมติดห้องเอาไว้หน่อยก็แล้วกัน วันหลังจะได้ไม่ต้องพากันมากินข้าวกันตอนดึกๆดื่นๆอีก

"งั้นก็ไปกันหมดนี่เลยแล้วกันนะครับ เพราะพวกพี่ก็จะไปซื้อของกันอยู่เหมือนกัน" ดีที่น้องจะไปด้วย จะได้ไม่ต้องให้น้องๆยืนรอกันอยู่ตรงนี้

"ค่ะ งั้นพวกเราไปกันเถอะ หนูเริ่มอยากกลับหอไปนอนแล้วค่ะ" ขอแค่ไปซื้อขนมเสร็จ พอกลับหอมาเธอก็จะนอนแบบยาวๆเลย

"หึ! ยัยเด็กดื้อเอ้ย กินเสร็จก็จะนอนเลยรึไง" ไม่คิดว่าจะให้อาหารย่อยสักหน่อยเลยหรอ

"หืมม นี่พี่ว่าหนูเป็นยัยเด็กดื้อหรอคะ หนูป่าวดื้อนะ" ฉันว่าฉันได้ยินที่พี่ดิวว่าเธอไม่ผิดนะ และครั้งนี้ฉันมั่นใจว่าเธอไม่ได้ยินผิดด้วย

"ก็แล้วแต่จะคิด" ก่อนที่ดิวจะเดินนำหน้าทุกคนไป จนแอมที่เดินตามหลังได้แต่งงๆ งงที่ตัวเองไปดื้อให้เขาเห็นตอนไหนกัน เธอว่าเธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

"ยัยแอม เมื่อกี้แกคุยไรกับพี่ดิวอ่ะ ไม่ใช่แกไปแผลงฤทธิ์ใส่พี่เขาอีกแล้วใช่ไหม" เพราะเพื่อนเธอมันทั้งดื้อทั้งซนเป็นไหนๆ

"ฉันป่าว ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันก็อยู่ของฉันเฉยๆอ่ะ" ฉันยังไม่ได้คิดที่จะกวนหรือก่อความวุ่นวายให้พี่เขาเลยนะ อันนี้เธอพูดจริง

"งั้นก็แล้วไป แต่แกน่ะอย่าไปแผลงฤทธิ์หรือดื้อกับใครเลยนะ เพราะที่นี่มันกรุงเทพนะเว้ย ไม่ใช่สระแก้วบ้านเราที่จะทำอะไรหรือก่อกวนใครก็ได้อ่ะ" เพราะเล็กๆน้อยๆคนบ้านเราเขาไม่ถือกันหรอก แต่ที่นี่มันกรุงเทพคงจะไม่ใช่

"เออๆ รู้แล้วหน่า พวกแกก็ชอบย้ำกับฉันจัง พวกแกหนิชอบบ่นฉันเป็นลูกกันเลยเนาะ" ถึงทุกคนจะเห็นเธอเป็นแบบนี้ แต่เธอก็รู้หรอกหน่า (มั้ง)

"ก็แกมันแสบ มันซน มันดื้ออ่ะ ก็เลยต้องย้ำบ่อยๆกันอยู่แบบนี้ไง" ถ้าแกไม่ดื้อไม่ซนจนเกินไป ก็คงไม่ต้องมาย้ำกับแกบ่อยๆแบบนี้หรอก

"ชิ! ฉันไม่ได้ดื้อสักหน่อย ฉันออกจะน่ารักซะขนาดนี้" เธอว่าเธอก็น่ารักไม่แพ้ใครคนไหนนะ

"จ่ะ น่ารัก น่ารักแต่หน้านะจ๊ะ แต่อย่างอื่นไม่ได้ให้เลย" ซึ่งมันเปล่าประโยชน์มาก

"แกอ่ะ หุ้ยยย" หรือฉันมันจะเป็นยัยเด็กดื้อเหมือนที่พี่ดิวชอบเรียกจริงๆว่ะ นี่เธอก็ได้ยินที่พี่เขาเรียกเธอแบบนี้มาสองสามครั้งแล้วนะ

"ไม่ต้องมาหน้าบูด เดินเข้าไปซื้อขนมกับน้ำมาได้แล้ว เราจะได้กลับหอกันสักที" ถ้ามันไม่ได้อยากมาซื้อขนมนะ ป่านนี้พวกเธอคงเดินกลับถึงหอแล้ว

"จ้าๆแม่ สั่งเก่งจริง" ก่อนที่เธอจะเดินแยกกับเพื่อนและถือตะกร้าของทางร้านเลือกซื้อขนมที่ตัวเองอยากกิน โดยที่มีดิวเดินตามมาอยู่ข้างหลังห่างๆ

"ยัยเด็กดื้อ อยากกินอะไรก็หยิบสิ เดี๋ยวพี่เลี้ยง" ดิวที่เดินตามหลังน้องมาเอ่ยบอกขึ้น

"หืมม พี่พูดจริงอ่ะ ไม่ได้หลอกหนูเล่นใช่ไหม" แอมที่ได้ยินเสียงรุ่นพี่หนุ่มดังมาจากข้างหลังอย่างงั้น เธอจึงหันมาหาพี่เขาตามเสียงอย่างยิ้มๆ

"อืม ไม่หลอก" ใครเขาจะหลอกกัน แค่เรื่องแค่นี้เอง

"งั้นหนูไม่เกรงใจแล้วนะ คิก คิก" เธอจึงยิ้มแป้นพร้อมรีบหยิบขนมมาอยู่ในมือ

"หึ! ยัยเด็กดื้อ" พอบอกจะเลี้ยงเท่านั้นแหละ ยิ้มแป้นขึ้นมาเชียวนะ ก่อนที่เธอจะเดินถือตะกร้าและขนมกลับไปหาเพื่อนเธอ

"ยัยหวาน แกอยากกินอะไรหยิบมาเลยนะ เดี๋ยววันนี้พี่ดิวเลี้ยงพวกเราเอง" เธอที่ถือตะกร้าและขนมกลับมาหาเพื่อนเธอยิ้มๆก่อนที่เธอจะหยิบขนมใส่ไปอีกสองสามอย่างๆสบายใจ

"เอาจริงอ่ะ นี่พี่ดิวใจดีกับพวกเราขนาดนั้นเลย" ไม่คิดว่าพี่ดิวที่ชอบทำหน้าโหดๆ ดุๆ จะใจดีกับพวกเธอขนาดนี้ ก่อนที่เธอจะเริ่มหยิบขนมกับน้ำใส่ตะกร้าไปด้วยเช่นกัน

"ก็คงงั้นมั้ง ก็พี่เขาบอกจะเลี้ยงพวกเราเองหนิ" แต่บอกกับเธอคนเดียวนะ ไม่รู้จะเลี้ยงยัยหวานด้วยรึป่าว แต่เธอจะให้เลี้ยง คิก คิก

"เออๆ แกก็อย่าหยิบไปเยอะมากล่ะกัน เกรงใจพี่เขา" แค่ในตะกร้าก็เกินพอที่พี่เขาจะรับไหวล่ะ

"ไม่อ่ะ ไม่เกรงใจ พอดีของฟรีเป็นสิ่งที่ฉันชอบสุดๆ" ชีวิตนี้ของฟรีเป็นสิ่งที่ถูกใจ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

"เห้อ! แกนี่นะ เริ่มแผลงฤทธิ์ใส่พี่เขาอีกแล้ว" เมื่อกี้ยังบอกฉันว่าป่าวอยู่เลย แต่เธอว่าตอนนี้มันไม่ใช่อ่ะ

"หึ! ยัยเด็กดื้อ ดื้อสมชื่อเรียกจริงๆ" เล่นหอบขนมมาขนาดนี้ เหมาร้านป้าเค้าไปเลยดีไหม มันจะได้จบๆ

"ไม่รู้ไม่ชี้จ่ะ งั้นเดี๋ยวฉันเดินไปหยิบน้ำเพิ่มก่อนสักสองสามขวด น้ำที่ห้องกำลังจะหมดพอดี" ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่มาสองขวด และเป๊ปซี่ขนาดใหญ่มาอีกหนึ่งขวด ก่อนที่เธอจะเดินกลับมาหาเพื่อนเพื่อรอจ่ายตัง เพราะตอนนี้ขนมพร้อม น้ำพร้อม คนก็พร้อมที่จะเดินกลับห้องแล้วเหมือนกัน

"ไอ้ดิว มึงเอาเบียร์สักกระป๋องไหมวะ เดี๋ยวกูหยิบไปให้" เรียวเอ่ยถามดิวที่ยืนอยู่ไม่ไกล เพราะเขากำลังจะหยิบเบียร์อยู่พอดี

"ไม่เอาอ่ะ มึงเอาเถอะ" ตอนนี้ช่วงรับน้อง เขาไม่ค่อยอยากจะกินแอลกอฮอล์สักเท่าไหร่

"เออๆ งั้นรอกูแปป" ก่อนที่เรียวจะหยิบเครื่องดื่มของตัวเอง และเดินกลับมาหาทุกคนที่กำลังรอคิดตังค์

"โอ๊ะ! โอ นี่น้องทั้งสองคนจะซื้อขนมกลับห้อง หรือซื้อขนมเดินทางไปตั้งแคมป์ครับ ทำไมมันเยอะจัง" เรียวตะลึงกับกองขนมของน้องๆไม่ใช่น้อย

"นั่นสิครับ ขนาดพี่พึ่งมาเห็น พี่ยังตกใจเลย" ไบรท์ที่พึ่งเดินกลับมาจากการเลือกซื้อของ จึงตกใจขึ้นเช่นกัน