Continuation...
ZIAH's POV:
"HUWAG muna kayong lalabas mahal ha? Iya, anak, bantayan mo ang nanay mo. Huwag kayong lalabas dito sa bahay. Titingnan lang namin ni Raven ang pagsabog na 'yon," saad ni tatay na siyang binilinan ako para tingnan ko si nanay.
Sa sobrang kaba at takot ko ay tumango na lamang ako. I rather to stay here kaysa makipagchismisan sa labas. Alam ko namang ibabalita nila tatay ang nangyari roon.
Kaya hinintay na lang namin ni nanay ang update nila tungkol sa pagsabog.
"Sana lang ay maging ligtas ang mga taong nakasakay sa barko," wika ni nanay na hindi niya mapigilan na mag-alala sa mga taong nasa loob ng barko.
Kung simpleng barko ito, malamang nga maraming nakasakay doon na mga inosenteng tao. Pero may kakaibang pintig ang aking puso. I feel like there is someth
