My Annoying LadyGuard

Chapter 2:

NAPABUNTONG- HININGA si Joshen Reyes nang mabasa ang text message ng girlfriend na si Shaira.

Kailangang-kailangan daw nilang mag-usap at hindi nito tatanggapin ang rason niyang may meeting o busy para hindi sila makapag-dinner mamaya.

Pagkatapos ipa-cancel ni Joshen sa sekretarya ang meeting niya isang board member para sa hapong iyon, nag- reply siya.

Kay Shaira na magkita sila sa paborito nitong restaurant sa isang hotel ng alas-otso nang gabi.

Hindi madali Ang maging CEO ng isang malaking korporasyon at tagapagmana ng isang bussiness tycoon.

Napaunlad ng kanyang ama ang negosyong minana nito sa mga magulang na chain ng gasoline station at nakapagtayo pa ng sariling negosyo na chain din ng convenience store na may kainan.

Everyone was watching his every move and decision.

Kung hindi ba naman siya minalas na maging tanging anak kaya nasa balikat niya ang lahat ng responsibilidad.

Pakiramdam niya ay napakatanda na niya sa edad na beinte-otso.

At ngayon ay madalas na dumagdag sa kanyang mga problema ang walong taon na niyang girlfriend na si Shaira.

Highschool sweetheart sila at pangatlong girlfriend niya ang babae.

Kung tutuusin ay kasal na lang ang kulang sa kanilang dalawa.

Pero hindi pa niya mailagay iyon sa kanyang priyoridad sa kasalukuyan.

His hands were already full and sometimes, he wanted to just sit back and take it easy.

Pero alam niyang sa kalagayan ngayon ay hindi niya puwedeng gawin iyon.

Lumipas ang maghapon ni Joshen na kagaya ng mga araw sa nagdaang anim na taon, mula noong nag-umpisa siyang magkaroon ng mataas na posisyon sa kanilang korporasyon.

Meeting, paperworks,pag-aaral ng mga kontrata, pagbabasa ng mga reports, at pagpirma ng mga dapat pirmahan.

At the end of the day, he just felt drained and was thankful to meet Shaira that evening.

"You're late," bati sa kanya ni Shaira pagkahalik niya sa pisngi ito.

Naupo muna si Joshen sa katabing silya ng girlfriend bago sumagot. " Hon, I'm just thirty minutes late."

Nagtaas ng kilay si Shaira kaya mabilis niyang dinugtungan ang dahilan. "Alam mo naman ang traffic dito, lalong tumindi.

Hindi lang ako nakakita kanina ng flower shop kaya wala akong nadalang flowers.

Pero baka mas natagalan ako kung bumili pa 'ko ."

Ang totoo ay nakalimutan niyang mag alarm kanina.

Naisipan niyang umidlip kahit fiften minutes.

Ang kaso, naging thirty minutes ang pagkakaidlip niya kaya siya na late.

"Sige ,Kunwari naniniwala ako sa'yo, kaysa naman hindi ka sumipot dito," she sarcastically replied.

Lihim na nagkuwenta si Joshen kung may period si Shaira ngayon.

Ang taray, eh.

Hindi na lang niya itinuloy itanong kung next week ay magkakaroon ito dahil uuriratin pa nito kung bakit siya nagtatanong ng ganoon.

At kapag sinabi niya ang totoo na saksakan nang taray ang babae ay lalong iinit ang ulo nito. Be cool, paalala niya sarili.

"But I'm glad we're together right now, I miss you, Hon," sabi ni Joshen Puwera bola. Last week pa kasi nang huli silang magkita kaya totoong na-miss niya ito.

"Kung talagang na miss mo ako, bakit hinihintay mo pa 'kong mag set nang dinner date? Lage nalang tayong ganito,"nagtatampong sabi ni Shaira.

He felt a jab on the chest.

Totoo kasi sinabi nang babae lagi itong nag set nang dates nila.Kung hindi pa ito nag e-effort na pumunta sa opisina niya o sa bahay hindi pa sila magkikita.

Ganoon siya ka busy.Guilt was gnawing him up inside.

"Shaira, hayaan mo, baka next year mas makaluwag na ako sa mga schedule ko sa work. I'll make it up to you."

Bumuntong-hininga ang dalaga at lagpasan ang tingin sa kanya at kumayaw na kumaway sa isang waiter. Hinayaan niya itong um-order para sa kanila.

Pagkaalis ng waiter ay saka siya nito tiningnan sa mata.

"That's what you said the previous yerass,Joshen," sabi nito pagkalipag nang ilang segundo.

That was another jab for him. Kung nasa loob sila nang ring at nagbo-boxing, baka malapit na siya nitong ma knockout.

Hindi siya makahirit na magbakasyon sila sa labas nang bansa dahil hindi naman niya yon natutupad.

Ilang beses na siyang nag-cancel sa mga trip na binalak niya dahil bigla nagkakaroon nang malaking problema ang kanyang kompanya na hindi niya pwede iasa sa iba.

"You know what,"punta nalang tayo sa mall na katabi nito after dinner. Pwede tayong mag last full-show kung gusto mo.

Ano na ba ang palabas ngayon sa sinehan? Or maybe you want yo visit Samuel or Allure?" tanong niya kay Shaira na ang binabanggit ay paborito nitong jewelry at lingerie shop.Kahit kasi pagbili nang regalo ay hindi na niya nagagawa.

Kaya madalas,kapag may okasyon ay ito nalang ang kanyang pinapali."

"Joshen, do you know what day today is? tanong ni Shaira sa halip na sagutin ang kanyang paanyaya.

Odd.

Kadalasan pumayag naman ito kapag nagyayaan siya ng ganoon.

Mabilis niyang hinagilap ang sagot sa tanong.

Napasulyap si Joshen sa kanyang Rolex na relo para tingnan ang date. "January 27",pabulong na sagot niya sa flat na tono habang hinalukay ang kanyang memorya kung may importanteng okasyon ba sa araw na iyon.

Hindi naman nito birthday at hindi rin nila anniversary.

Naudlot ang kanyang pagtatanong nang dumating ang dalawang waiter na may dala nang kanilang order at ilapad ito sa mesa ang mga pagkain.

Agad na sinimulang kumain ne Shaira kaya ganoon na rin ang kanyang ginawa. Pero sa halip na maka-relax ay lalong naging tensyonado ang kanyang pakiramdam.

Hindi siya mapakali kapag ganoon tahimik ang girlfriend niya.Mas gusto pa niyang nagsasalita ito.

At least, alam niya kung ano ang iniisip ng babae..

Patapos na silang kumain nang magkalakas siya ng loob na tanungin ito kung ano ang okasyon sa araw na yon.

"Hon, may kailangam ba akong malamang sa araw na ito?"

Ibinaba ne Shaira ang Kutsaritang hawak sa platito nito habang kumakain nang desert.

Mahinhing pinunasan nito ang labi ng table napkin bago siya tiningnan.

"You really don't remember don't you? flat na tanong nito sa kanya.

Uh-oh, he totally forget something.

Pero kahit anong pilit na alalahanin ne Joshen kung ano nga ba ang meron sa araw na yon wala talaga siyang maalala. Kaya umiling na lamang siya.

Minabuti niyang maging matapat kay Shaira kaysa palalain pa anf sitwasyon.

"Today is your deadline to deside on what will happen to our relatioship," sagot ng babae.

He was totally dumbfounded.Napatitig siya sa flower vase na puno nang fresh flowers na pinaka-centerpiece nang mesa.

Then he recalled by bits and pieces the talk they had last Christmas.

Katatapos lang ng Noche Buena at nagkayayaan na silang magpahinga. Nakainom sila pareho at nasa kuwarto niya ang girlfriend.

"On January 27 nextyear, it's either you ask me to marry you or I'll dump you. Gusto ko, ang twenty eight Birthday ko next year ay may fiancee at ikakasal sa eight anniversary natin." At ang sinagot lang nuya kay Shaira ay ang usual niyang linya " Sure Hon," before kissing her and taking her clothes off.

Binale-wala ni Joshen ang sinabi ng dalaga kaya hindi niya yon na-mental note.

At ngayon pinagpapawisan na siya nang malapot dahil kailangan niyang makaisip nang paraan na makumbinsi ang girlfriend niya na huwag seryusohin ang bagay na yon.

Tumikhim siya bago ngitian si Shaira. "I'm sure the're is someway to extend the deadline, right?" cool na tanong niya para mapagatakpan ang tensiyon na nababalot sa kanila.

She smiled.

And he felt relieved. Sabi na nga niya hindi siya nito matiis.

"Joshen, sana hindi ka nalang nag agree at the time if you don't make it serious for what im saying to you.

"I'm sorry.

But i can't handle this kind of relationship.

That i don't know we're to go.You're such a catch but I think I deserve someone better," After Shaira said those words she left me.

Nagsalubong ang kanyang mga kilay.

Ano ba ito, nagpapahabol na naman sa kanya si Shaira like before on there first year of relationship?

I call her " Shaira, sit down," I said into baritone voice.

But Shaira only starring at him like and saying.

What did you think of me im your employee?

You're been taking me for granted, Joshen.

I try to understand you for everything, Because I Love You.

But im tired Im the one who keep adjusting my time and schedule for u. That everything is fine.

That even my own birthday party you've been there late and almost finish.

If you can't see my worth its better let end this relationship.

What? "

You're breaking up with me?

hindi makapaniwalang tanong niya.

Hindi ba alam ni Shaira na ang dami daming babae nagpapa-cute sa kanya at nagpapansin.

At dahil mahal niya ito ay hindi niya binibigyang pansin ang mga iyon.

Ganoon na lamang ba tatapusin nito ang walang taon na pinagsamahan nila? Or are you forcing me to marry you?" naasar na tanong niya.

Naningkit ang mata ni Shaira at inilang hakbang ang paglapit sa kanya. "

Alam mo, Joshen, ngayon ko naisip na talagang conceited ka at napakataas nang tingin mo sa sarili mo.

All you need to do is apologize and tell me that you love me, and then I will change my mind.

But no, you have to save your ego and be an idiot.

To answer your question,

Yes I'm breaking up with youand no,

I'm not forcing you to marry me.

There's no need to force someone to marry you if they really love you."

Nang tumalikod si Shaira at naglakad palabas ng restaurant, saka niluwagan ne Joshen ang kanyang necktie.

Hindi niya alam kung gaano katagal na siyang nakatingin sa kawalan nang may lumapit sa kanya na waiter.

"Sir,do you need anything else?"

Tanong nito sa kanya.

"Yes, I would like to have your oldest best wine."Give me one bottle,"

walang anuman na sagot niya.

"One bottle,sir?

That would be $3000.

Are you sure".

"That's fine.

Suki n'yo naman ako dito, right? putol ni Joshen.

Magalang itong sumang-ayon sa kanya at nag-excuse para kunin ang in-order niya.