(Xena’s POV)
Hindi ko alam kung anong mas nakakabaliw—‘yung katahimikan niya o ‘yung t***k ng puso ko na hanggang ngayon hindi pa rin kumakalma.
Since that night, everything’s been... off.
Parang may pader na invisible pero ramdam. Parang ‘yung hangin sa pagitan naming dalawa, nagbago ng temperatura.
At si Kyle?
Parang may bagong maskara na suot—isa na mas mahigpit, mas kontrolado, mas... delikado sa katahimikan.
Kanina pa ako nakaupo sa harap niya. Nasa harap namin ang laptop, bukas ‘yung file ng draft ko, pero kahit ilang beses kong basahin ‘yung paragraph, walang pumapasok.
“Focus,” sabi niya nang hindi tumitingin.
Malamig, neutral. Pero sa tono niya, ramdam kong sinusubukan lang niyang itago ‘yung kung ano man ‘yung nasa ilalim.
“Trying,” sagot ko, kahit halatang hindi ako nag
