CHAPTER 4 — Mga Bituin sa Likod ng Sala
843 Words
Mula sa huling maze, halos hindi pa rin humihinto ang isip ni Jade. Ang villa ng Glass House ay tahimik, pero ramdam niya sa bawat sulok ang presensya ng mga mata—mga lens na kumikislap sa dilim, drones na umiikot, at mga holographic feed na parang humihinga sa bawat galaw niya. Hindi ito laro lang; parang chessboard na may bilyong kalaban at ang bawat hakbang niya ay sinusubaybayan.
Humiga siya sa kama, hawak ang tablet. Review ng votes at audience reactions. May pumupuri sa kanya, may nagkakampihan sa Chloe. “Perception is everything,” bulong niya sa sarili. Sa mundo ng Glass House, perception is reality.
Tahimik na lumapit si Silas sa balcony, kitang-kita ang kanyang silhouette sa lilim ng buwan.
“You analyzed the audience too closely,” sabi niya, parang obserbasyon lang, walang judgement.
“And you watched me too closely,” sagot ni Jade, steady ang tingin. Hindi siya papayag na makita siyang may kahinaan.
Nagtagal silang tahimik, parang invisible chessboard sa pagitan nila. Isang laro ng isip na nagsisimula pa lamang. Sa huling sandali, lumapit si Silas sa mesa at iniwan ang isang maliit na pin, walang salita. Lumiko siya at naglakad palayo. Sa loob ni Jade, may pagdududa. Sinadya ba iyon? O simpleng aksidente?
---
Kinabukasan, dumating ang Gala of Virtue. Ang villa ay napuno ng liwanag at musika—ang mga contestant naka-gown at suit, nakangiti sa kamera. Lahat ay nagpakita ng perpektong bersyon ng kanilang sarili. Ang mga social media feed ay live, hashtags #VirtueGala trending, at bawat galaw nila ay sinusubaybayan ng milyon.
Si Chloe, sa kabilang dulo ng silid, nagpakita ng manipulative charm, nakangiti sa camera, pinapalabas na siya ang biktima sa maze. Audience sympathy shifts; metrics ni Jade lumulubog nang bahagya.
Jade, sa kanyang sulok, hawak ang champagne glass, iniisip: Strategize or react. Don’t let emotion control the game. Hindi siya basta magpapadala.
Silas lumapit, nakangiti ng bahagya, halos hindi mapansin ng ibang contestant.
“You’re… different,” sabi niya.
“Neither are you,” sagot ni Jade, mata sa mata. This is the dance we play. Observation, restraint, and timing.
---
Pagkatapos ng introductions, may announcement: “Contestants, access the restricted server room for a challenge. Only one per team.”
Heart rate spike. Ito na ang pagkakataon ni Jade. Kung may hint man sa Father File, dito niya matutunton.
Habang papunta sa server room, nagulat siya nang may subtle alert sa kanyang tablet—maliit na glitch sa Glass House system. Parang may insider na nagha-hack sa loob. Is this real, or a test? Bulong niya sa sarili.
Step by step, pinag-aralan niya ang system logs. Sa bawat encrypted folder na binubuksan niya, may lumilitaw na lumang footage ng kanyang ama, kasama ang ibang founder ng Glass House, working sa Project Virtue.
Lumambot ang dibdib niya. Memories ng ama — kanyang prinsipyo, kanyang idealism — lahat lumabas sa harap niya sa digital form.
---
Sa kabilang silid, Chloe ay nakamasid, hawak ang tablet, nakangiti ng manipulative.
“Trying to find secrets, Jade?” sagot niya, parang walang effort, pero ramdam ang pwersa ng salita.
“Some truths are meant to be uncovered,” sagot ni Jade, walang kaba sa tinig.
Observation, strategy, patience. Tatlong bagay na magdadala sa kanya palabas ng laro.
---
Habang tumitingin sa server feed, may biglang notification:
Unauthorized access detected. Jade Li, report to the Chamber.
Pumutok ang adrenaline niya. Hindi lang basta surveillance; parang alam ng system ang mga galaw niya bago pa man siya kumilos. Isang “soft voice” ang nagbukas sa speakers ng server room, mekanikal at nakakatakot:
“Transparency brings consequences.”
Sa loob ni Jade, tumahimik ang lahat. Ngunit hindi siya natakot. Sa halip, ngumiti siya. Kung algorithm ang pumatay sa tatay ko, ako ang magiging virus.
---
Nightfall sa Gala, habang naglalakad siya sa hallway, may mga mata na sumusunod. Silas, tahimik, nag-stay sa distance pero ramdam ng Jade ang kanyang presence. Isang lihim na koneksyon ang unti-unting nabubuo—parang parehong may itinatagong agenda.
“You’re playing with fire,” sabi ni Silas, halos bulong lang.
“And you’re playing with a volcano,” sagot ni Jade, half-smirk.
Sa corridor, lumiko siya sa isang corner at nakita ang maliit na drone, nag-flash ng pulang ilaw, parang kumikindat sa kanya. Not just watching, learning.
---
Sa room niya, ini-review ni Jade ang footage ng Gala. Lumalabas ang pattern: bawat contestant, bawat galaw, bawat interaction ay may social consequence. Pagsamahin ang observation, strategy, at moral intuition — doon niya nakikita ang opportunity.
Sa dulo ng screen, may lumabas na subtle message mula sa system glitch:
“The game has layers. Trust is optional.”
Huminga si Jade nang malalim, hawak ang lumang larawan ng ama.
I will survive this. Not just for revenge, but for the truth my father believed in.
---
Sa isang bahagi ng Glass House, si Jade ay nakatayo sa hallway ng villa, hawak ang blindfold na naiwang nakabukas sa Mirror Maze, whispering:
“You wanted truth? Let’s play with it.”
bulong niya sa kanyang isipan.
- Writer
