ตอนที่ 17.1

1830 Words

“โธ่เว้ย!” โครม! เสียงดังโครมครามทำฉันผวาตื่น ร่างสูงยืนกระฟัดกระเฟียดเอามือทุบขอบหน้าต่างเหมือนกำลังโมโหขั้นรุนแรง ใกล้ๆ เท้ามีเก้าอี้ล้มหงายท้องอยู่ ไม่รู้เกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก ในมือหมอนั่นกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นเหมือนเพิ่งคุยกับใครสักคน ฉันหลุบตาลงทันทีเมื่อใบหน้าหล่อเหลาหันขวับมามอง ฉันไม่สนใจสายตาของคลื่น ก้าวลงจากเตียงเข้าห้องน้ำอย่างระมัดระวัง อ๊ะ! โซ่ที่เท้าหายไปแล้ว... คลื่นถอดเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ฉันหันกลับไปมองเขาด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดในอก ไม่รู้ผ่านไปกี่คืนกี่วันที่ฉันถูกขังอยู่ที่นี่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีโอกาสกลับไปสู่โลกภายนอกอีกหรือเปล่า หมอนั่นตั้งใจจะขังฉันถึงเมื่อไหร่ “ขออาบน้ำได้มั้ย” ฉันออกจากห้องน้ำ ทำใจอยู่นานกว่าจะเอ่ยออกมาได้ คลื่นกำลังนั่งกุมหน้าผากอยู่บนเตียงเงยหน้าขวับ ฉันไม่รู้ว่าเขาเครียดอะไรนักหนาทั้งๆ ที่ตอนนี้คนที่เครียดควรเป็นฉันมากกว่า “อยากอาบ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD