(POV: Kyle)
Ang ulan, parang ayaw tumigil.
Magdamag na, pero patuloy pa rin ang pagbugso.
At sa gitna ng dilim at lamig, may isang bagay lang na hindi ko kayang iwasan—siya.
Nakahilata siya ngayon sa couch ng library, balot sa kumot na nakuha namin kanina sa storage room.
Ako naman, tahimik na nakaupo sa sahig, nakasandal sa dingding, habang pinagmamasdan siya.
Xena.
Yung babaeng dapat ay estudyante ko lang.
Yung dapat ay pinapaalala ko sa sarili kong limitado lang ang papel ko sa buhay niya.
Pero ngayon, habang pinapanood ko siyang natutulog, nakapikit, nakangiti nang bahagya, parang may tinanggal na preno sa loob ko.
Parang gusto kong manatili lang dito—
sa pagitan ng bawat hinga niya, sa katahimikan ng bagyo, sa sandaling walang ibang nakakaalam.
Tahimik akong huminga, sinub
