( Kyle’s POV)
Matagal na niyang alam na mali ito.
Pero sa bawat umaga na pumapasok si Xena sa study room—nakapusod ang buhok, may konting ngiti na parang kayang sirain ang lahat ng pinaghirapan niyang self-control—unti-unti na ring nawawasak ang mga pader ni Kyle.
Masyadong matagal na niyang nilalaro ang delikadong game na ‘to.
At sa totoo lang, talo na siya.
“Good morning, Tutor Kyle.” she greets, sing-song pa, habang nakasabit sa balikat niya ang hoodie na alam niyang kanya.
His hoodie.
His rule number one: Never get personal.
His rule number two: Never touch.
His rule number three: Never fall.
At ngayon, lahat ng ‘yon—nakatapon lang sa hangin nang makita niyang suot-suot ni Xena ‘yung hoodie na hinubad niya nung gabing trapped sila ng bagyo.
“Bakit suot mo pa rin ‘yan?” tanon
