Tahimik na umaga sa mansyon. Sa totoo lang, medyo proud ako sa sarili ko ngayon kasi kahapon, nakipag-bonding ako kay Miko nang halos buong araw. Nag-drawing kami ng mga animals gamit ang crayons at kahit tahimik siya, nakangiti naman siya paminsan-minsan. Progress ‘yon, diba? At kanina pa nga siya nakasunod-sunod sa akin habang naglilinis ako sa sala. Feeling ko, unti-unti nang lumalambot ang puso ng batang ‘to sa’kin.
"Good morning, Miko," bulong ko habang inaayos ang flower vase sa mesa. Tumingin siya sa akin sandali, tapos mahina siyang tumango. Ayy, grabe, nakipag-eye contact siya! Big achievement na naman ‘to, Mira!
Pero ayun na nga, biglang bumukas ang pintuan. Kasabay ng malamig na hangin na pumasok, lumakad si Casie papasok na parang siya ang tunay na amo dito. Siyempre, naka-mi
