ตอนที่ 10
1454 Words
“ห้องนี้แหละ นายน่าจะชอบนะ” ฉันเดินนำคลื่นเข้ามาในห้อง ด้านในถูกกั้นออกเป็นสองส่วนด้วยแผ่นกระจก
คลื่นมองไปรอบห้องด้วยสายตาประหลาดใจ ท่าทางคิดไม่ถึงว่าจะมีห้องแบบนี้ซ่อนอยู่
“ฉันแปลกใจจริงๆ ที่เธอรู้จักที่แบบนี้”
“ฉันได้ยินมาจากเพื่อนอีกที” ฉันยักไหล่ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา รินเหล้าใส่แก้วด้วยสีหน้านิ่งๆ ด้านหลังกระจกมีเตียงขนาดคิงไซส์และอุปกรณ์อำนวยความสะดวกหลายอย่างที่ช่วยเพิ่มความบันเทิงทางเพศ
ครื้ด! ~ ครื้ด! ~
กำลังคิดอะไรเพลินๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
>> คะนิ้ง
ชื่อที่โชว์หราอยู่บนจอทำให้ฉันหันกลับไปมองคลื่น หมอนั่นกำลังยืนพิจารณาห้องที่มีไว้ใช้บำบัดความใคร่คล้ายกำลังคิดอะไรอยู่ เขาตวัดมามองฉันทันทีที่รู้สึกตัว
“นิ้งมาแล้ว”
ฉันวางแก้วเหล้าลง ยังไม่ได้แตะสักหยด หลังบอกทางกับปลายสายเสร็จเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
ก๊อกๆ
“มาแล้วล่ะ”
ฉันมองไปที่ประตูซึ่งถูกเปิดเข้ามาพร้อมการปรากฏตัวของผู้ชายรูปร่างกำยำสามสี่คน
“พวกนี้ใคร” คลื่นส่งสายตามึนๆ มาทางฉัน
“คะนิ้งน้อยที่นายรอคอยไงล่ะ” ฉันแสยะยิ้มก่อนจะลุกขึ้นแนะนำเพื่อนสาวให้คลื่นรู้จักทีละคน แต่ท่าทางหมอนั่นจะไม่ให้ความร่วมมือเลย หึ!
“นี่มันเรื่องอะไรวะ เฮ้ย! เฮ้ยทำอะไร ปล่อยสิ”
พวกนั้นกรูเข้ามาเกาะแข้งเกาะขาคลื่นราวกับเหยี่ยวที่กำลังรุมทึ้งเหยื่อ
“น่ารักน่ากัดอะไรปานนี้ ขอบคุณนะอีหมวยสำหรับรางวัลของแก” นังพอลทำท่าทางเปรี้ยวปากมาให้
“อืม พวกแกชอบก็ดี รีบๆ จัดการได้แล้ว”
“ย่ะ จะจัดให้ไม่มีแรงลุกไปไหนเลย อั๊ยยย”
นังพอลขยิบตาให้ฉัน นี่เป็นสิ่งที่ฉันตอบแทนเรื่องคลินิกทำแท้ง
“เฮ้! นี่มันเรื่อง เฮ้... พวกมึงจับอะไรกันปล่อยดิวะ!”
คลื่นดิ้นเร่าๆ เมื่อถูกสาวๆ จู่โจมซิปกางเกง โอ๊ย เคยเห็นมั้ยผู้ชายถูกเกย์รุมลวนลาม หึ! ถึงตานายเป็นเหยื่อบ้างแล้วคลื่น อยากจะเห็นสีหน้านายตอนกลายเป็นผัวเกย์ชะมัด ดูสิว่าจะยังยิ้มแบบนั้นได้อีกหรือเปล่า
“เหมย! เธอหลอกฉันเหรอ”
“เหอะ นายคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะเรียกคะนิ้งออกมาให้นาย”
คะนิ้งที่ฉันโทรหาคือพอลต่างหาก ฉันก็แค่สลับชื่อกับเบอร์โทร หึ... ง่ายนิดเดียว
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายคลิป น่าเสียดาย...เหล้าที่พี่เคนผสมให้หมอนี่ใส่ยาปลุกเซ็กส์ด้วยแต่เขาดื่มน้อยไปหน่อยยาเลยไม่เห็นผลเท่าไหร่
แต่ไม่เป็นไร ฉันพกมาเป็นกระปุกเลยล่ะ
“เอายานี่ให้กิน”
“อะไรอีหมวย ว๊าย! นี่แกไปหามาจากไหนยะ” พีชมองกระปุกยาในมือฉันด้วยสายตาอึ้งๆ “แต่ขอบใจนะ ฉันกำลังนึกอยากได้อยู่พอดี”
พีชเทยาใส่มือเป็นกอบแล้วยัดใส่ปากคลื่นที่กำลังโวยวายเสียงดัง
“อุก! อ่อยอู (ปล่อยกู) ”
หมอนั่นสำลักเม็ดยาในปากกะทันหัน เขาคายทิ้งเกือบครึ่ง นังพีชรีบประกบมือปิดปากหมอนั่นเอาไว้ ต่อให้ไม่กลืนมันก็ละลายในปากอยู่ดี
“ว๊ากกก”
จู่ๆ หมอนั่นก็มีพลังมหาศาล ผลักทุกคนที่รุมทึ้งจนกระเด็นไปคนละทิศละทาง เขาตวัดสายตาเลือดเย็นมาทางฉันย่างสามขุมเข้ามาด้วยท่าทางเดือดจัด แต่ไม่ถึงสามก้าวหมอนั่นก็ทรุดฮวบลงกับพื้น เหงื่อผุดขึ้นตามขุมขนเต็มไปหมด
เริ่มแล้วสินะ
“นังหมวย....” เขากัดฟันกรอด
“ทำอะไรเอาไว้ก็ได้อย่างนั้น”
ฉันมองตอบสายตาเคียดแค้นของคลื่นอย่างไม่สะท้าน
หมอนั่นถูกลากตัวเข้าไปหลังแผ่นกระจก พีชกับพอลเหวี่ยงร่างเขาลงบนเตียงแล้วนั่งคร่อมเอาไว้ แขนกับขาหมอนั่นถูกกดล็อกอย่างแน่นหนา
“ปล่อยกู!”
แคว่ก!
เสื้อผ้าเขาถูกถอดออก ฉันมองร่างสูงที่เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวด้วยสายตานิ่งสนิท
“น่ากินว่ะ” พอลยืนอยู่ตรงกลางหว่างขาจ้องมองคลื่นน้อยที่แข็งตึงอยู่ใต้ผ้าด้วยสายตาแพรวพราว ก้มลงไปกระชากบ็อกเซอร์ผืนเล็กออกแล้วครอบครองความเป็นชายของคลื่นด้วยปาก
ฉันแทบอ้วก... มองสีหน้าที่เต็มไปด้วยความขมขื่นของคลื่นผ่านหน้าจอมือถือ เขาร้องลั่นสบถด่าด้วยถ้อยคำรุนแรงไม่หยุด
“หยุด... อึก! ออกไป เวรเอ๊ยอึก”
สีหน้าคลื่นแหยงพิลึก เขาดูโมโหตัวเองที่มีอารมณ์เพราะถูกผู้ชายกระตุ้นพยายามเหวี่ยงตัวให้หลุดจากสภาพนั้น
ระหว่างที่พอลกำลังใช้ปากให้คลื่น คนที่เหลือก็พลอยมีอารมณ์ไปด้วย พีชโน้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากคลื่นอย่างดูดดื่ม ทำให้เสียงร้องของคลื่นอู้อี้อยู่ในลำคอ คลื่นต่อต้านแต่ไม่เป็นผล
พอลปล่อยแก่นกายคลื่นแล้วรีบถอดกางเกงตัวเองอย่างรวดเร็ว ยกสะโพกขึ้นคร่อมแก่นกายหมอนั่นด้วยความหื่นกระหาย
คลื่นผวาเฮือก ดิ้นหลุดจากริมฝีปากของพีช ชะโงกหน้าขึ้นมองพอลสายตาเกรี้ยวกราด
“มึงจะทำอะไร กูบอกให้อึก....ไม่อั้ก เวรเอ๊ย!”
“อ๊า.... เป็นยังไงบ้างล่ะ รู้สึกดีกว่าผู้หญิงมั้ย”
นังพอล!
สีหน้าฉันแทบหลุดตอนพอลกดสะโพกลงไป
“อ๊ะอ๊า...”
เสียงเสียวซ่านของพอลดึงสติฉันกลับมา ฉันเก็บโทรศัพท์เมื่อได้ภาพที่ต้องการแล้วกำลังจะออกจากห้องเสียงโครมครามก็ดังขึ้นซะก่อน
“สัส!”
คลื่นระเบิดพลังผลักทุกคนที่พัวพันอยู่บนร่างกายเขาออกแล้วอัดพวกนั้นไม่ยั้ง
โครม!
“ว้าย!” ฉันเผลอกรีดร้องด้วยความตกใจ ร่างสูงโซเซเพราะฤทธิ์ยา แต่สายตาเขาเลือดเย็นผิดมนุษย์ ท่าทางโกรธจัดแบบที่ไม่มีใครสามารถฉุดอยู่
เขาอาละวาดเหมือนช้างตกมัน
ฉันก้าวถอยหลังเมื่อสายตาเลือดเย็นตวัดมองทะลุกระจกออกมาหลังจากจัดการทุกคนจนหมด
“ชะช่วยด้วย!”
ท่าทางเขาอยากจะฆ่าฉันจริงๆ
“อย่าหนีนะนังหมวย!”
ฉันวิ่งออกจากห้องอย่างใจหายใจคว่ำ หมอนั่นคงตามฉันมาทันทีถ้าไม่ติดที่ว่าเขากำลังโป๊ กว่าคลื่นจะออกจากห้องก็ทิ้งระยะหลายนาทีทำให้เขาไม่ทันรู้ว่าฉันหายไปไหน
“เห็นผู้หญิงหน้าหมวยๆ วิ่งมาทางนี้มั้ย”
หมอนั่นตามหาฉันไปทั่ว
“ผมเห็นเธอวิ่งออกประตูไปแล้วครับ”
“ชิส์! อย่าให้เจอเชียวนะ เธอตายแน่!”
...สักพักพี่เคนหันมาเรียกฉัน
“ไปแล้วครับน้องเหมย”
“เฮ้อ....”
“ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันครับ” พี่เคนคงเห็นสภาพยับเยินของคลื่นแล้วรู้ว่ามันไม่ใช่แบบที่เขาคิดในตอนแรก ฉันโกหกไปว่าจะรวบหัวรวบหางคลื่นแต่ฉันกลับเป็นฝ่ายวิ่งหนีออกมาซะเอง ไหนจะเรื่องใบเสร็จนั่นอีก... ฉันยิ้มแห้งๆ ระหว่างลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้จริงๆ
“เหมยคงจะคิดผิดเรื่องหมอนั่นน่ะคะ”
“คิดผิด?”
ฉันพยักหน้าก่อนกลับเข้าไปดูอาการเพื่อนๆ ในห้อง ทุกคนหน้าช้ำกันหมด ฉันมองหน้าแต่ละคนอย่างลำบากใจ
“โทษที ไม่นึกว่าหมอนั่นจะฤทธิ์เยอะแบบนี้”
“นังหมวย ยาแกมันด้านหรือเปล่าวะ มันกินเข้าไปขนาดนั้นทำไมยังต้านได้อีก”
ฉันส่ายหน้า หันไปมองขวดยาที่ทิ้งไว้บนโต๊ะ ฉันว่ายาไม่ด้านหรอกแค่หมอนั่นคุมสติได้ดีเท่านั้น เจ็บใจชะมัด
“จุกว่ะ นี่ถ้าไม่ได้กินผู้ชายฉันไม่ยอมนะ” พอลแตะมุมปากที่แตกของตัวเองแล้วหายใจฮึดฮัด
“ฉันให้สิทธิ์พวกแกพาแฟนมาเที่ยวที่นี่คนละหนึ่งอาทิตย์ก็แล้วกัน เปิดบิลล์ในชื่อฉัน โอเคมั้ย?”
“หา! จริงดินังหมวย” พีชทำตาโตแม้แต่เพื่อนที่กำลังโวยวายก็เงียบกริบ
“ฉันจะหลอกทำไม ก็พวกแกอุตส่าห์มาช่วยฉันนี่แล้วเจ็บตัวกันอีก”
“เออ อย่างนี้ค่อยสมน้ำสมเนื้อหน่อย เอาแบบนั้นก็ได้”
“แล้วนี่แกจะเอาไงต่อ” พอลถามอย่างสงสัย
พวกนี้รู้ความจริงเรื่องคลิปแล้วไม่งั้นอยู่ดีๆ จะยอมปล้ำผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้เพื่อฉันเหรอ
“ฉันจะทำให้หมอนั่นไม่มีที่ยืนแบบเดียวกัน”
“แกถ่ายคลิปด้วยหนิใช่มั้ย” พีชถาม ท่าทางกังวลเล็กน้อย
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ให้พวกแกเดือดร้อนหรอก”
- Writer
