ห้องสวีทหรูยังคงอบอวลด้วยไอร้อนแห่งความปรารถนา
แสงไฟเมืองยามค่ำส่องลอดผ่านกระจกสูง ที่กลายเป็นฉากหลังของคนทั้งสองคนที่นอนซ้อนทับกันอยู่บนเตียงกว้าง
ญาดานอนหอบหายใจ ร่างบางยังสั่นสะท้านไม่หาย
ผิวกายที่ชื้นเหงื่อแนบกับอกกว้างที่ร้อนระอุ
เวหายังคงกอดเธอไว้แนบแน่น แขนแข็งแรงรัดร่างเธอไว้เหมือนจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดหนี
ริมฝีปากเขากดจูบเบา ๆ ที่ขมับ
เสียงหอบต่ำในลำคอยังไม่จาง แต่แฝงความหนักแน่นแสนอบอุ่น
“ญาดา…” เขาเอ่ยชื่อเธอช้า ๆ ราวกับต้องการผูกมันไว้กับหัวใจของตัวเอง
ญาดาหลับตาแน่น ไม่กล้าสบตาเขา
หัวใจเต้นเธอแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เวหาซุกใบหน้าลงกับเส้นผมหอมกรุ่น
กอดเธอแน่นขึ้นอีก เหมือนกลัวว่าเพียงผละออกไป เธอจะหายไปจากอ้อมแขน
เขาไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
แต่แรงกอดนั้นกลับบอกชัดเจนว่าเขา ไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่าย ๆเหมือนที่คนที่ผ่านมา
ญาดานอนซุกอกกว้าง รู้สึกถึงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นเป
