STRMH2 :The Truth Must Be Revealed

Capitulum 3

Mabilis na lumipas ang dalawang taon ng hindi naming namamalayan. Dalawang taon na ang lumipas sa ngayon ay masasabi ko na masaya na ang aming pamilya. Isang taon na na rin simula ng matanggap ng pamilya na kahit kelan ay hindi na babalik si Clinton. Hanggan ngayon ay isang pala isipan pa rin saamin ang kaniyang pag alis kahit gaano man kalakas ang aming Mafia ay hindi pa rin naming siya makita kung saan man siya nag tatago o kung buhay pa rin ba siya hanggan ngayon. Kung buhay pa rin siya hanggan ngayon alam ko sa tamang panahon ay babalik siya pag hand ana siya. Kasabay ng pag tanggap namin ang hindi pag balik ni Clinton, pinatigil ko na rin ang pag papahanap ko kay Charlene.

Hanggan ngayon ay pinagsisisihan ko pa rin ang mga bagay na nagawa ko sa kaniya. Masaya man ang pamilya naming ngunit alam kong may kulang siya ang nag iisang babae sa aming mag kakapatid simula bata palang siya ay alagang alaga na naming siya. Gustuhin ko man malaman kung nasan siya para humingi ng tawad at mayakap ang aking kapatid ay alam kong imposible na ang bagay na hinihiling ko dahil ako mismo ang nag tulak sa kaniya palayo. Kung nasaan man siya at si Clinton ay sana ligtas sila ngayon at masaya sa kanilang buhay. Mas okay na para saakin ang lumayo sila. Hindi dahil ito ang gusto ko kundi dahil alam kong mas magiging masaya sila pag malayo saamin. Dahil kung na sa puder lang namin sila ay magiging malungkot lang si Charlene at malulungkot si Clinton dahil sap ag trato ng pamilya kay Charlene. Sana ay balang araw ay maka hingi ako ng tawad kay Charlene sa lahat ng bagay na nagawa ko sa kaniya.

"Calvin Van babae ba yang iniisip mo?” Napatingin ako sa aking asawa ng marinig ko itong nag salita at isang ngiti ang binigay ko sa kaniya at nag lakad palapit sa kaniya nang makalapit ako sa kaniya ay niyakap ko ito.

"Ofcourse not iniisip ko lang kung kamusta na si Charlene. Sana ay nasa mabuti itong kalagayan." Isang malungkot na ngiti ang binigay nito saakin bago muling magsalita.

"Alam kong nasa mabuti siyang kalagayan siya knowing Charlene, alam kong gagawa yun ng paraan para maging masaya. " Kumalas sa pag kakayakap ko ang asawa ko at tinignan ako sa mga mata tsaka nag salita. "Wag kang mag alala pag tumawag siya saakin ikukwento ko sa kaniya kung gano ka nag sisisi sa lahat lahat ng nagawa mo." Ito ang isa sa mga nagustuhan ko sa aking asawa isa siyang maunawain na tao at mabuting. Hindi niya hinahayaan sa kaniyang paligid na may malungkot gusto niya ang lahat ay masaya.

"Thank you for everything Hon. " Nakangiti kong sab isa kaniya at isang ngiti ang binigay nito saakin.

"You're always welcome parang hindi mo naman kilala si Charlene.” You know your sister kayo ang nag palaki sa kaniya. Alam mo na hindi kayo matitiis ni Charlene because you know kung gano niya kayo kamahal. I’m sure when she’s ready she will comeback.

"I am hoping n asana pag balik niya ay siya pa rin ang Charlene na pinalaki naming.” Tumingin ito ng diretso saaking mga mata at muling nag salita.

"Calvin, kayo ang nag palaki kay Charlene kung may higit man nakakakilala sa kaniya, ikaw yon kayo nila Christian, pinalaki niyo siya ng may pag mamahal. Hindi man siya tanggap ng ama niyo pero hindi niyo pinaramdam sa kaniya na may kulang at alam naming lahat na napalaki niyo siya ng maayos." Pag tapos niyang mag salita ay ngumiti na siya at niyakap ng mahigpit.

Hanggan ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na siya ang asawa ko. Laking pag papasalamat ko dahil hindi siya namatay dahil hindi ko alam kung anong buhay ko ngayon kung tuluyan na siyang nawala sa aking buhay. May takot man sa aking puso nab aka may mangyari na hindi maganda dahil sa kinabibilangan ng aming pamilya ay hindi nito mahahadlangan na kami ay mag karoon ng isang anak. Hinding hindi ko hahayaan na may mangyari sa aking pamilya kahit buhay ko man ang maging kapalit ay poprotektahan ko sila.

-----

"Sun what are you doing here?" Pag baba ko palang sa living area ay siya agad ang nakita ko. Tumingin ako sa orasan at nakita kong 8 am palang masyado siyang maaga para pumunta dito sa bahay naming. Hanggan ngayon ay tulog pa rin si Charlene at si Clinton dahil sa pagod sap ag te-training kagabi.

"You’re my fiance baka nakakalimutan mo Mafi” Agad na napa kunot ang aking noo dahil sa kaniyang sinabi. It’s been 4 years since she became my fiancé hindi dahil sa gusto ko kundi dahil sa kagustuhan ng parents ko.

"Like I care if you’re my fiancé I could cancel it anytime.” I’m not cancelling our engagement because of Charlene. Siya mismo ang nag sabi na hindi ko dapat yon gawin para walang mag hinala sa relasyon namin dalawa. She’s doing it to protect me and I can’t do anything but to follow what she wants because I love her and I will give everything para lang maging masaya siya.

"Mafi you can’t do that you know how much I love you.” Kita ko sa mga mata nito na malungkot at nasasaktan siya sa aking mga sinasabi. But I need to be clear because someday I’ll marry the woman that I love. She was supposed to be mine now that I have her again I would never let her go.

"Gagawin ko kung ano ang gusto ko now leave bago ko makalimutan na isa ka sa WP. Baka ako pa ang pumatay sayo. " Nakita ko ang mga luhang kaniya niya pa pinipigilan na tumulo na ng tuluyan sa kaniyang mga pisngi. Mabilis itong tumalikod mula saakin at nag lahat ng mabilis palabas ng bahay. Umupo ako sa couch at muling nag balik saakin isipan yung mga panahon na nalaman ni Charlene na fiancé ko si Sun.

*5 months ago*

"Bakit hindi mo sinabi na fiance mo siya?" Hindi ko maiwasan na hindi magulat ng biglang pumasok sa aking silid si Charlene. Kitang kita ko ang patuloy na pag agos ng luha sa kaniyang mga pisngi. Kitang kita ko sa kaniyang mga mata ang sakit at galit dahil sa kaniyang nalaman. Hindi ko maiwasan na hindi kabahan dahil ngayon ay alam na niya ang sikretong pilit kong tinatago sa takot ko na iwan niya ako sa oras na malaman niya.

"I'm sorry." Tanging yun nalang ang nasabi ko sa kaniya at sinubukan lumapit ngunit kada hakbang ko palapit at siyang hakbang niya rin palayo.

"Kelan pa Mafi?" Bakas sa boses nito ang labis na galit saakin dahil hindi ko man lang sinabi sa kaniya ang totoo.

"4 years ago." Agad akong umiwas ng tingin sa kaniya dahil hindi ko kayang makita siyang nasasaktan. Nang marinig ko ang tunog ng hakbang niya, dun na ako napa tingin sa kaniya dahil nag lakad ito palabas ng aking silid. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung hahayaan ko nalang ba siyang umalis o dapat ko ba siyang habulin. But there’s only one thing that I know life without her is hell. Agad akong nag lakad ng mabilis upang mapigilan ko siyang makalabas ng aking silid agad ko itong niyakap sa kaniyang likuran upang pigilan ito.

"Wifey please don't leave me." Nanginginig na sabi ko para akong mababaliw ngayon. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko pinapangunahan ako ng takot na mawala siya sakin.

"Bakit hindi mo agad sinabi Mafi?" Mahinang sabi nito pero tama lang upang marinig ko.

"Dahil alam kong iiwan mo ako at alam mong hindi ko kaya yun. I can’t afford na mawala ka sakin mababaliw ako. You know how much I love you.” At isa isa ng tumulo ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan na tumulo. Alam kong ramdam na ramdam niya ang mga luha na tumutulo sa mga mata ko kahit nakatalikod siya. Dahil nababasa ang damit niya dahil nakayakap ako sa kaniya wala akong magawa kundi higpitan ang pag kakayakap ko sa kaniya para maramdaman niya kung gaano ko siya kamahal. Sabi nga nila napaka cold ko daw sa lahat ng tao. But they are all wrong not to my charlene. Malakas ako pero pag si Charlene na ang usapan mahina na ako. Hindi nila kaylan man malalaman ang kahinaan ko dahil pag malalaman palang nila ay papatayin nila si Charlene. Humarap to saakin at pinunasan ang mga luha ko sa mga mata gamit ang kamay niya. Kaya agad akong tumingin sa kaniya pilit ito ngumiti ito bago mag salita.

"I love you Hubby. Wag ka ng umiyak I'm sorry." Halos maluha luha nito sabi agad akong niyakap ni Charline ng sobrang higpit. At umiyak sa aking mga bisig isang halik ang aking binigay sa niyang ulo bago muling mag salita.

"I love you Wifey no matter what will happen I will never leave you. I will cancel our engagement matagal ko na tong plano ngunit nakiusap sakin si Mama dahil sa kalagayan ng papa ni Sun. But right now I don’t care anymore you’re happiness is more important” Makalipas ang ilang minute ay tumigil ito sa pag iyak at lumayo saakin.

“No you can’t do that this is not the right time to do that and you know that. Mas okay na alam ng lahat na fiancé mo siya that way masisiguro kong magiging safe ka dahil walang mag tataka kung ano ang relationship natin dalawa. Don’t worry I know how much you love me and I know hinding hindi mo ako iiwan para sa kaniya.” Gusto ko man tumutol sa gusto niyang mangyari mas pinili ko nalang na hindi kumontra because I know her hindi niya ako hahayan na hindi makuha ang gusto niya. Isang buntong hininga nalang ang aking nagawa bago muling mag salita.

“Alright as you wish but pag nasa ayos na ang lahat I will cancel our engagement immediately. Let’s go will be late for our meeting they’re waiting for us.” Isang ngiti at halik sa pisngi ko ang binigay nito saakin.

“Alright let’s go.” At sabay kaming nag lakad palabas ng aking silid para pumunta sa headquarters ng White Phoenix.