(Kyle’s POV)
Tahimik lang si Xena habang inaayos niya ang laptop sa mesa. Nasa gilid ako, hawak ang marker, pilit nagfa-focus sa equations sa whiteboard—pero hindi ko rin maitanggi na mula kanina pa ako nakatitig sa kanya.
Hindi ko alam kung paano nagsimula ‘to. Dati, she was just a student I had to help. A responsibility. Pero ngayon, bawat segundo ng pagtuturo, bawat simpleng paglapit niya, para akong nilulunod sa sariling bawal na hangarin.
“Sir…” mahina niyang tawag, halos pabulong.
Napalingon ako.
“Pwede bang ulitin niyo ‘tong part na ‘to? Hindi ko gets ‘yung step.”
Tumikhim ako, kunwaring kalmado. “Sure,” sagot ko, sabay lapit sa kanya. Masyado siyang malapit sa gilid ng mesa kaya nang sumandal ako, halos magdikit ang mga braso namin.
Napasinghap siya, pero hindi umurong.
“Ga
