POV: Xena
Ang sabi nila, pagkatapos ng ulan, lilinaw ang langit.
Pero parang sa pagitan namin ni Kyle, lalo lang dumilim.
Alas-nueve na pero parang alas-dose ng gabi ang paligid—gray, tahimik, at puno ng tension na parang manipis na pisi na konting galaw lang, puputok.
Nasa study room na siya nang pumasok ako. As usual, maaga. Naka-white shirt lang, rolled-up sleeves, may hawak na kape. Wala man lang tingin sa akin, pero ramdam ko ‘yung tensyon kahit mula sa pinto.
“Good morning,” bati ko, kahit halatang hindi.
“Morning,” sagot niya, hindi pa rin tumitingin. “You’re late.”
“Five minutes lang ‘yon.”
“Five minutes is still late.”
I rolled my eyes, sabay bagsak ng notebook sa mesa. “Wow, Mr. Precision. Nakakatuwa ka, parang relo.”
“Glad to be of entertainment.”
Ayun na naman. ‘Yung
