ตอนที่ 9.1
1067 Words
ไม่นานก็ถึงที่หมาย
“ทิ้งฉันไว้นี่แหละ ส่วนนายไปสืบให้ทีว่าน้ำอิงกับคลื่นเกี่ยวข้องกันยังไง”
เลโอกำลังมองสำรวจอู่รถตรงหน้าหันขวับทันที “คลื่นกับน้ำอิง?”
“ใช่ ไปสืบให้ที”
พูดเสร็จฉันก็เปิดประตูลงจากรถทันที
“คุณหนู! นี่...” หมอนั่นรีบตามลงมาแต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะพูดเรื่องไหนกับฉันก่อนดี สุดท้ายเขาก็โยนความสงสัยทิ้งแล้วมองฉันด้วยสายตาเป็นห่วง “คุณหนูแน่ใจนะครับว่าไม่ให้ผมอยู่ด้วย”
“ที่นี่เป็นอู่แฟนคะนิ้ง นายไปทำตามที่ฉันบอกเถอะ”
“แต่....”
“เลโอ!”
“ครับ... จะกลับก็โทรมาแล้วกันเดี๋ยวมารับ”
หมอนั่นทำหน้าขัดใจแต่ไม่กล้าต่อต้านฉันจริงๆ จังๆ สักครั้ง ฉันรอกระทั่งเขาขับรถออกไปจนลับสายตา หันกลับมาจ้องอู่ตรงหน้าครู่หนึ่งก่อนเดินเข้าไป
“ติดต่อเรื่องอะไรครับ” เด็กหน้าละอ่อนที่อยู่ในห้องรับรองเงยหน้าขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามา ทำไมที่นี่แอร์เย็นแบบนี้เนี่ย
“ริกกี้อยู่มั้ย”
“มาหาเฮียริกเหรอ?” สายตาของคนตรงหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกำลังประเมินอะไรสักอย่าง
“อื้ม ฉันเป็นเพื่อนคะนิ้งไม่ใช่คนน่าสงสัยอะไรหรอก”
“อ้อเพื่อนเจ๊เองเหรอ แต่ตอนนี้เฮียไม่อยู่”
“ฮะ! ก็คะนิ้งบอกฉัน”
“พี่สาวมาช้านิดเดียว เฮียเพิ่งออกไป” หมอนั่นยิ้มกลับมา ทำไมฉันรู้สึกว่ารอยยิ้มนั่นมันกวนประสาทแบบนี้
“เฮ้ยไอ้ปริ๊นซ์เฮียแฮคเรียกหามึง” ประตูถูกเปิดเข้ามา เขาชะงักทันทีที่รู้ว่ามีแขกอยู่ในห้องด้วย “นี่ใคร?”
“เพื่อนเจ๊นิ้งแต่มาหาเฮียริก”
“เฮ้ย...” ผู้ชายที่เข้ามาใหม่รีบดึงคอเสื้อเด็กปริ๊นซ์อะไรนั่นมากระซิบกระซาบอะไรสักอย่าง
“จริงเหรอ?” ปริ๊นซ์มองหน้าเพื่อนก่อนเบือนสายตากลับมาจ้องหน้าฉันอย่างไม่อยากเชื่อ
“อะไร?”
“เอ่อ ถามอะไรได้มั้ย พี่สาวคือคนที่อยู่ในคลิปหรือเปล่า?”
“ไอ้สัส! ใครให้มึงถามตรงๆ วะ” ปริ๊นซ์โดนตบหัวคว่ำ
“เอ้าก็มึงสงสัยกูเลยถามให้ไง”
“แต่...”
“ใช่ฉันเอง”
ฉันมองสองคนนั่นทะเลาะกันแล้วทนไม่ไหว โพล่งออกไปตามตรงจะได้หมดเรื่องหมดราวสักที
“ริกกี้ไม่อยู่ใช่มั้ย”
“เอ่อครับ... ไม่ ไม่อยู่” ปริ๊นซ์ยังไม่หายอึ้ง ละล่ำละลักตอบด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ
“บอกเขาด้วยว่าฉันมา”
เด็กทั้งสองพยักหน้าฝืดๆ ฉันหันกลับมาที่ประตู
“เอ่อเจ๊ๆ”
“....” ฉันชะงัก หันกลับไปมองเงียบๆ
“เฮียออกไปทำธุระข้างนอก คิดว่าไม่นานน่าจะกลับ รอก่อนก็ได้”
“อืม... งั้นเหรอ แต่ความจริงมันก็ไม่เชิงว่าฉันมาหาริกกี้หรอก”
“หืม?”
“ในนี้มีใครใช้อักษรย่อ H มั้ย”
“H เหรอ”
สองคนนั่นหันไปมองหน้ากันเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง... เหตุผลที่ฉันมาหาริกกี้ก็เพื่อจะถามเรื่องนั้นแหละ อยากรู้ใครเป็นคนลบ ฉันอยากจะขอบคุณเขาสักหน่อย
“บางที... เจ๊อาจจะหมายถึงเฮียแฮคหรือเปล่า”
“แฮคคือใคร”
“เอ่อ เฮียอยู่ด้านในถ้าเจ๊อยากเจอเดี๋ยวผมจะพาไป”
“อื้ม”
ฉันพยักหน้า ลองเจอสักหน่อยคงไม่เสียหาย
ปริ๊นซ์นำฉันเข้ามาในบริเวณที่เป็นอู่ซ่อมจริงๆ กลิ่นน้ำมันเครื่องทำฉันเวียนหัวนิดหน่อย ปริ๊นซ์หยุดอยู่ที่ท้ายรถคันหนึ่ง ฉันงงเล็กน้อยเพราะไม่เห็นใครอยู่ตรงนี้
“เฮียครับ มีคนอยากเจอ”
“หือ....”
ใครคนหนึ่งโผล่ออกมาจากใต้ท้องรถ ฉันรีบถอยหลังห่างทันทีเพราะเขาอยู่ใกล้เท้าเกินไป
หมอนี่แฮคงั้นเหรอ...
หมอนั่มองฉันจากมุมต่ำก่อนผุดลุกขึ้นยืนในเวลาไม่นาน
“เธอเป็นใคร”
“นาย... คือ H ใช่มั้ย”
“หือ? .... โอ๊ะเธอ!!” เขาทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก ชี้หน้าฉันพร้อมกับยิ้มร่า “สาวน้อยเรซควีนสุดเร่าร้อนของฉันไม่ใช่เหรอ”
“อึก”
ฉันรีบปัดมือที่ชี้หน้าออก ตั้งใจจะมาขอบคุณแต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกอายและโกรธ
“เฮ้ ฉันแค่ล้อเล่น”
“ไม่มีใครล้อเล่นกับความโชคร้ายของคนอื่นหรอก”
“อ่า...”
“นายคือคนที่ลบคลิปจริงๆ หรือเปล่า”
“อื้ม ทำไม?”
“ก็แค่ถามให้แน่ใจ ฉันมาเพื่อขอบคุณ”
“อ้อ” เขาพยักหน้าพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าอยากขอบคุณ... ไปกินข้าวเย็นกับฉันสิ”
“ได้ เดี๋ยวฉันเลี้ยงพิซซ่านายเย็นนี้”
ฉันพูดพร้อมกับกดโทรหาเบอร์ร้านพิซซ่า แฮคทำหน้าอึ้งๆ มองฉันด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ
“นี่เธอ... ซื่อหรือแกล้งไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดกันแน่”
“หืม? อ้อหรือว่านายอยากได้ไก่ทอดแทน แต่ไม่เป็นไร ฉันว่าร้านพิซซ่าก็น่าจะมีไก่ทอดขายด้วย เดี๋ยวฉันสั่งเผื่อนะ”
“อ่า เธอนี่มัน... ช่างเถอะอยากทำอะไรก็ทำ”
หมอนั่นส่ายหน้าอย่างเอือมๆ ท่าทางผิดหวังไม่น้อย เหอะ! คิดว่าฉันไม่เข้าใจเจตนาของนายหรือไงแฮค
“โอเค อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวเค้ามาส่ง แต่ฉันคงอยู่ด้วยไม่ได้นะ มีธุระต่อ”
“นี่คือวิธีตอบแทนคนที่ช่วยชีวิตเธอหรือไง”
ฉันยักไหล่ ส่งยิ้มหวานเชือดใจให้หมอนั่นก่อนหันหลังเดินออกมา ก็อยากขอบคุณดีๆ หรอกนะ แต่หมอนั่นทำสายตาลามกใส่ฉันก่อน แค่อยู่ใกล้รัศมีห้าเมตรก็ขนลุกแล้ว
ติ้ง!
พล : ที่นี่แหละแก เป็นอย่างที่แกพูดจริงๆ ด้วยอีหมวย เซ้นส์แรงนะยะ
เหมย : ขอบใจนะพอล
พล : จ้ะ ว่าแต่แกให้ฉันหาคลินิกที่น้ำอิงไปทำแท้งทำไมยะ
เหมย : ฉันแค่อยากยืนยันคำพูดของพี่แทน ไม่มีอะไรหรอก
พล : แล้วยังไง จะใช้โอกาสนี้แย่งพี่แทนกลับมาเหรอ
คำถามพอลแทงใจฉันที่สุด ถึงพี่แทนจะเป็นอิสระจากน้ำอิงเรื่องลูกแต่ฉันก็มีแผลเหวอะหวะอยู่เต็มหัวใจ ถ้าพี่แทนรู้ว่าฉันคิดจะทำอะไรเขาต้องห้ามฉันแน่นอน ฉันไม่มีทางสงบใจลงแน่ถ้าไม่ได้แก้แค้นคนที่มันทำร้ายฉัน
- Writer
