@โรงอาหาร
“กูเห็นนะ” ลูน่าพูดขึ้นพร้อมมองมายังฉัน ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่
“เห็นอะไร” ฉันถามออกไป
“ทีเร็กซ์กับมึง” ลูน่าก็เอ่ยออกมา
“…” ฉันก็เงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
“อะไรยังไง” ลูน่ายังคงถามฉัน
“ก็ไม่มีอะไร” ฉันตอบกลับไปอย่างปกติ
“ไม่มีอะไร แต่โอบไหล่กันมาขนาดนั้น” ลูน่าเอ่ยแซวฉัน
“ก็ ฝนมันตกไง” ฉันตอบกลับตามความจริง
“แล้วจำเป็นต้องโอบกันมางี้” ลูน่ายังคงพูดไม่หยุด
“โอ้ย อะไรของมึงเนี่ย” ฉันที่ทนไม่ไหวก็ถามออกไปไม่ได้จริงจัง
“หึ มีพิรุธนะ” ลูน่าก็ยังคงเป็นลูน่า กวนประสาทไม่หยุด ฉันจึงทำเป็นไม่สนใจได้แต่นั่งกินข้าวไป จนสายตาฉันหันไปเห็นใครบางคนยืนมองมายังฉัน
“มึงยังรู้สึกอะไรกับคัตเตอร์อยู่ไหมอิรัน” ยัยเบลก็ถามเมื่อมองตามฉันไปเห็นคัตเตอร์ยืนอยู่
“กูต้องรู้สึกอะไรกับคนแบบนั้นด้วยหรอ” ฉันตอบกลับไปเสียงนิ่งเรียบ ทำเป็นไม่สนใจอะไร
“ดีแล้ว กูได้เชียร์ทีเร็กซ์เต็มที่” ลูน่าหันกลับมา
