Just Like How

00012

Kunot ang no-o ko habang nakasunod kay De Lara dahil hindi sya naka jersey, wala ang mga teammate nya sa basketball! He is just wearing a simple white T-shirt and jeans, wala din syang bag na dala para paglagyan ng gamit nya pampalit mamaya kapag mag basketball sila.

"Wait!" Hindi ko na talaga kayang manahimik.

Tumigil naman sya at may ngiti sa labi akong tinignan. I scanned his face throughly para mabasa kung saan nya ako dadalhin.

"Hindi ka magba-basketball right?"

He smiled at lumapit sa akin. Pinalibot nya ang kamay nya sa balikat ko, nakangiti pa rin kaya lumayo ako sa kanya at pinanliitan sya ng mata.

"Saan mo ako dadalhin?" Deritso kong tanong.

"You'll see" aniya at ginaya ako sa paglalakad.

Nahulog tuloy ako sa pag-iisip kong saan nya ako dadalhin. Impossible na sa karenderya na paborito naming kainan o sa fast food chain dahil malayo na kami!

"May nakita ka ulit na kainan ano?" I tried to guess nang pumara sya ng jeep.

"Just trust me mahal" marahan nyang sabi.

Palinga-linga ako sa paligid, hindi ako pamilyar sa lugar na to dahil pagkatapak ko rito, sa paaralan agad ako, hindi ako nakakagala.

"Ang layo na nito ah?" I mumbled habang nakatingin sa labas dahil wala na talaga akong alam sa lugar.

I am foreign here, I don't know the place! Ang akala ko basketball lang at sa kabilang baranggay lang but ilang baranggay na atah ang nalagpasan namin.

De Lara chuckled at hinawakan ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya.

"You look like a baby" nakangiti nyang sabi. I pouted kaya napataas ang kilay nya.

Sa totoo lang, ngayon lang ako nakabyahe nang may kasama at komportable ako kahit confuse ako kung saan kami pupunta.

Ni wala nga akong maalala na sinama ako ni Mama sa palengke, sa mga lakad nya kaya so far, ito pa lang ang una! Na may kasama ako at malaya akong maglabas ng emosyon.

I always like in the corner,out of place dahil hindi nila gusto ang presensya ko but today? Kahit maliit na expression, kahit napaka nonsense ng mga sinasabi ko, I got the attention.

I am happy, very happy.

"Saan mo talaga ako dadalhin?" Nakanguso kong sabi. He tilted his head.

"To my house" aniya. Nalaglag ang panga ko sa sinabi nya.

"You mean..." he smile at tumango.

Umurong lahat ng tapang ko at kinabahan ng husto dahil natatakot ako na baka hindi ako magustuhan ng mga magulang nya. Hindi nga ako gusto ng pamilya ko sa iba pa kayang pamilya.

"Ang lamig ng kamay mo bigla" natatawa nyang sabi. I swallowed hard, nakatitig lang sa kanya dahil gusto kong sabibin na bumalik na lang tayo dahil hindi pa ako handa pero baka kung ano ang isipin nya.

"I...ughmm..."

"Hmmm...don't worry love, They will like you" he assured but I shook my head.

I doubt that! Sarili ko ngang pamilya para akong virus sa kanila eh! Tapos magugustuhan ako ng pamilya nya? I doubt that!

Just thinking na hindi ako magugustuhan ng pamilya nya para sa kanya, it breaks my heart! I love him so much but he love them so much too! That means that if his parents doesn't like me, he will break up with me.

Despite on what I am feeling, he assured me, he told me how good his parents are, imbes na gagaan ang pakiramdam ko, mas kinakabahan pa ako.

"I am not good at dealing with parents," I said honestly habang naghibintay na bumukas ang pintuan.

He look at me and smile.

"I got you baby...Loosen up" aniya at hinawakan ang kamay ko. I bite my lips at kinuyom ang isang kamay.

Napatingin naman sya doon. He sigh heavily.

"Mahal, don't worry okay?...I am with you, and I love you, hmmm?" Aniya. I nod.

Pigil ang hininga ko habang bumukas ang pintuan. Para nang lalabas ang puso ko sa lakas ng kabog nito at mukhang naramdaman nya yon kaya pinisil ni De Lara ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. He smile.

"Ma!"

On word of him, napahigpit ang kapit ko sa kamay ni De Lara at parang gusto ko ng tumakbo rito.

"Anak! Mabuti at nandito kayo...sya na ba yong kinukwento mo sa amin?" Nakangiting sabi ng ginang.

Natulala naman ako sa kanya dahil nakangiti syang tumingin sa akin, wala akong panghuhusgang nakita sa mga mata nya! Kahit na pagkadisgusto wala! Ramdam na ramdam ko ang paghanga nya sa akin.

"Ma, tinatakot nyo girlfriend ko! Kabado pa naman yan kanina pa"

"Jusko! Ang gandang bata nga! Paano ka ginayuma ng anak ko at sinagot mo to?...Halika! Halika! Pasok!" Excited na sabi ng Mama nya at ginaya pa ako papasok.

I look De Lara. He wink at me kaya napatingin ako sa Nanay nyang nakangiti.

"Pasensya ka na sa bahay namin ah? Maliit lang! Alam mo na, mahirap ang buhay!...umupo ka muna, naghanda ako ng makakain dahil alam kong pagod kayo sa byahe!...Clyde! Paandaren mo yong electric fan!"

"Ma! Ako anak mo! Bakit-...Aray!" Inda ni De Lara nang paluin sya ng Mama nya.

A smile escaped on my lips at nanubig ang mata ko. Hindi ko naramdaman kahit kailan ang pagmamahal ng magulang! Kaya ganito pala ang pakiramdam na inaasikaso.

I wipe my tears secretly while looking at them. Even though his mother is scolding him, nakikita mo pa ring mahal na mahal nya ang anak nya, parang love language lang nila ang ganyan.

I hope my mother is like that to me too, as kind as his mother but my mother is not his mother, kahit anong gagawin ko, galit sya sa akin kahit wala naman akong ginawang masama.

Nakaupo lang ako sa maliit nilang sala, gawa lang sa kahoy ang bahay nila kaya presko ang hangin at ang linis-linis ng paligid! Ang aliwalas, ang gaan sa pakiramdam.

Hindi kagaya sa bahay noon, kahit malinis na malinis, imperno pa rin ang tingin ko at puro sakit lang ang dinulot sa akin. Hindi kagaya rito, ramdam mo na ny pamilya ka at mahal ka nila.

"Pasensya ka na iha, yan lang ang naihanda ko hah? Hindi kasi nagsabi kahapon tong batang to na pupunta ka rito, kanina pa lang kaya hindi ako nakapaghanda...teka, kumakain ka ba ng gulay?" Nag-aalalang sabi ng Ginang.

"Opo...salamat po" nahihiya ko pa ring sabi.

What she is showing to me right now, ang awkward at hindi ako sanay. Mas sanay pa ako na binaliwala ako, yong para lang akong hangin sa kanila but today, I don't know how to act and how to respond.

Awkward na awkward ako habang kumakain, De Lara try to light up the mood pero hindi talaga ako sanay na inaasikaso ako at pinatutunguhan ng maayos.

I answered everytime she asked me something pero kapag wala, tahimik lang ako at conscious sa pagsubo ng pagkain!

"I think your mother finds me so nonchalant, right?" Nag-aalala kong sabi nang lumabas kami sa bahay nila at tumambay sa ilalim ng puno.

"Stop over thinking mahal, natatawa nga sya sayo dahil kitang-kita nyang nahihiya ka" natatawa nyang sabi.

Umayos ako ng upo at humarap sa kanya. He look at me gently at tinuko ang dalawa nyang kamay sa likod.

"I literally don't have an idea how to act kanina" sumbong ko talaga.

"Hmmm...cause you don't know how to deal at parents?" I nod at malakas na bumuntong hininga.

I think it's okay to say it to him what happened to me and my relationship with my family. I never said or share anything my worried before and problems because I did not trust them but to him, I felt safe.

Sumdal ako sa kanya at tumingala sa langit.

"I don't have a father...I don't know if patay na sya o ano cause my mother never explain...My mother...never love me" mahina kong sabi.

I did my best to get her attention, to hear from her the I am so proud of you's and I love you's but all I received from her is curses and names. Poor me.

I sigh at pinaglaruan ang kamay ko. Gusto kong eh kwento lahat ang nangyari sa akin but I don't how to put them into words...sa dami ng pinagdaanan ko hindi matatapos ang araw na to.

"Shes always like...galit, nanakit, sigaw rito, sigaw doon...I am okay with that, hindi ako umimik but...when she says hindi nya ako pag-aaralin sa koleheyo, palagi na lang kaming nag-aaway"

"But still pinag-aral ka pa rin nya" De Lara said. Matunog akong tumawa.

"Hindi rin...Nang nalaman nga nya na mag-aaral pala talaga ako dahil nag enroll ako ng hindi nya nalaman...kinulong nya ako sa bahay, hindi pinakain at palaging nakakatanggap ng masasakit na salita"

"What? Gulantang nyang sabi. I look away and sigh.

"I don't have so much time dahil klase na sa lunes noon at hindi pa ako pinagbubuksan at hinatiran ng pagkain...so I escape at napadpad ako rito"

I look at him at nakita syang nakatitig sa akin, halatang hindi makapaniwala sa narinig. I smile.

"Naglayas ako but still I am hoping na hahanapin ako. Palagi kong tinitignan ang phone ko at social media baka contakin ako bigla ni Mama o mag message ang mga kakalse ko noon na hinahanap ako ni Mama but sadly wala, until now...that's why, ang awkward ko kanina at hindi alam ang gagawin-"

Nabitin sa ere ang sasabihin ko nang bigla nya akong niyakap ng mahigpit.

"It is hard?" Bulong nya sa akin.

I smile at niyakap sya pabalik and rested my head on his shoulder.

"Nope. I am strong independent woman" nakangiti kong sabi. Humigpit ang yakap nya sa akin kaya natawa ako.

"Don't worry. I am okay. You know, I'm used to it-"

"But that doesn't mean pwede kang saktan ng paulit-ulit!" Frustared nyang sabi. I smile at inipit ang mukha nya sa dalawa kong palad.

"That's my family. They feed me, they give me shelter, hindi pweding mag reklamo" nakangiti kong sabi.

Niyakap nya ako ulit kaya natawa na lang ako sa kanya. Ramdam ko ring frustrated sya sa kwenento ko sa kanya kaya kinulit ko na lang ng kinulit.

"Bakit nagkasalubong na naman yang kilay mo? Galit ka?" Natatawa kong sabi at inayos ang kilay nya.

He look up to me since he is lying down the grass while I am just sitting.

"Your smile a lot today huh?...Kung kailan Frustrated ako" seryoso nyang sabi.

Humiga ako kagaya nya at kinuha ang braso nya para eh unan ko. Hinayaan nya naman akong gawin ang gusto kong gawin.

"Ang swerte mo sa pamilya mo" I mumbled.

I lift up my hand, kunwari inaabot ko ang mga dahon ng mga puno.

Ang payapa ng puso ko ngayon, napaka peaceful ng utak ko at ang gaan sa pakiramdam. This is really new...thanks to him.

Hinapit nya ako papalapit sa kanya at hinalikan ako sa no-o. I rested my hand on his chest and look up to him.

"Huwag mo nang isipin yan. I survive those days already...That's all that matters right?" Nakangiti ko pa ring sabi. He nod.

"I love you" he respond. Yumakap ako sa kanya at pinikit ang mga mata.

"I love you too"

"I love you more"

"I love you the most"

"I love you so much and much"

I laughed.

"Iwan ko sayo"