CHAPTER 5 — The Father File
749 Words
Umaga pa lang at tahimik na ang villa. Si Jade ay gising na, hawak ang tablet, ini-review ang footage ng Gala. Bawat galaw ng contestant, bawat microexpression, naka-log sa system — at ramdam niya na hindi lang audience ang nagbabantay. There’s something inside this algorithm… someone, or something, watching more than it should.
Hawak ang lumang larawan ng ama, huminga siya. Kung may susi sa mga pangyayari sa buhay niya, nasa Glass House iyon. Kailangan ko lang hanapin.
---
Habang naglalakad sa hallway papunta sa server room, may lumapit na assistant ng system, uniformed staff.
“Ms. Li, the room is ready for you. Security protocols active.”
Humakbang siya papasok, puso tumitibok. Sa loob, may blinking lights, humming servers, at holographic code na parang ulan ng ilaw sa kanyang paligid. Parang art installation ng intelligence at surveillance.
Tablet niya nag-vibrate. Isang encrypted folder ang lumitaw, label: FATHER_FILE — PROJECT VIRTUE.
“Finally,” bulong niya sa sarili. No more speculation, just data.
---
Habang binubuksan niya ang files, lumabas ang lumang video footage: ang ama niya, Arthur Li, working with Glass House founders. May timestamp: 2015, isang taon bago siya naging collateral damage ng system.
Si Arthur, animated pero tense, nakikipag-usap sa isang boardroom meeting.
“The algorithm must protect both data and humanity. If we only focus on efficiency, we risk lives.”
Ramdam ni Jade ang bigat. Tama siya… tama siya noon. Hindi basta-basta corruption ang ginawa nila sa kanya.
---
Tablet alert: encrypted message incoming.
“Access logged: unauthorized. Chloe detected.”
Biglang pumutok ang adrenaline. Chloe. She’s trying to sabotage me already.
Si Jade, kalmado, nag-type agad ng counter-code, reroute sa ghost server, at sinigurong walang trace pabalik. Observation, speed, and patience — that’s the way.
---
Pagkatapos ng ilang minuto, lumabas ang key discovery: error sa Glass House Algorithm. Hindi intensyonal ang pagkasira ng pangalan ng ama niya. A flaw in the moral evaluation logic.
Jade napatingin sa monitor, hindi makapaniwala. Lahat ng galit, lahat ng paghihiganti… based on a mistake.
Ang mundo niya, matagal na binuo sa paghihiganti, ngayon ay nag-iba ang kulay. Pero may kulang. May tinatagong bagay si Silas.
---
Notification sa tablet: “Kroeger input: next mission.”
Hawak ang lumang larawan ng ama, huminga si Jade.
I can’t fail now. Not for my father. Not for myself. But… can I trust Silas?
---
Si Silas, sa corridor, nagpakita bigla. Tahimik, nakatingin sa kanyang monitor feed.
“You’re digging deep,” sabi niya, minimalist.
“I’m finding the truth,” sagot ni Jade, walang kaba.
“Be careful. Not everything buried should be uncovered… yet.”
May halong warning, may halong curiosity sa tinig niya. Ramdam ni Jade ang unspoken alliance, at unspoken challenge. Trust is optional. Observation is mandatory.
---
Chloe, meanwhile, nagmamasid sa distance. Sa feed ng social media, may trending hashtags: #JadeHacker, #GlassHouseLeaks. Audience metrics spike. The system notices, the players notice, everyone reacts.
Jade napangiti ng bahagya. Strategic move na siya—controlling perception kahit sa digital battlefield.
---
Late afternoon, habang si Silas ay nagwo-work sa lab, lumapit si Jade.
“Why me?” tanong niya, halatang hindi lang curiosity.
“You have motive,” sagot ni Silas, mahinahon pero intense.
“Because you’re brilliant,” dagdag niya, parang obserbasyon lang pero may weight.
Tahimik na sandali. Ramdam ni Jade ang tensyon, ang intellectual connection, at ang potensyal na pagkakaisa laban sa mas malaking banta—Kroeger.
---
Pagpasok sa server room sa huling oras ng trial, may flashing alert: “External breach detected.”
Si Kroeger, sa headset, nag-utos:
“Jade, get out! The system is unstable. Complete the mission later!”
Ngunit sa puso niya, alam ni Jade: This is the moment. Truth must be retrieved, not destroyed. Strategy over fear.
---
Pagtapos ng session, si Jade lumabas sa server room. Ang villa ay tahimik, pero ramdam niya ang tensyon sa bawat sulok. Parang alam ng system ang kanyang bawat galaw, bawat microexpression.
Sa corridor, humarap siya kay Silas, walang salita. Isa lang ang lumabas sa isip niya: We are not just players. We are the game.
---
Sa Balcony, si Jade ay nakaupo hawak ang lumang larawan ng ama, habang tinitingnan ang papalubog na sunset.
“Algorithm may have failed him… but I won’t fail him. Not again.”
Ang conflict ay nagbabalik: Jade caught between orders ni Kroeger at growing respect at trust kay Silas, habang unti-unting nade-decode ang misteryo ng Glass House at sa totoong nangyari sa kanyang ama.
- Writer
