วันต่อมา...
คลื่นโผล่มาหาน้ำอิงที่คณะบัญชีแต่ไม่เจอ ทำให้เขาต้องตามมาถึงที่ห้อง
ก๊อกๆ
“พี่แทน!”
ประตูเปิดพรวดออกมาพร้อมกับเสียงเรียกชื่ออย่างดีใจ ทว่ารอยยิ้มบนหน้าน้ำอิงก็ดับวูบลงทันทีเมื่อสบสายตากับคนตรงหน้า
“คลื่น....”
คำข่มขู่ของเหมยดังก้องอยู่ในหัว ‘ถ้าเธอให้ความช่วยเหลือคลื่นฉันจะบอกพ่อแม่เธอ...’
น้ำอิงปิดประตูใส่หน้าเขาทันทีแต่คลื่นรู้ทันกระชากลูกบิดไม่ให้เธอปิดประตูได้
“เฮ้เดี๋ยวสิ!”
“นายมาทำอะไร กลับไปนะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย”
“เฮ้! ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ”
“ฉันไม่มี กลับไปเลยนะ”
คลื่นแทรกตัวผ่านประตูเข้ามาในห้อง
“น้ำอิง” คลื่นมองสภาพทรุดโทรมของอีกฝ่ายด้วยสายตาประเมิน “นี่เธอ...ทำแท้งมาจริงเหรอ”
“นาย!!”
“รู้ใช่มั้ยว่าฉันมาทำไม”
น้ำอิงถอยกลับเข้ามาในห้อง ส่ายหน้าไหว สิ่งที่กลัวที่สุดคือพ่อแม่...ถ้าทั้งคู่รู้เธอต้องตายแน่ๆ
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น นายกลับไปซะ”
“ฟัง
