“ไหนบอกสิบห้านาที เหอะ! ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วยังไม่ได้ของ ระบบนี่เชื่อถือไม่ได้เลย”
“เสี่ยวเฟิง นั่นบ่นอะไรอยู่หืม”
“เปล่าค่ะ ฉันแค่คิดจนหัวจะแตกแล้วว่าจะเอาสมุนไพรจากที่ไหนมาให้หมอฝูขาย ฮา! ทำไมถึงวุ่นวายแบบนี้”
“ไม่ต้องกลุ้มแล้ว สวนยาของเธอมานั่งอยู่ข้างล่าง เขาบอกว่าเอาโฉนดมาด้วยนะ”
“มาแล้วหรือคะ!”
“ใช่ ดูท่าทางเขาจะรีบมาก ทั้งตัวเปียกหมอกจนชุ่ม เดาว่าพอรู้ข่าวก็รีบมาทันที”
จ้าวเฟิงเด้งตัวออกจากที่นอนวิ่งลงมาชั้นล่าง มีโจวกุ้ยเหมยยิ้มพลางส่ายหน้า เดินตามลงมาอย่างฉบับสาวเรียบร้อย
“คุณอาฉันมาแล้ว!”
“นี่ๆ อย่าวิ่งแบบนั้นสิ เธอไม่ใช่เด็กสี่ห้าขวบ ให้มันเรียบร้อยหน่อย” หมอฝูที่นั่งคุยอยู่แสร้งเอ็ดอย่างไม่จริงจังนัก แต่เขาเตือนเพราะหวังดี
จ้าวเฟิงยิ้มตาหยี ย่อกายคำนับอย่างอ่อนช้อย พร้อมกล่าวขอโทษขออภัย
“ขออภัยค่ะ ฉันเสียมารยาทแล้ว”
“คุณหนูไม่ต้องคิดมาก อ้าในที่สุดก็หาเจอเสียที ความ
