(Kyle’s POV)
“Study break daw,” sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa harap ng café.
Pero kung titignan mo si Xena ngayon, walang study sa kahit anong aspeto ng gabing ‘to.
She’s sitting across me — hair in a messy ponytail, wearing that same white shirt from earlier, but now with a hoodie na sa kanya na talaga. ‘Yung dati kong hoodie.
Yeah, the one she refused to give back.
“Sir, are you staring?” tanong niya bigla, habang nag-aayos ng straw sa caramel latte niya.
I blinked. “No.”
“Then why are you not blinking?”
Napairap ako, pero hindi ko napigilang ngumiti. “You talk too much.”
“And you think too much,” sagot niya, sabay sip ng kape. “Relax. It’s just coffee.”
Just coffee.
Right.
Pero sa bawat titig niya, sa bawat tawa niya na napapatigil ako sa gitna ng sentence, alam
