Chapter6

488 Words
Chapter 6 Gwen's POV: 'Ang sakit!' hiyaw ko sa isip ko na para akong hinahati sa dalawa. "Malapit na tayo." "Ang sakit!!!! A-aray." daing ko habang hinahabol ang hininga ko. 'Maawa kayo kay mommy,babies wag muna kayo lalabas. ' Third Ymir's POV: Di ko alam kung maeexcite o magaalala, halatang hirap na hirap na si Althea ng makarating kami sa ospital hindi pa tuluyang humihinto ang makita agad na akong bumaba ar binuhat pababa si Althea. "Stretcher!!" sigaw ko. Nagkagulo naman ang mga nurse at doctor ng makita at agad kumuha ng stretch. Dahan-dahan kong binaba si Althea f**k it sana maging okay lang sila ng baby. Hinawakan ko ang kamay niya hanggang sa makarating kami ng delivery room. "Mr. d-dito k-aray!" ani niya ng hindi niya bitawan ang kamay ko dahil dun sumama na ako sa loob. "1.2.3 pushhhh!" "AHHHHHHH!" labas na baby please! Buong buhay ko hindi ko pa naranasan kabahan ng sobra maliban ngayon. Kitang-kita ko ang pamumutla ni Althea na mas lalo kong kinaalala lalo na at nakikita kong mas nasasaktan siya. "Ms. Cortez, pagbilang ko ng tatlo push ulit." "1..2..3... pushhh!" "AHHHHHHH l-labas na baby please! hirap na si Mommy."halos mag fi-five minutes na pero di pa rin lumalabas ni isa sa mga baby ko, hinaplos ko yung tiyan ni Althea. "Labas na babies." "Mrs! wag kang tumigil sa pag ire isa pa" "Ang sakit na -AHHHHHHHH" "Nakita ko na yung ulo, Isa pa Mrs!" "HUHUHU ANG SAKIT NA! AHHHHHH!!" hinawakan ko ang kamay ni althea, umiiyak na siya.  s**t! s**t! di na ako mapakali. "Uwaaah! Uwaaah'' Parang tumigil ang ikot ng mundo ko ng marinig ko ang pag iyak ng isang sanggol. "A baby boy." binigay niya yung baby namin sa nurse, di ko maiwasang mamangha ng makita ko ang anak namin. "Mrs, isa pa." Nawala ang atensyon ko sa bata ng..... "AHHHHHHH" "Mrs. Push pa hinga muna then push." "Hmmmp!" "baby boy ulit." nakangiting sambit ng doctor, bago tinaas ang isa pang sanggol. I'm a f*****g father … For real. Gwen's POV: Habol ang hiningang tumulo ang luha ko ng isa-isang binaba ng mga nurse ang kambal ko. Umiiyak sila at hindi ako makapaniwalang magkamukha sila. "Mr fuent--" "Iwan mo muna kami." napaangat ako ng tingin kasabay ng  biglang pagkabog ng dibdib ko ang takot dahil sa maaring kuhanin niya ang anak ko. Hindi pa man siya nagpapakilala alam kong siya yun dahil sa paraan ng pagtingin nito at mga mata. Hindi ako pwedeng magkamali siya yun. Pagkasara ng pinto kahit nanghihina pinilit kong salubungin ang tingin niya. "I-ikaw." bigla akong natakot pano kung kunin niya ang mga anak ko? No way! "Wala akong balak na kuhanin sila, wag kang mag alala." ani niya bago nakapamulsahang humarap sakin, di ko mabasa ang ekspresyon niya,  pero siguradong may kapalit yun. "Dahil sasama ka sakin sa ayaw at gusto mo." Nagulat ako sa sinabi niya sasama ako? Wait sa taong hindi ko kilala?
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD