Korkuyu her nefes alışverişimde daha çok hissediyordum çekildiğim karanlıkta. Az önce gözlerimin önünde sokaktan hızla giden polis arabasıyla bedenimin saniyeler içinde taşa dönüşüp acı içinde sızladı. Bizi bu halde görürlerse her şey ortaya çıkar ve bizi göz altına alarak yolun sonuna geldiğini söylerlerdi. Kardelen’in ve benim daha kimliğimiz bile yokken başımıza bir çok iş açacaktık. Ve bu daha başlangıç olacaktı. Ortalık durulana kadar bir köşede sessizce beklemeye karar verdim ama kolumu tutup ve aynı saniyede bırakan adamın içimi ürperten nefes seslerini işittiğimde planlarımı gerçekleşmeyecekmiş gibi bir hisse kapıldım. Beni az önce polislerin elinden kurtarmıştı ya da kendisini.
“Burada bekle birazdan gelip sizi alacağım.” dedi kısık tıpkı çekildiği karanlık gibi t
