ตอนที่ 7.1
1181 Words
: เหมย :
ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ หมอนั่นก็โทรมาพอดี
“มีอะไรเลโอ”
(คุณหนู! ทำบ้าอะไรทำไมไม่รับสาย)
หมอนั่นแผดเสียงใส่ซะใหญ่โต ฉันชักสีหน้าถามกลับไปเสียงฉุน
“นี่.... มีอะไร”
(เห็นคลิปหรือยัง)
“คลิป พูดเรื่องอะไร?”
(ช่างเหอะ ตอนนี้ผมอยู่ใต้หอ ลงมาเปิดประตูก่อน)
“เอ๊ะ.... เอ่ออื้อ”
ฉันรู้สึกสับสนกับน้ำเสียงร้อนรนของเลโออย่างบอกไม่ถูก รีบรุดหยิบกุญแจห้องลงไปรับหมอนั่นข้างล่าง คลิปเหรอ หมอนั่นกำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่
เลโอยืนกระวนกระวายอยู่นอกตึก ฉันสแกนคีย์เปิดประตูให้เขาทันที
“คุณหนูทำอะไรลงไปรู้ตัวมั้ย” หมอนั่นพรวดพราดเข้ามาเขย่าไหล่ฉันด้วยสีหน้าที่ร้อนรน
“โอ๊ย! นี่เป็นอะไรของนายเลโอ” ฉันสะบัดเขาออก
เลโอหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วยื่นมาให้ฉันจังหวะเดียวกับที่เสียงของคลิปวิดีโอดังขึ้น
‘อ๊ะ...อ๊า~ อื้อ...’
“นี่มัน!! ไม่จริง!”
ฉันก้าวถอยหลัง ในอกร้อนรุ่มเหมือนโดนไฟเผา เสียงครวญครางที่ดังทะลุจอออกมาเฉือนอารมณ์จนฉันอยากจะบ้าคลั่ง เหวี่ยงโทรศัพท์ทิ้งราวกับมันเป็นของที่น่ารังเกียจ
“ไม่จริง! นั่นไม่ใช่ฉัน มันไม่ใช่ฉัน!!”
ฉันปฏิเสธสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในจอ เอามืออุดหู ส่ายหน้าด้วยร่างกายที่สั่นระริก
“คุณหนู! ...”
เลโอมองตามโทรศัพท์มือถือที่กระแทกพื้นแต่คลิปยังไม่หยุดทำงาน เขาก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาในขณะที่ฉันกำลังจะสติแตก
“ไม่จริง! มันไม่ใช่เรื่องจริง ...คลื่น!!”
สายตาฉันเยือกเย็นทันทีที่นึกถึงหมอนั่น พยายามคุมสติทั้งๆ ที่ใบหน้าชาจนไม่หลงเหลือความรู้สึก
“เอากุญแจรถมา”
“คุณหนู?”
“บอกให้เอากุญแจรถมา!”
“ครับ...” เลโอรีบล้วงกุญแจในกระเป๋าส่งให้ “คุณหนูจะไปไหน”
“ก็ไปฆ่าไอ้คนที่มันทำกับฉันน่ะสิ”
ฉันพรวดพราดออกจากหอพัก อารมณ์พลุ่งพล่านไปหมด เลโอสับขาตามมาด้านหลังกระชากข้อมือฉันที่กำลังจะเปิดประตูรถกลับไปอย่างแรง
“นี่! ปล่อยนะ!”
ฉันสะบัดมือน่ารำคาญของเลโอออกอย่างหงุดหงิด
“ผมแค่สงสัย คุณหนูไปทำเรื่องแบบนั้นตอนไหน ทำไมผมไม่รู้”
“นี่! แล้วฉันต้องรายงานนายทุกฝีก้าวเลยหรือไง”
ฉันสะบัดแขนออกแล้วรีบเปิดประตูขึ้นรถ เลโอวิ่งอ้อมไปขึ้นอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว ท่าทางเขาเองก็โกรธมากเหมือนกัน
“คุณหนูใจเย็นๆ เดี๋ยวชน”
เสียงเลโอตะโกนห้ามตอนที่ฉันเหยียบแซงรถบรรทุกตรงทางโค้ง มันอันตรายฉันรู้แต่เวลาที่หัวร้อนมีใครกลัวตายบ้าง
ฉันบึ่งรถเข้ามาในคอนโดคลื่น ขับวนหารถหมอนั่นทุกตรอกทุกซองของอาคารจอดรถ ในอกเดือดปุดๆ
“เรามาทำอะไรที่นี่”
“คาดเข็มขัด”
“ครับ?”
“เร็ว!”
หมอนั่นรีบคว้าสายเข็มขัดมารัดเอวทันที ฉันเหยียบคันเร่ง พุ่งไปเสยท้ายรถสีดำราคาหลักล้านที่จอดหลบอยู่ในมุมผนังเต็มแรง
โครม!
แรงกระแทกบีบอัดจนรถสะเทือน เสียงสัญญาณกันขโมยดังลั่น
“อึก... คุณหนู!” เลโอชักสีหน้าแตกตื่น
ฉันถอยรถ เว้นระยะห่างกับรถไอ้เวรนั่นแล้วเปิดประตูลงมาชมผลงานตัวเอง รอยยิ้มยะเยือกผุดขึ้นตรงมุมปาก
หน้ารถฉันก็บุบเหมือนกัน รู้สึกเคล็ดขัดยอกตามร่างกายนิดหนึ่ง แต่เทียบกับความเสียหายของรถคู่กรณีแล้วถือว่าคุ้ม หึ! แต่นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น สาบานเลยว่าฉันจะเอาคืนยิ่งกว่านี้อีก
“คุณหนูนี่รถใคร?” เลโอตามลงมายืนข้างๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสนงุนงง
“หึ! เดี๋ยวก็รู้”
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
เสียงรปภ.วิ่งพรวดพราดขึ้นมาดูก่อนเจ้าของรถซะอีก
“เอ่อ อุบัติเหตุครับ เพื่อนผมเบลอๆ นิดหน่อย”
รปภ.ตวัดสายตากลับไปมองท้ายรถที่บุบแรงด้วยสีหน้าเครียดจัด
“ง่วงแล้วไปขับรถทำไม”
ฉันไม่มีอะไรจะพูดนอกจากตีหน้าเศร้ากลับไป ยืนรอเงียบๆ ระหว่างที่กำลังเคลียร์กับรปภ.ประตูลิฟต์ก็เปิดผ่างออกมาพอดี ร่างสูงก้าวออกจากลิฟต์ สีหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันทีที่เห็นคนยืนมุงรถตัวเองอยู่
“เฮ้ย!”
เขาพุ่งหลาวมาที่นี่ ปลายเท้าหยุดกึกทันควันเมื่อเห็นสภาพรถ คลื่นตวัดสายตามาที่ฉัน
“นี่มันหมายความว่ายังไง เหมย!?”
เหอะ.... หมายความว่ายังไงงั้นเหรอ ฉันกัดฟันกรอด มองตอบสายตาร้อนแรงของคนตรงหน้าอย่างไม่ลดละ ก้าวเข้าไปหาคลื่นแล้วเหวี่ยงฝ่ามือใส่แก้มด้านๆ นั่นเต็มเหนี่ยว!
เพียะ!
หลังจากนั้นทั่วทั้งลานจอดรถเงียบกริบ
“เหมย!” หมอนั่นหันกลับมาจ้องฉันด้วยสายตาจะกินเลือดกินเนื้อ
“สารเลว! แกทำแบบนี้ทำไม ไอ้ชั่ว! ฉันไปทำอะไรให้ฮะ”
ฉันไม่รอให้เขาได้พูดอะไรด้วยซ้ำ ทุบตีเขาไม่ยั้ง แต่คลื่นคว้าข้อมือฉันเอาไว้ทันทีที่ตั้งตัวได้
“หยุด! เป็นบ้าอะไรของเธอแล้วเกิดอะไรขึ้นกับรถ”
“ฉันก็ชนไงล่ะ”
“ว่าไงนะ”
“หึ! แค่นี้มันยังน้อยไปกับสิ่งที่แกทำ”
ฉันถุยน้ำลายใส่หน้าคลื่นอย่างเหลืออด
“อึก!”
ทั้งเลโอทั้งรปภ.ต่างอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น
คลื่นปาดคราบน้ำลายออกจากแก้ม แววตาร้อนระอุ “ยัยตัวแสบ รู้มั้ยว่ากำลังหาเรื่องใครอยู่”
ฉันกระชากคอเสื้อเขาเข้ามาใกล้อย่างไม่สะทกสะท้าน
“ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าไอ้ตัวที่ฉันกำลังคุยด้วยอยู่ตอนนี้ไม่ใช่คน! แต่เป็น หมา ลอบ กัด!”
“มันจะมากไปแล้วนะเหมย”
“มันไม่มากไปหรอกกับสิ่งที่แกทำ!”
“ฉันทำอะไรวะ!”
“ก็คลิปฉันยังไงล่ะ! หรือว่าในชีวิตนี้ทำเรื่องแย่ๆ เอาไว้เยอะจนจำไม่ได้ว่าทำลายอนาคตใครไปบ้าง! ชั่ว! สารเลว! คนอย่างแกมันไม่สมควรเกิดมาเลยด้วยซ้ำ”
“คลิป?”
คลื่นขมวดคิ้ว ทันใดนั้นเสียงเลือดเย็นของเลโอก็ดังขึ้นพร้อมกับหมัดหลุนๆ ซัดเข้าที่เบ้าหน้าคลื่น
“มึงเหรอเป็นคนทำคุณหนู”
ผลัวะ!
“เลโอ!”
พลั่ก...
หมัดของเลโอทำให้ร่างสูงล้มลงไปกองกับพื้น
“หยุดนะครับ อย่ามีเรื่องกันนะครับ” รปภ.เห็นท่าไม่ดี รีบเข้ามาห้าม
“หลบไป!”
คลื่นผลักรปภ.ออกแต่รปภ.เซไปแค่สองก้าวเอี้ยวตัวกลับมาคว้าตัวคลื่นเอาไว้ทันที แข็งแรงขนาดที่คลื่นยังสะบัดไม่หลุด
“ปล่อยกู!”
“ไม่ได้ครับคุณคลื่น ห้ามมีเรื่องนะครับ ผมว่าแจ้งตำรวจดีกว่า”
ตำรวจงั้นเหรอ ใจฉันสั่นขึ้นมาทันที ถ้าถึงหูตำรวจเรื่องคลิปอาจจะโดนขุดคุ้ย...
ไม่นะ! ฉันหันขวับไปมองหน้าเลโออย่างร้อนรน
“คุณหนู?”
“กลับกันเถอะเลโอ”
“เฮ้ย! หยุดนะโว้ย ยัยตัวแสบแน่จริงอย่าหนีสิวะ เฮ้.... โธ่โว้ย!!!”
ฉันรีบสาวเท้านำเลโอมาที่รถ ขับออกมาโดยไม่สนเสียงด่าทอของคลื่น
- Writer
