The Distress of Being Mrs. Roche (Girl Power)

SIMULA Ang pagmamahal ay parang isang salamin, kailangan mong ingatan para hindi mabasag. Kailangan mong pangalagaan para hindi mamantsahan at lumabo.   Maraming sakripisyo ang dapat mong gawin para hindi ito mapinsala at manatili ang pagkabago nito. And that’s what I did. I sacrifice pretty much a lot of things to take care of something that I possess right now—which is my surname.  Surname that I earnestly gave effort to maintain its value, regardless of what others think of me…regardless that I don’t need it.  “Two lines…positive…” Paos kong sabi habang nakatitig sa pregnancy test ko. Nasa restroom ako ngayon sa office ko. Bagsak ang panga ko dahil sa gulat habang nanlalaki ang mata ko dahil sa nalaman ko ngayon.  I was not prepared for this. I wasn’t really expecting for a child now.  Maraming emosyon ang bumubugso sa kalamnan ko na siyang naging dahilan ng pagtulo ng luha ko. Para akong nakalutang sa ulap ngayon. Nanigas ang buong katawan ko nang mapagtanto ang linya sa pregnancy test.  Dahil lang sa maliit na bagay na hawak at tinititigan ko, maraming plano ang namumuo sa utak ko.  Ito siguro ang pakiramdam pag nabiyayaan ka ng isang bagay na walang tutumbas sa kahit ano. Iniisip ko pa lang sa mga nakaraang buwan na panahon na para magka-baby ako. I didn’t expect that it would come this early.  “Atty. Roche, are you still there?” Napabaling ako sa pinto nang may marinig akong katok at boses. Doon ay nanumbalik ang wisyo ko sa realidad.  “I-I’m coming in a minute,” Tulala kong pahayag.  Sa ngayon ang naiisip ko lang paano ko sasabihin sa asawa ko ‘to. I need to prepare a surprise for him. He wanted this more than I do.  He’s been asking me to have a child for three years already. Hindi na ako magugulat kung mas magiging masaya siya kaysa saakin.  Napaayos ako ng tayo at humarap sa salamin.  “I’m going to be a mom now,” Batid ko na may halong saya sa boses ko. Binalot ko muna ang pregnancy test sa tissue at naghugas ng kamay pagkatapos ay tuluyan na akong lumabas.  “Ang tagal mo naman sa loob, Attorney! Tawag ng tawag si Atty. Rivera,” Saad ni Carmella, ang junior associate ko.  Umupo ako sa swivel chair ko at tinago sa drawer ang pregnancy test ko. Napasinghap ako at napatulala sa kawalan.  Kaya siguro sa mga nakalipas na araw madalas akong nag mi-midnight snack. May laman na pala ang tiyan ko.  “Just connect him to my assistant and re-schedule our meeting, I have something else to do and…” Napatigil ako sa pagsasalita at inabot sa kaniya ang isang folder. “You’ll be the in charge now for this pro bono case.” Pro bono case is part of our firm’s charity work. Tumatanggap kami ng mga clients na salat sa buhay. I was the one who proposed to let our firm accept pro bono cases. It’s something I’m passionate about.  “Are you sure? But this one is a big case,” Gulat na pahayag ni Carmella at tinaliman ko ang tingin dito.  “So? Does it include on your job description not to take big cases?” Seryoso kong tanong. Napalunok naman ito at kinuha agad ang folder.  “I didn’t say anything,” Patay malisya nitong sabi at agad tumakbo palabas.  Napailing na lamang ako at napatingin sa kawalan.  It feels nice to know that another person will join our family and it was made with our combined blood and flesh.  Napahawak ako sa tiyan ko at napahimas dito pero kalaunan ay malalim akong napahinga.  “I want to say it to Carmella..” Bulong ko but napailing na lamang ako. No, it must be the father of my child first.  Ilang oras akong nakatulala nang may bigla akong naalala.  “Maybe I could fetch him?” I said and something light up on my head. “Right! I can do that.”  Sa mga oras na ‘yon, natagpuan ko na lamang sarili ko na hawak ang bag at coat ko. “Carmella! I’ll be somewhere! Don’t call me if it’s not urgent,” Paalala ko at nag-thumbs up lang ‘to.  Agad akong pumunta sa secretary ng asawa ko, si Tessa.  “Tessa, do you have Atty. Roche ’s location?” I asked at bigla naman kumunot ang noo nito.  “Ah yes po Attorney. Bakit po?” Kaswal nitong tanong habang hinahanap ang schedule ni Hades.  “Well I have something to talk to him urgently,” I answered at tumango naman ito.  “Nasa Conrad si Atty. Roche, Ma’am. May kikitain daw siyang client,” Saad niya nang makita ang schedule ni sir.  “Huh? Sinong client?” I asked.  “Si Mr. Zhang po,” Pahayag niya.  Agad naman napakunot ang noo ko. As far as I know, Mr. Zhang is still in Shanghai with Mr. Volzki.  “Are you sure? Nasa Shanghai pa si Vaughn ah,” Takang tanong ko at kinuha ang clipboard sa kaniya para kumpirmahin kung tama nga na si Vaughn kikitain niya. Nakasulat nga doon ang pangalan ni Vaughn. Maybe he flew back for something urgent.  Anyway I can budge in since I'm close with him.  “Nasa lounge area sila or casino?” I asked. For I know, those two are only obsess if not to coffee, it’s playing poker.  “Hotel room po Attorney..3011 po yung room,” She said which caught me off guard.  Room? Does both of them have a thing?  Napailing na lamang ako sa isip ko. Maybe Vaughn just arrived. Maybe their meeting is really urgent. Gusto ko tuloy lalo malaman kung ano mayroon.  “Okay then, thanks Tessa!” I thanked her and left the office.  It has been three and a half years since we built our firm. And so far, thanks to our connection, we have established a strong law firm. Maraming ups and downs, but what important is that both of us are willing to communicate and talk things out at the end of the day. After all, none of us love to point fingers, and both of us were lawyers. And being married for 7 years has been the best 7 years of my life. That’s the perks of marrying someone you want to be with and not just being in love with. Siguro kaya sa buong 7 years na ‘yon ay hindi wala pa kaming malalang away, except work related, dahil parehas kaming nasa i-isang bangka.  I know that being a lawyer was a big responsibility, but both of us were willing to make our way just to fulfill each other's needs. Katulad ko, I was doing a small pro-bono case and managing the internal affairs of our firm so that I could make time for him and be a wife to him. Habang siya, he’s handling corporate cases and limit himself with a specific number of cases para magampanan niya rin ang responsibilidad niya bilang asawa saakin.  They say that having an ambitious life will hinder finding "the right one," but I beg to differ because the right one will never be a hindrance to whatever you desire in life.  Because both of you are willing to sacrifice something for your partner and accept the risk that might happen. Dahil sa huli, what you promise to one another will prevail.  Ilang oras lang rin nang makarating ako sa hotel ay agad kong pinark ang kotse ko at tumungo sa loob.  Nakaramdam ako ng kaba at pag-aalinlangan. Maybe it’s just because of my excitement. I can’t wait to tell him the news. But of course after na lang siguro nila mag-usap.  I went straightly to the reception and gave my two credit cards. Naka-ipit doon ay pera. “Can I have the room key of 3011,” I politely asked and gave the card.  I had to do it because obviously, privacy policy ng hotel na hindi sila pwede magbigay ng information or even card keys. Well, I know Vaughn will forgive me for doing this. My husband will also handle it.  “Name po, ma’am?” Tanong ng receptionist. “Atty. Ariadne Roche,” I said. Hindi ko dapat isasama ang attorney but in the end sinama ko na rin. I want to give her an assurance that whatever happens, I could protect her welfare.  Nang mapagtanto ng receptionist ang gusto kong gawin ay napalunok ito.  “Wait for a moment lang po, Ma’am,” She said and I knew that she’ll give in.  I don’t really have the expertise on scheming pero kailangan na kailangan talaga. Hades will understand how stubborn I can be if I want to do something. And right now, it may sound childish as it sounds, but I want to be with him this time.  Nang makabalik ang receptionist ay makahulugan itong ngiti at inasikaso and after a while, binigay niya na saakin ang card key.  “Thank you,” I mouthed and winked at her.  Taas noo kong tinungo ang elevatory para pumunta doon. I should’ve brought something for Vaughn. Pero maybe next time.  Nang makarating ako sa floor kung nasaan ang room ay tila parang kumabog ng mabigat ang dibdib ko. Hindi ko alam bakit bigla ko ‘yon naramdaman but I felt something bad is about to happen. I was happy for a while. Pero nang makatapak na ako sa floor kung nasaan ang room ay halo-halong emosyon ang nararamdaman ko.  Ang bigat sa pakiramdam at parang naninikip ang ang lalamunan ko.  Parang…may masama akong kutob.  Hindi ko lang alam kung ano ‘yon. All I know was, I feel discomfort without even knowing kung alin ‘yon.  Nang makarating ako sa tapat ng pinto ay akmang kakatok ako nang bigla itong bumukas. At nang bumuka ito, bumungad saakin si Hades na magulo ang buhok at damit.   And for that moment, I know something is up.  “Ariadne.” Seryoso niyang pagtawag saakin. Mukha siyang nalugmok nang makita ako. Para bang tuluyang gumuho ang isang bagay na mahalaga sa kaniya.  “W-what’s happening…” Paos kong sabi at nakita kong may namumula sa leeg nito.  “Hades please don’t—Ariadne?”  At nang makita ko ang babaeng nasa likod niya ay tuluyang gumuho ang mundo ko. It was Loraine, my trusted friend. My cousin.  Nakabalot lang ang katawan nito ng comforter.  Kailan pa…Kailan pa nila ako niloloko.  “Ariadne let me ex—-“  Bago pa makapagpaliwanag si Hades ay biglang lumipad ang kamay ko at sumalpok ito sa pisngi niya ng malakas.  “Hayop ka,” Mariin kong sabi.  For the first time in my life, ngayon ko lang siya napagbuhatan ng kamay.  Hindi ako makapaniwala na kaya niya ‘tong gawin. He knows my trauma.  But of all people who’ll hurt me… Bakit siya pa? Napatingin ako kay Loraine na ngayon hindi makagalaw sa kinatatayuan niya.  Agad akong pumasok sa loob at walang habas siyang pinagsasampal.  “How dare you!” I yelled and my tears started to fall. “I treated you like my own sister! I never wronged you tapos ito ang gagawin niyo saakin?!” I kept on slapping her face and then I felt a strong hand in my arms stopping me from hitting the girl who ruined my world.  Buong pwersa akong kumawala at humarap dito para sampalin siya muli.  “Ang kapal ng mukha mo,” I yelled on Hades’ face.  Sobrang bigat ng paghinga ko na pakiramdam ko, mahihimatay ako. Hindi ko rin maramdaman ang katawan ko dahil sa nangyayari.  Ang sakit sa dibdib…ang sakit sa puso.  “Ariadne please let me explain—-“ “Are you f*****g hearing yourself, Hades?! How can you explain when I saw everything!” I yelled and pushed him. “You cheated on me! Parehas kayo—-ginagago niyo ko!” Sunod-sunod kong pinaghahampas ng kamao ko ang dibdib niya. Kasabay nito ang paghahagulgol ko. I can’t stand this anymore. Sa isang pangyayari…sa isang araw, nasira ang mga taong pinagsamahan namin.  Nanghina ang katawan ko kung kaya napasalampak ako sa lapag. I could hear their cries. Naririnig ko ang paghikbi ni Hades pero hindi ko magawang maawa dahil sila ang nanakit saakin.  “A-anong ginawa kong mali…saan ako nagkulang para saktan niyo kong ganito…” I said between sobbed and looked at Loraine who’s shocked.  “A-ate…” “Huwag mo kong ma-ate ate! Hayop ka! Sinira niyo ang buhay ko!” I cried.  Hinubad ko ang heels ko at binato ito ng malakas kay Loraine.  “Ang bata-bata mo pa Loraine! I helped you when you’re nothing! I never even asked you to return the favor! I asked you nothing tapos ito ang ibabalik mo?! Anong utak ang mayroon ka?!” I cried.  “I’m s-sorry…” “Sorry?” I asked and smirked. “Walang kapatawaran ang ginawa niyo saakin.”  Kahit nanghihina ang katawan ko at wala akong lakas para tumayo ay pinilit kong tumayo.  Kaya nang makatayo ako ay matalim at buong galit ang tingin ko kay Hades na patuloy lumalandas ang luha niya.  “And you? We’re done.” Matigas kong sabi at malakas siyang tinulak papalayo saakin.  “Ariadne…” And there I left.  He cheated on me with my 20-year old cousin. He knows how I cherish that girl. I will never in a million years think that she’ll become his w***e.  For 11 years of being together with him. I gave everything I had. I sacrifice a lot of things for our relationship and this marriage.  The only thing I asked for him was to be faithful. Alam niya ‘yon. He knows how scared I am to experience betrayal in love.  Kahit natatakot ako sa pagmamahal noon, isinantabi ko ‘yon para sa kaniya. Dahil alam ko siya ang tamang tao.  Pero sinira niya na… Sinira niya na lahat. And now, with just a blink of an eye, all I have now is my child growing inside me.  I was about to enter in the elevator when someone grabbed me and hugged me from the back.  “Ariadne please don’t leave me…I’m begging you…just hear me out…I’ll do everything.” Habang naririnig ko ang boses ni Hades at nasa bisig niya ako, hindi ko maiwasang makaramdam ng sakit sa dibdib ko.  Nandidiri ako sa kaniya.  “Let me go, Hades,” Matigas kong sabi at pilit inaalis ang braso niyang nakapulupot saakin.  Narinig ko ang mahina nitong paghikbi at paghigpit ng yakap nito.  “You’re gonna leave me…hindi pwede—you can’t leave me alone, I’ll die if you leave.”  Buong pwersa akong pumiglas mula sa pagkakayakap niya at tinulak siya ng malakas.  Kitang-kita sa hitsura niya ang pagiging mesirable kaya napalunok ako at tinitigan ko ito sa mata niya. “Then die,” Matigas kong sabi at iniwan siya d’on.  At nang magsara ang elevator ay bumuhos ang iyak ko.  Gusto ko na umalis. Gusto ko na kumawala sa nararamdaman na ‘to.  Habang pumapasok ang mga magagandang alala namin, hindi ko maiwasang makaramdam ng hapdi.  All I know is that I don’t deserve this.  Mas gugustuhin kong masaktan pero wala sa tabi niya kaysa manatili sa tabi niya.  Sa ngayon wala na akong pakielam sa kahit ano. I just want to get out of this situation and protect my baby. Kahit ang pagtakbo palayo sa sitwasyon na ito ang maging paraan gagawin ko.  Nang makaalis ako sa hotel ay hindi ko alam saan nanggaling ang lakas ko para makapag-drive pauwi. Kailangan ko ng i-impake ng mabilis ang mga gamit ko at kunin lahat ng importanteng papeles.  I want to go home. Hindi ko siya kayang makasama o makausap.  Kaya nang makauwi ako sa bahay namin ay pagkapasok ko doon ay dali-dali kong kinuha lahat ng maleta ko at madaling sinimot ang gamit ko.  “Aria anong ginagawa mo bakit ka nag-iimpake?” Tarantang tanong saakin ni Yaya Isidro. Ang nag-alaga saakin simula bata pa lang at ngayon, namamasukan saamin.  “Aalis na po ako, manang. Sabihin ko na lang po kay mommy na pasundo kayo dito. Hindi na po ako uuwi dito,” Mahina kong sabi habang pabalik-balik na tumatakbo. Hindi ako pwedeng maabutan ni Hades dito.  “H-ha? Ay ano bang nangyayari sa’yo? Nag-away ba kayong mag-asawa? Baka naman pwedeng pag-usapan niyo yan,” Pag-aalalang pahayag ni Nanay Isidro pero marahan akong umiling at bumuhos ang luha.  “W-wala na pong pag-uusap, manang. Tsaka ko na lang po sasabihin sainyo pag nakauwi po kayo kila mommy,” Ayun na lamang ang nasabi ko at hinatak ang dalawang malaking maleta. “Pakitulungan po ako sa iba manang. Nagmamadali po talaga ako.”  Hindi na sumagot si manang at dali-dali ako nitong tinulungan. Agad kong binuksan ang compartment ng kotse ko at pinasok lahat ng gamit ko doon.  “Jusko Ariadne, mag-iingat ka ha? Tawagan mo ko agad,” Saad ni Manang at tumango ako.  Nang makapasok ako sa kotse at ini-start ito ay sakto biglang dumating ang kotse ni Hades. Agad itong lumabas sa kotse niya at tumungo saakin.  “Open the door, Ariadne!” Sigaw nito habang pilit binubuksan ang kotse ko pero hindi ko ito pinansin at mabilis na pinaharurot.  Wala akong ideya kung paano ko na-manage ang mabilis na pagpapatakbo. Kung tutuusin ay pwedeng tumilapon ang kotse ko sa sobrang bilis ng pagtatakbo ko pero wala sa prioridad ko ang pag-iingat dahil ang kailangan ko ay makaalis dito.  Pero bago pa ako tuluyang umalis ay dumaan ako sa opisina. I know that Hades won’t think that I’ll be here.  Sa ngayon walang laman ang isipan ko kung ‘di kunin lahat ng gamit ko at hindi na magpakit kailanman.   It was a rush and impulsive decision but this is the best thing I could do not just for myself but for my baby as well.  Kahit nakatapak at alam kong magiging agaw atensyon ako ay hindi ko ito inisip at pumasok sa loob ng opisina.  “Atty. Roche?” Gulat na bungad ni Tessa pero hindi ko ito pinansin at tumakbo papasok sa opisina ko. Agad kong kinuha ang box ko at madaling niligpit lahat ng gamit ko at kinuha ang mahahalagang papeles.  “Atty. Roche what’s going on?” Bungad na tanong saakin ni Carmella pero hindi ko ito dinapuan ng tingin at patuloy lang nililigpit ang gamit ko.  “I’m quitting,” Ayon na lamang ang nasabi ko dahil wala na akong lakas para magsalita pa.  “Would you please lend me your laptop for a while, Carmella?” I asked at taranta itong tumango at lumabas para kunin ang laptop niya.  Nang makabalik ito ay sakto tapos na ako sa makapag-ligpit at dali-dali akong umupo at mabilis na nag-type sa laptop ng resignation letter.  “I have to leave this firm immediately, Carmella. Tell to Atty. Roche that I’ll still finish my remaining cases. Call Atty. Farrel to assist this firm,” Sambit ko at nang matapos ako gumawa ng resignation letter ay binigay ko ito kay Carmella. “Print this now.”  Ilang oras lang rin ay bumalik ito. agad kong kinuha sa kaniya ang papel at pinirmahan. “Atty. Roche sasama ako sa ‘yo…” Parang bata nitong sabi pero agad akong umiling at bumaling dito. “The firm needs someone great as you so stay here, thank you for everything, Carmella.”  At pagkatapos ang araw na ‘yon, ‘yon rin ang araw na tinapos ko ang saamin ni Hades.  No talk or even left a message to him.  Para akong isang buhangin na dinala ng hangin sa malayo. Walang bakas ng marka ang paglisan.  And maybe, it was the best decision to get out of the situation, but I know for a fact that there will be a possibility of making regrets soon because of the decision I have made.  To turn my back and run away in the distress of being Mrs. Roche.