A Wicked Temptress

Chapter 2

Araya

I was sitting on my bed when I heard my Mom knock on my door.

"Come in," matamlay kong sagot. Araw ng home party namin. And the day that I will met my fiance. Everytime I remember I am burning inside.

"Dear, stop being mad." Hinaplos ni Mommy ang mukha ko. I looked at my Mom, nagulat pa ako dahil sa bihis na bihis ito na para bang mas excited pa sa akin.

"Let's go down, our visitors are waiting for you," nakangiti niyang sabi sa akin. Hinila na niya ang kamay ko para lumabas.

I was wearing a peach long dress. V-shape 'yon sa likod kaya lantad ang maputi kong balat.

Paglabas pa lang namin sa may sala ay dinig na dinig ko na ang malakas na tawanan mula sa aming harden

"Mommy, puwede po ba kayong mauna muna sa labas. Pupunta muna ako ng CR." Ngumiti ako sa kan'ya.

"Okay...don't take so long." She warning me with a smile. I smiled back.

Pagkatapos kong magbanyo ay kinakabahan akong lumabas sa harden namin. Naiinis ako dahil siguro sa maraming tao o sadyang hindi ko lang talaga gusto ang ganitong mga okasyon. Kahit alam kong lahat naman ng nandito ay mga kaibigan o kasosyo sa negosyo ng mga magulang ko.

The party was simple. Bilang lang ang bisita ng mga magulang ko. Nakahinga ako nang maluwang.

"Anak? " tawag sa akin ng Mommy ko sabay kaway ng kamay.

Naglakad ako papunta sa kinaroroonan niyang table. Hindi siya nag-iisa may mga kasama pa siyang kaibigan.

Papalapit na ako sa pwesto ng Mommy ko nang masulyapan ko ang gawi ni Daddy.

I noticed a tall man standing next to my Dad. At may isa pang lalaki na nasa kaidaran rin ng Daddy ko.

Hindi ko nakikita ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa amin. But he was a big man.

"This is my only one daughter, Araya Belle." Nakangiting pakilala ng Mommy ko sa akin sa mga kasama niya. "Is she pretty?" Dagda niya.

Namula ang pisngi ko sa biro ng Mommy ko. Alam kong may taglay akong ganda, pero kung ako ang tatanungin ay hindi ko 'yon kayang ipag-yabang.

"I finally met your daughter, Cora," nakangiting sabi ng Ginang na nasa harap ng Mommy ko.

Judging her appearance, sa tingin ko ay mahilig din ito sa fashion. I've noticed her big necklace na gawa sa mamahaling perlas. Kulay puti pa ito at ang pananamit nito ay bumagay din sa kan'ya.

Tiningnan ko siya ng maayos. Naku Araya! daig mo pa ang judgemental.

"Iha, She's your Tita Celesty." Pakilala ng Mommy ko.

Ngumiti sa akin ang Ginang. Este si Tita Celesty dahil 'yon ang sabi ng Mommy ko.

Biniso ko siya habang nakangiti at gano'n din sa iba nilang kasama.

"Hi, po." Hahihiya kong pagbati sa kanilang lahat. Umupo na rin ako sa tabi ng Mommy ko.

Habang nagkukuwentuhan ang Mommy ko at ang mga kaibigan niya ay nakikisabay na rin ako. Pero hindi ko maiwasan na hindi tapunan nang tingin ang kakuwentuhan ni Daddy na hanggang ngayon ay nakatalikod pa rin sa amin.

He's holding his wine glass. Matangkad at matipuno ang katawan. Likuran pa lang 'yan, paano pa kaya kapag humarap. Guwapo kaya siya?

Oh my god! Araya? pinagnanasaan mo na ang taong hindi mo pa nakikilala. Parang gusto ko na lang batukan ang sarili sa mga naiisip ko.

"Anyway, Iha. I want you to met my son." Nakangiting baling sa akin ni Tita Celesty. Nagulat ako pero agad ko rin 'yon nabawi nang tumikhim ang Mommy ko.

Napaisip tuloy ako. Ito ba ang malapit na kaibigan ng mga magulang ko? Kinakabahan akong ngumiti sa kan'ya.

Tumango ako sa kan'ya. Malapad siyang ngumiti sa akin at hinawakan ang kamay ko.

Nagpaalam na rin si Mommy sa iba pang nakaupo upang sumama sa amin.

Hawak-hawak ni Tita Celesty ang kamay ko habang papalapit kami sa kinaroroonan ng Daddy ko at ang dalawang lalaking kausap niya.

Aamin kong kinakabahan ako ngayon, ngunit wala na akong magagawa. I can't act like an ignorant. I can't embarrassed my parents.

"Manuel?" tawag ni Tita sa lalaking kaedaran lang ng Daddy ko. Baka asawa niya ito. Lumingon sila sa amin.

I was stunned when I finally see who's this guy standing next to my dad. Kahit lasing ako no'ng mga nakaraang araw sa America ay hindi ko makakalimutan ang guwapong lalaking tumulong sa akin.

I stared at him like there's no ending. And he did the same too. Na para bang hindi rin makapaniwala sa nakita niya at gano'n din ako. Bakit siya nandito? Kakilala ba siya ng Daddy ko? Kasusyo ba sa negosyo? Naguguluhan ako at maraming tanong sa sarili habang nakatitig kami sa bawat isa.

"Do you know each other?" Asked Tita Celesty.

Nabawi ko ang tingin. I silently cleared my throat. Tila may humarang do'n at hindi ako makapagsalita.

Namutawi ang katahimikan sa amin. Tumikhim ang Daddy ko. Pinaglipat lipat nila kami ng tingin.

"Magkakilala kayo?" ulit ni Mommy.

"No!" Sabay sagot ng guwapong lalaki.

Sandaling natigalan ang mga magulang namin. Parang nakiramdam sa pagitan naming dalawa.

"Well Iho, met your fiance. Araya Belle," nakangiting sabi ni Tita.

Napaangat ako ng mukha sa kanila na para bang hindi ako makapaniwala sa narinig. Fiance?

Really? He was the man I was going to marry soon. Pinaglalaruan ba ako ng tadhana.

"Iha, his my Son. James Kurt." Dugtong pa nito.

Natahimik ako. Mas nagbarado pa ang lalamunan ko at tila ako pinako sa aking kinatatayuan.

"Napakaganda ng anak mo, Kumpare. Iha, I'm Manuel. James Dad." Pakilala niya sabay-abot ng kanang kamay. Tinanggap ko 'yon kahit na kinakabahan.

"Thank you po, Tito." Ngumiti ako sa kan'ya.

"I'm glad that they finally met," Dad said.

Nang sulyapan ko si James ay nakatingin ito sa akin. Lumunok siya pero kaagad rin nag-iwas ng tingin. Hindi niya inabot ang kamay ko. Hindi siya nagpakilala ng kusa. Mukhang may attitude ang lalaking ito

They talk a lot of things. Some of them are related to business but I was just a listener. Wala rin naman kasi akong sasabihin. Pakiramdam ko pa ay nanunuyo na ang lalamunan ko.

But James firmly standing and listening to our parents. Hindi ko maiwasan na magnakaw ng tingin sa kan'ya. Samantalang siya ay parang walang pakiramdam na nakikinig na lang sa kuwentuhan ng mga magulang namin.

Ni hindi man lang ako magawang tingnan. He doesn't like me I thought. Well, hindi kasi maganda ang pagkikita namin noong mga nakaraang araw at hindi pa ako nakakapag apologise sa kan'ya for calling him 'gago'. I'm sure he is mad at me. But I don't f*cking care!

"Maiwan muna namin kayo. James--Araya. So you'll get to know each other." Baling sa amin ni Tito Manuel. Ngumiti pa si Tita Celesty. Iyong ngiting alam kong my kahulugan.

My mom whispered at me. "Behaved yourself sweetheart." She winked before left.

Nang umalis ang parents namin para mag-entertain ng iba pa naming mga bisita ay namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.

Until I heard him sigh deeply. Napalingon ako sa kan'ya and I found him staring at me.

Nagagandagan kaya siya sa akin? O iinsultuhin na naman ang suot ko.

Well, medyo desyente naman ang suot ko ngayon hindi na katulad noong unang beses na nagkita kami sa bar na halos labas na ang kaluluwa ko.

"Why are you staring at me?" I curiously ask. Ang talim kasi ng paraang pagtitig niya. He smirked. Bahagya pang tumawa ng mahina.

"Why?" nakakainsulto niyang tanong. Pinasadhan ako ng tingin.

"What!?" paasik kong tanong. Tinitigan ko siya. Pero kumunot ang noo niya at nagsalubong pa ang mga kilay na para bang hindi mapalagay na kasama ako.

"I'll be frank of you young lady. I don't like a woman whom wear a revealing clothes and going out in the bar," deretso niyang sabi sa akin.

Hindi pa rin bumibitaw ng titig. Nagpatuloy siya sa pagsasalita, "It makes me eyesore. So please, if you want to be my wife. Be decent and respectful." Dugtong pa niya.

Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko sa kan'ya. He is insulting me. Ano bang punto niya? Na hindi niya ako gusto? Gano'n ba 'yon? Well, hindi ko rin siya type ano. Hearing those harsh words from him is already boiling my blood.

"Don't take it to heart. I'm just saying what I don't like," sabi niya ulit. Hindi tuloy ako makasagot. I'm speechless. Parang gusto kong gumanti sa lalaking 'to.

"You don't like me?" Finally nakapagsalita na rin ako. He stared at me again. Ang nakakamatay niyang titig ang nakakapanghina sa akin.

Ano ba Araya? Focus!

"I don't like you since the day I saw at the bar in America. Pero may magagawa pa ba ako? Or do you have any way to stop this damn arrange marriage," malamig niyang sagot.

Napalunok ako. Talagang mayabang nga!

Does he confessing na binasted niya ako? Pero ito ang gusto ko ang hindi magpakasal. Nagwala nga ako kahapon dahil sa mga narinig ko sa magulang ko tungkol sa kasal ko.

Pero bakit parang nasasaktan ako ngayon nire-reject na ako ng groom to be ko? Dapat nga masaya ako? 'Di ba dapat nagtatalon na ako sa tuwa ngayon? Pero bakit? Bakit? I bit my lower lip and look at him again.

"Break it if you want. Don't ask me for help. And, I don't like you too? Gago!" Maangas kong sabi sabay talikod sa kan'ya. Wala na akong pakialam kung anong magiging reaksyon niya sa huling sinabi ko. Hindi ko lang matanggap ang salitang 'rejected'

(James POV)

Madaling araw na pero gising pa rin ako. Iniisip ko ang nangyari sa party.

Those beautiful eyes caught me for the very first time. Nabuhayan ako ng pag-asa nang muling makita ang magandang dalaga.

Yes, I was surprised when I see her again. Lalo na't siya pala ang magiging asawa ko.

Napapangiti na lang ako habang iniisip ang ekspresyon ng mukha niya nang pagsabihan ko siya ng mga salitang hindi niya nagustuhan.

Pero aaminin kong masaya ako, sobrang masaya ako dahil siya ang bride to be ko. this kind of feeling is already heaven. Was it called a destiny?

Akala ko nga sa sarili ko ay hindi ko na siya makikitang muli. At my 28 ay ngayon ko pa naramdaman ang pagka-interest sa isang babae while I bedded a lot of woman only to pleasure myself.

"I will marry you. Araya Belle." I murmured to myself. I smiled and looked up the ceiling.