ศิลาของอาโป (น้ำหยดลงหินฯ เล่ม 1)

“ไอ้กานต์ๆๆ” เตชินท์หอบแฮกหลังจากวิ่งเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าแตกตื่น “มีอะไรวะ” “กูได้ยินพวกรุ่นน้องมันคุยกัน ว่าไอ้ศิลากับอาโป ปฟก!!!!” เตชินท์ลดเสียงลงเป็นกระซิบที่ข้างหูของผมเพราะกลัวว่าใครจะได้ยินเข้า “ห้ะ!? ไม่ใช่มั้งงงง มั่วแล้ววว เขาจะเอาเวลาไหนไปจีบก๊านนนน!!!!” ผมทำเป็นแย้งเสียงสูงจนไอ้เตเหล่มองผมด้วยแววตาสงสัยแต่มันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะตั้งแต่ได้อาโปกับศิลามาเป็นนักแสดงในหนังสั้นธีสิสของตัวเอง เตชินท์มันก็เคยเห็นอาโปกับศิลาอยู่ด้วยกันแค่ 3 ครั้งเท่านั้น ซึ่งมันก็คือตอนเวิร์กช็อป มันคือในเวลางานไง! จะมีโมเมนต์ก็ไม่แปลกหรือเปล่า!? “ไม่รู้นะ กูได้ยินมางี้” เตชินท์ย้ำชัด ผมล่ะอยากจะขำใส่หน้ามันจริงๆ ไอ้ที่มึงได้ยินมาอะยังน้อยกว่าที่กูเห็นด้วยซ้ำ มันไม่รู้หรอกครับว่าผู้กำกับอย่างผมต้องเจออะไรบ้างตอนที่ทำงานกับศิลาอาโป โอ้โห!! ไอ้ที่เขาเมาท์ๆ กัน ยังไม่ได้ครึ่งกับสิ่งที่ผมต้องพบต้องเจออยู่ทุกวี่ทุกวัน ปากนี่คันจะแย่ อยากจะเมาท์ อยากจะเล่าให้หมด แต่ผมก็ต้องคอยปกป้องเพื่อนร่วมงานของผมอะเนอะ คนหนึ่งก็พี่ที่เราสนิท อีกคนก็น้องที่เราเอ็นดู แล้วมันจะไปกล้าพูดให้คนอื่นฟังได้ยังง้ายยยย!!! ว่าในชีวิตจริงมันยิ่งกว่าที่ทุกคนกำลังฟินกำลังจิ้นกันอยู่นี่อีก ไอ้ผมก็แปลกใจนะ เพราะตอนที่หาคนมาเล่นหนังสั้นธีสิสจบเนี่ย เอาดีๆ ผมก็คิดหนักอยู่นะว่าจะเอาใครมาเล่น แต่สุดท้ายก็ได้เตชินท์แนะนำสองคนนี้มาให้ พอมาแคสก็ เอ้อ! เคมีมันได้ แต่ก็แอบลำบากใจ เพราะแรกๆ ศิลาเป็นเด็กที่โลกส่วนตัวสูงมาก ชอบอยู่คนเดียว ไม่ค่อยคุยกับใคร ซึ่งตรงข้ามกับพี่อาโปโดยสิ้นเชิง เพราะรายนั้นคือเข้าหาคนเก่งมาก โดยเฉพาะเข้าหาศิลา ก็เลยทำให้ทั้งคู่เริ่มสนิทกันได้ง่าย คิดดูเถอะ ขนาดผมเป็นผู้กำกับ ไอ้น้องศิลามันยังแทบจะไม่ค่อยคุยกับผมเลย ถ้าผมไม่เริ่มสนทนาก่อน ซึ่งแปลกมาก เพราะกับพี่อาโปมันกลับดูผ่อนคลายมากกว่าที่คิด กล้าเป็นตัวของตัวเองจนผมอดที่จะงงไม่ได้ อะ! ว่าจะไม่พูดถึง ก็พูดมาเสียยาวเลย เอาเป็นว่าใครอยากรู้เรื่องของพี่อาโปกับน้องศิลา ก็คอยติดตามได้เลย ผมจะแอบมาเล่าให้ฟังเองว่านอกเหนือจากที่ทุกคนเคยเห็นหรือเคยเมาท์กัน มันมีอะไรซ่อนอยู่อีกมากมาย พร้อมไหมครับ ปูเสื่อรอเลย แล้วมาเป็นยอดนักสืบพร้อมๆ กันนะครับ