“Madem canın çekiyor başka birine ihtiyacın yok sen kendine yetersin. Şimdi elini eşofmanının içine sok.”
“Sarhoşsun!” dedim ne dediğini bilmeyen adamın koyulaşmış gözlerine inanılmaz gözlerle bakarken. “Ne dediğini bilmiyorsun.”
Elini bile kıpırdatmadan üzerimde bana meydan okurcasına “Sana söylediğimi yap!” demeye başladığında omuzları daha bir gerildi. Öfkesi kabardıkça bedeni de büyüyordu sanki. “Kafamı ütülemeyi kes artık!”
“Asla!” Başımı iki yana sallarken yatağı avuçlarıma alıp sıktım. “Bana ne söylediğinin farkında mısın? Mahrem!” diye anlamasını bekleyerek çıkıştım ama gözlerim çıplak göğsüne kayınca daha sık inip kalktığını fark ederek usulca nefesimi verdim. Zorlanıyordu. “Sana bir daha bakmayacağım. Söz.”
“Bakmayacağım derken bile bakıyorsun. Yüzündeki bakışın
