Just Like How

00011

I am in rage while looking the Dela Vega siblings! Lumayas ako roon sa ground pero sinundan ako ni Belle at syempre, sumunod rin ang kapatid nyang abnormal!

"I am sorry about that I just want to make my sister happy"

"Don't sorry to her kuya! You proposed! Don't say sorry! Sya dapag ang mag sorry cause he ruined your proposal!" Malakas nya talagang sabi.

"Fix this!" Mariin kong sabi at lalabas na sana nang hilahin ni Belle ang kamay ko.

"You! How dare you! Ikaw na nga ang sinurprise pero ikaw pa tong nagkaganito! You know how much effort on what we did? Huh? Then you what?...you just walk out!" Puno ng hinanakit nyang sabi. Winaksi ko ang kamay nya at masama syang tinignan.

"Hindi kita inutusan gawing yon"

"Wow! I can't believe you! Ano? Nalason na ba talaga yang utak mo ng lalaking yon?..."

"I already told you! Na hindi ko gusto ang Kuya mo! I already told you na tigilan mo na yang kalokohan mo dahil hindi na talaga ako natutuwa!"

"You love that guy that's why you-"

"Stop including him! I already told you! Wala syang kinalaman dito!"

"Then why are you so mad-"

"Nakakapagod magpaliwanag sayo! Pagkasabi ko pa lang na hindi ko gusto ang Kuya mo! Naintindihan mo na! Tumigil ka na! Pero pinagpatuloy mo pa rin at sinisi mo pa ako! Your too immature! Grow up!" Mariin kong sabi.

"No! You just said that-"

"Ganyan ka ba ka bobo?"

"That's enough!" Parang kulog na sabi ni Atticus kaya napatingin kami sa kanya.

I look at with rage!

"Belle stop on your doings, I already did your favor, it's time to do your promise" seryosong sabi ni Atticus sa kapatid nya.

"But kuya-"

"No buts!" Madiin nyang sabi at tumingin sa akin. Masama ko pa rin syang tinignan dahil sa pagtaas ng boses nya!

"I'm sorry Airyn on the damages, I will take the responsibility on what we have done"

I sigh heavily at tuluyan ng nag walk out at nagdadabog na naglakad patungog dorm.

How dare them! Akala ko nga angel sila na dumating sa buhay ko! Pero hindi pala! Naging mabait lang pala sila sa akin dahil gusto nilang maging sunod-sunoran ako sa kanila! Pareho rin pala sila ng pamilya ko!

I thought talaga na kapag nakalabas na ako, gaganda na ang buhay ko, magiging magaan na pero parang naging worst ang nangyayari sa akin!

Parang yong mga nangyari sa akin sa bahay ay training lang yon para sa ganitong laban, para maging matatag ako at kayang ipagtanggol ang sarili!

"Bwesit namang buhay to!" Mariin kong sabi at tatakpan na sana ang mukha dahil tutulo na ang luha ko dahil sa galit na nararamdaman nang may kumuha rito at kinulong ako ng yakap.

Mag p-protesta sana ako nang naamoy ko ang amoy ni De Lara!

"It's okay, you can cry" malambing nyang sabi habang hinahaplos nya ang buhok ko.

Para namang dinurog ang puso ko dahil sa ginawa nya at bigla na lang akong humagolhol ng iyak na ngayon ko lang ginawa sa buong buhay ko.

Hindi ako umiiyak noon or at least hindi ako umiiyak sa harap ng mga tao o kahit sino pa yan! I don't want them to pitty me at ayoko ring eh chismiss ako but today, it's different!

Gusto kong eh sumbong lahat sa kanya ang nararamdaman ko, gusto kong malaman nya lahat ang problema ko! Dahil alam ko, kakampi ko sya, dadamayan nya ako!

Nang kumalma ako, dinala nya ako sa tamabayan namin sa likod nang aming dorm, he seriously looking at me while whipping my tears kahit wala na.

"What's the matter?" He asked softly.

I shook my head.

Ayokong sabihin sa kanya. I don't think he deserve to hear dahil hindi! I don't want him to think that he's effort is nothing! I don't want him to think that way dahil lahat ng ginawa nya, lahat ng effort nya is priceless!

Kinuha nang isang kamay nya ang kamay ko at ang isa naman nyang kamay ay sa pisngi ko, he makes me faced him kaya iniwas ko ang tingin ko.

"I'm here to listen...hmm? What's wrong with my baby?...Inalagaan kita tapos papaiyakin ka lang? Who made you cry?" He softly said.

Para namang may humaplos sa puso ko dahil sa ginawa nya to the point na nalulunaw na ang katawan ko.

"Always remember, that I love you the most" garalgal kong sabi. Pumungay ang mata nya nang narinig nya ang sinabi ko.

Dinala ko ang aking kamay patungo sa kanyang pisngi and I realized that, I am the luckiest girl alive, I got myself a boyfriend like him; handsome, caring, loving, responsible and all the characteristics in this lifetime, pwera na lang sa mga jokes nya.

And I promise, I will protect him, even I will sink.

Buong buhay ko, walang nagmahal sa akin nang ganito! All they give me is sadness, pain and darkness!

Nasanay ako doon kaya ang hirap kumawala at magtiwala sa ibang tao but thanks to him, he unlocked immediately my cold hearts!

"You heard what happen kanina diba?" Mahina kong tanong.

"Hmm....and I even saw you walking away...festy" puno ng paghanga nyang sabi. He even smirked kaya napangiti ako.

"Ako lang to"

"Sure but you are my girlfriend" aniya. I smirked.

Bumaba ang tingin nya sa labi ko kaya napagaya ako sa ginawa nya. And seems like there's something na nagsasabi sa aking tumingkayad ako para maramdaman ang labi nya.

My heart beat so loudly! I don't know what's happening dahil isa lang ang nasa isip ko! Gusto kong eh lapat ang labi ko sa labi nya! But I am shy.

I don't know how to kiss, I don't want him to think also that I have the thought na hahalikan ko sya...nakakahiya yon! I don't do that.

But before I know, a very soft touch my lips kaya nanlaki ang mata ko sa kanyang ginawa. Libo-libong paro-paro ang nagliliparan sa tyan ko! And the feeling that I am feeling right now is very overwhelming!

When he started moving his lips, mas lalo akong nabaliw, napapikit na lang ako at napahawak sa kanyang batok! I want him to stop dahil parang nawawalan na ako ng hininga at parang sasabog na ako sa mga nararamdaman ko but I don't want him to stop either.

"I love you so much too...I love you very much" he huskly said when he parted our lips.

"That's my first kiss" paos ko ring sabi, hinihingal pa. Small smile escape on his lips. He gave me a smack on my lips bago sya umayos ng upo at inayos ang buhok ko.

Para naman akong tanga na nakatitig pa rin sa kanya. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang halikan natin.

"Wanna eat something?" Mababa pa rin ang boses nyang sabi kaya napapikit ako at sumandal sa balikat nya.

I want to kiss him again but I don't want to be greedy! The feeling of his lips and the taste is addicting!

Naramdaman kong pinalibot nya ang kamay nya sa baywang ko at hinalikan ang toktok ng ulo ko kaya mas lalong nagwala ang mga paro-paro sa aking tyan.

I focused, focused and focused na umayos ang systema ko! But sa paulit-ulit kong pinaulit-ulit yan sa isip ko, nakatulog ako at nagising na lang akong nakaunan na sa hita ni De Lara habang sya ay natutulog rin ng nakaupo, nakacross lang ang braso.

Agad akong bumangon para sana sya naman ang umanan sa akin pero bumuka rin ang mata nya at agad akong hinila at yinakap ng mahigpit.

"Good afternoon...Class start in 20 minutes" mababa ang boses nyang sabi. Lumayo ako ng kunti para matigigan sya.

"Tatay kita?"

"Tatay ng mga anak mo, oo" I rolled my eyes at tumayo.

"May klase ka rin kaya mag-ayos ka na" masungit kong sabi. He chuckled.

"Bakit ang iba kapag nag joke ako tumatawa pero ikaw nagagalit?" Natatawa nyang sabi. Nag make face lang ako sa kanya.

"Babe can you fixed my hair? Walang salamin dito, nakakatamad ng bumalik sa dorm" tamad nya talagang sabi, hindi pa ri tumatayo.

I look at him, ngumiti sya sa akin kaya umiwas ako ng tingin dahil s**t lang, ang gwapo nya!

"Maayos na ang buhok mo"

"Hindi kaya" nakanguso nyang sabi.

"Ang OA Huh" reklamo ko pero inayos ko pa rin amg buhok nya.

"May laro mamaya sa kabilang baranggay mula rito, sasali kami ng team ko! Sama ka? Wala ka bang aaralin?" He said while I am busy in his hair.

Napadungaw tuloy ako sa kanya at nakitang mapupungay ang mata nya na nakatingin sa akin.

"Alright sasama ako"

Hinatid nya ako sa classroom, agad naman nag bulungan ang mga kapwa namin estudyante, I held De Laras arm pero kinuha nya ito at pinagsaklop.

I look up to him, since he's so tall, nakita ko syang nakangiti ang labi at mata nya ay nasa sa akin. I sigh in relief.

"Susundin kita mamaya" bulong nya sa akin at pasimpling hinalikan ang pisngi ako kaya masama ko syang tinignan. He just laugh.

Pagkapasok ko sa classroom, agad nakuha ng atensyon ko ang masamang tingin sa akin ni Belle at mapanghusgang tingin ng tatlo nyang kaibigan na mukhang pera.

I just stared at them until nalagpasan ko sila at umupo ng komportable sa upuan ko.

I wish De Lara is here, chatting with me! But blessings na lang siguro na lumipat sya ng ibang course para naman hindi nya mapansin ang apat na nasa harapan ko.

I know that they doesn't like me. Siguro kung anu-ano ng kapangitan an pinagsasabi nila sa akin but I don't care but I know to myself, I just hold back a lot and one of this days if they trigger it, I will explode.

Sana lang talaga hindi nila ako sagarin! Dahil papatulan ko talaga sila hanggat magsisi sila sa mga ginawa nila.

My phone beep. I lazily get it dahil akala ko si Belle dahil nah p-phone sya but when I saw De Lara's name, smile escape on my lips.

From Clyde:

Baby...I miss you

Napailing ako dahil parang naririnig ko ang boses nya habang binabasa ang messages nya.

Damn this boy! Pagkatapos nya akong baliwin sa mga halik nya kanina, he's acting cute now.

I wonder kung bakit naiinis ako sa kakulitan nya before! Ang cute pala!

Ang sarap rin sa pakiramdam na may nagmamahal sayong tunay. Kahit kung anu-ano ng masasakit na salita ang natanggap mo, mabigat ng ang problema mo at parang sasabog ka na sa galit, may isang taong alam mong nandyan para sayo, nagmamahal, dinadamayan ka at pinapagaan ang loob mo.

I am so thankful to God na kahit ganito ang takbo ng buhay ko, puno ng galit, pu-ot at sakit, binigyan pa rin nya ako ng rason para magpatuloy sa buhay at buksan ulit ang puso ko.

And I promise, I will do my best just to protect De Lara's the most...cause he is only the person that made me realize that...you need to be happy as much as you can be