เหนือสมุทร (Mira <3 Neuasamut)

บทนำ (เด็กสาวผู้แตกสลาย) รถตู้MPVสีดำติดอยู่บนสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา ส่งผลให้'เหนือสมุทร'เริ่มหงุดหงิดใจอย่างมาก เขาเดินทางมาประเทศเพื่อเจรจาธุรกิจกับคู่ค้าคนสำคัญ แต่เวลานี้ยังเดินทางไปไม่ถึง ถนนทั้งสายนี้การจราจรแย่มาก "ถนนเส้นนี้มีอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า?" เสียงเข้มถามบอดี้การ์ดคนสนิท ในขณะเดียวกันรถที่ติดเริ่มขยับทีละนิด แสงสีแดงของไซเรนสาดเข้ามาในดวงตาคมของเหนือสมุทร บอดี้การ์ดผู้ทำหน้าที่ขับรถเห็นบางอย่างตรงริมสะพาน จึงเอ่ยตอบคำถามที่ผู้เป็นนาย "มีเด็กนักเรียนจะโดดสะพานฆ่าตัวตายครับ" เหนือสมุทรตวัดดวงตามองออกไปที่มีทั้งตำรวจกู้ภัยกำลังมุงเพื่อช่วยเหลือเด็กนักเรียนสาวที่ยืนอยู่นอกราวสะพาน ตอนนี้เหลือเพียงแค่เธอโดดลงแม่น้ำแห่งนี้ ทว่า..จากที่เขามองดูเหมือนเธอกำลังลังเล "ก็แค่เด็กเรียกความสนใจ ทำไมพวกนั้นไม่ล็อคตัวเธอจับขึ้นมาเลย" เหนือสมุทรกล่าว ในความคิดของเขา ยังไงเธอก็ไม่กล้าโดด บนสะพานแห่งนี้รถต้องติดเพราะเด็กผู้หญิงเพียงคนเดียว นึกแล้วตนก็เคืองนัก ต้องมาเสียเวลาอันมีค่าโดยใช่เหตุ "หนู ใจเย็นๆนะ อย่าทำแบบนี้" นายตำรวจตะโกนบอกเด็กสาว พยายามสาวเท้าเข้าไปเพื่อประชิดตัวเธอที่ในตอนนี้อยู่นอกสะพาน "ฮึก...อย่าเข้ามา!" เธอส่งเสียงตะโกนลั่น ตวัดหน้ามองผู้คนข้างหลัง แม้ตอนนี้เธอมีหยดน้ำตาไหลอาบใบหน้าทว่า..ดวงตากลมโตกับดูสวย "โอ้ยตาย ลูกเต้าเหล่าใครกัน" เสียงมาจากกลุ่มผู้คนที่มุงดูกันอย่างหวั่นวิตก แม่น้ำเจ้าพระยาขึ้นชื่อเรื่องความลึกและความเชียว คนกระโดดลงไปหากช่วยไม่ทันก็ไม่รอด ไหนจะแรงของคลื่นที่ดูดร่างให้จมดึงลงไป "เด็กคนนี้เรียนนานาชาติ...เป็นลูกคนรวยด้วย" กู้ภัยหันมาคุยกัน ไม่เข้าใจเหลือเกิน ว่าเด็กสาวทุกข์ใจอะไรจนถึงขั้นคิดสั้นจบชีวิต "รื้อกระเป๋าเธอ...หาเบอร์ผู้ปกครองด่วน" นายตำรวจตะโกนสั่งตำรวจอีกนายแล้วหันมาเกลี้ยกล่อมเด็กสาวต่อ "หนูอย่าทำแบบนี้เลยนะลูก...มีอะไรระบายให้ลุงฟังได้นะ" นายตำรวจวัยกลางคนเอ่ย "ฮึก" หญิงสาวสะอื้น มือยังคงจับราวสะพานแน่น เหมือนในหัวได้ยินเสียงสั่งให้ดิ่งทิ้งตัวสู่แม่น้ำ ทว่า...อีกเสียงก็ได้ยินว่าอย่าเพิ่งจบชีวิต เธอสับสนเหลือเกิน "ถ้าหนูโดดลงไปคนข้างหลังเขาจะอยู่ยังไง...พ่อแม่ญาติพี่น้องจะเสียใจแค่ไหน" นายตำรวจอีกนายพยายามเกลี้ยกล่อมเด็กสาวต่อ "ฮึก..คนอย่างหนูตายไปก็ไม่ใครจสนใจหรอก" เธอกล่าวเสียงสั่นเครือ บนใบหน้ายังมีคราบน้ำตา จากใจที่ตอนแรกลังเล มืออีกข้างที่เกี่ยวราวบันไดเตรียมปล่อย เสียงไร้เยื่อใยของบิดาดังก้องอยู่ในหู "ถ้าแกไม่ฟังคำสั่งฉัน...ก็ตายตามแม่แกไปเลย" เพียงเพราะเธออยากทำในสิ่งที่ชอบและเป็นตัวเอง บิดาของเธอถึงกับขับไสไล่ส่งให้เธอจบชีวิต ทั้งที่วันนี้ยังตรงกับวันสูญเสียมารดา เด็กสาวใจแตกสลายวิ่งเตลิดหนีออกมา "โดดลงไปสิ...จะรออะไร?" น้ำเสียงทุ้มของชายผู้หนึ่งดังขึ้น "เฮ้ย..คุณครับ...เด็กกำลังคิดสั้นอยู่นะ...อย่ายุเธอสิ" นายตำรวจหันมองชายผู้เดินเข้ามาใหม่ ด้านหลังของผู้ชายคนนี้ มีบอดี้การ์ดตามประกบ ทำให้รู้ถึงความไม่ธรรมดา "ฮึก!" เด็กสาวหันมอง ทว่า..ก็ไม่เห็นหน้าเจ้าของคำพูดของใจร้ายนี้ เธออยากเห็นหน้าเขาให้ชัดๆ ทว่า..ร่างเขาถูกบดบังโดยนายตำรวจและกู้ภัย เห็นเพียงบอดี้การ์ดมาดเข้มยืนอยู่ข้างๆ หยดน้ำตาสีใสไหลอาบแก้ม แค่บิดายังใจร้ายกับเธอไม่พออีกหรือ ใบหน้าสวยหันกลับมามองแม่น้ำยามกลางคืนที่ไหลเชี่ยวพร้อมหลับตาเตรียมจบชีวิต ทว่า...เสียงของคนใจร้ายดังขึ้นอีกครั้ง "ปล่อยให้เธอตายไปเถอะ...ในเมื่อเธออยากตาย" "อ้าวเฮ้ยคุณ!" กู้ภัยชักสีหน้ายุ่ง ตำรวจอีกสองนายพยายามเกลี้ยกล่อมเด็กสาวมาตั้งนานพากันยกมือกุมขมับ ผู้ชายคนนี้เข้ามาทำให้สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิมอีก เหนือสมุทรทำสีหน้าเรียบ เอ่ยถามกู้ภัย"ถ้าเธอโดดลงไป ช่วยได้ทันทีเลยไหม" "เอ่อ...แม่น้ำเจ้าพระยาเชี่ยวมากครับ...ยิ่งตกตอนกลางคืน ทีมดำน้ำค้นหากันลำบากมาก" กู้ภัยเป็นผู้ให้คำตอบ "พรุ่งนี้ค่อยรอศพเธออืดขึ้นมาเองเลยดีกว่า ไม่ต้องเหนื่อยงมหา กู้ภัยก็ทนเหม็นน้ำเหลืองน้ำหนองหน่อยก็แล้วกัน" ทั้งนายตำรวจ กู้ภัย ผู้คนบริเวณนี้ พากันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แทนที่ผู้ชายคนนี้จะปลอบประโลมเด็กสาวให้ใจเย็นกับพูดให้ดูน่ากลัว เธอลืมตามองแม่น้ำแห่งนี้อีกครั้ง คำพูดของชายคนนี้ ทำให้เธอลังเล เริ่มคิดในหัว นอกจากเธอจะตายแล้ว ศพก็ไม่สวย แถมยังสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นอีก จากมืออีกข้างที่ปล่อย ยกจับราวสะพานไว้แน่น ไม่รู้ทำไมความอยากตายถึงได้หายไป ทั้งที่เมื่อครู่ก่อนโลกทั้งใบเธอแตกสลาย "ส่วนเธอ...กว่าจะจมน้ำตาย ต้องทรมารหน่อยนะ น้ำจะค่อยรินไหลเข้าจมูก เข้าปากจนเต็มปอด กว่าจะสิ้นใจคงประมาณห้าถึงสิบนาที" หญิงสาวชะงักมีสีหน้าเริ่มซีดเผือด ในความรู้สึก...เธอไม่อยากตายแล้ว คำพูดของชายที่อยู่ด้านหลังทำให้เธอกลัว สายตาคมสอดส่องเห็นว่าเด็กสาวใช่มือจับราวสะพานไว้แน่น เหนือสมุทรแสยะยิ้ม ยกมือดูนาฬิกาตวัดใบหน้าบอกบอดี้การ์ด "ไปเถอะ" ระหว่างที่มาเฟียหนุ่มเดินกลับมาขึ้นรถ มีผู้หญิงวัยกลางคน ด้านหลังกำลังวิ่งสวนเข้าไปหาเด็กสาว เขาเดาว่าคงเป็นผู้ปกครองของเธอ "น้ามาแล้วลูก...อย่าทำแบบนี้นะคะ...หนูต้องการอะไรบอกน้ามาให้หมดเลย" เสียงผู้หญิงดังมาจากริมสะพาน "...." เหนือสมุทรส่ายหน้าเล็กน้อย ขอหันไปมองหน้าตาเด็กสาวผู้ก่อความวุ่นวายเสียหน่อยเถอะ ทว่าก็ไม่ได้เห็นหน้าเธออย่างที่ใจต้องการ เห็นเพียงภาพเด็กสาวกำลังถูกโอบกอดโดยผู้เป็นน้าของเธอ "รถหน้าจะไม่ติดแล้วครับนาย" เสียงของ'เท็น'ลูกน้องมือขวาคนสนิทดังขึ้น เหนือสมุทรล่ะสายตากลับมาพยักหน้าให้ลูกน้องคนสนิท นี่เขาต้องมาเสียเวลาไม่เป็นเรื่องกับเด็กผู้หญิงพียงคนเดียวที่กำลังคิดสั้นหรือจงใจเรียกร้องความสนใจหรือเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ ~✧✧✧~