ตอนที่23 ที่ผ่านมา
คนเมาพยายามซุกไซร้ร่างเย้ายวนมาตลอดทาง พริตาต้องคอยดันเขาออกไม่อย่างนั้นเจ้าของรถคงได้เห็นอะไรที่ไม่น่ามอง
“อื้ออ แดน!”
“ครับ...”
“นอนเลยนะไม่อย่างนั้นแพรจะเดินกลับ”
“กล้าสั่งฉันเหรอ” คนเมาถามเธอก่อนจะกัดริมฝีปากที่เพิ่งตวาดใส่เบา ๆ
“แพรเอาจริงนะ นอนเดี๋ยวนี้!”
“ครับ” ดีแลนทิ้งศีรษะหนุนบนตักนิ่มของหญิงสาว แม้อาการโลกหมุนจะก่อนกวนแต่เธอสั่งให้นอนเขาก็จะนอน
“ไอ้แดนเอ๊ย หมดลายเลยมึง” พริตาก้มมองแพขนตาหนาหลับพริ้มเล็กน้อยก่อนจะมองออกไปข้างทางอย่างใช้ความคิด
คนเมารั้นจะขึ้นชั้นสิบด้วยตัวเองแต่ก็มักจะยุ่งย่ามกับพริตาตลอดทาง เพื่อนที่คบกันมาเกือบทั้งชีวิตอย่างวชิรวิชญ์ก็ไม่เคยได้เห็นดีแลนมุมนี้กระทั่งวันนี้
“ถ้ามันกวนใจโทรหาเราได้ เดี๋ยวมาซัดมันให้” วชิรวิชญ์พูดทิ้งท้ายก่อนจะออกไปจากห้องของดีแลนโดยมีพริตาอยู่ด้วย
“แพร...กอดหน่อย”
“แดน”
“ครับ”
“รู้มั้ย
