MY EVIL MAFIA BOSS (Super SPG/R18)

Chapter 4 Forced

“Ah, s**t!” muli ay ungol niya. Hindi ko alam kung gaano na niya ako katagal na binabayo mula pa kaninang magsimula siya. Kahit marahas ang pag-angkin na ginagawa niya sa akin ay ilang beses pa rin akong umani ng kasukdulan.

“f**k!” kasunod ng pagmumura niya ay ang pagbulwak at pagragasa ng katas niya sa loob ko. Sa wakas ay huminto na siya sa ginagawa sa akin. Ngunit ang pinakamasakit sa lahat ay iniwan niya lang ako na parang basahan mismo kung saan niya ako marahas na inangkin.

Nanghihina kong ibinagsak ang katawan ko sa malaking sofa. Wala na iyon sa puwesto maging ang mga katabi nito. Nanginginig ang mga braso at tuhod ko. He f****d me roughly, trying to make me really feel dirty. But still, I love him. I love him with all my heart.

“Hello, Ma'am, dinalhan ko po kayo ng pagkain. Hindi rin po kasi kayo nakapag-almusal kanina.”

Napaangat ang tingin ko kay Ate Alma. Narinig ko kanina kay Tita Ashnea na Alma ang pangalan ng maid na ito ni Guillard.

“Maraming salamat po, Ate Alma. Iwan ni'yo na lang po diyan. Si Guillard po nasaan?” magalang kong tanong habang inot-inot na bumabangon.

Nakahiga na kasi ako sa kama ngayon. Ngunit masakit na masakit pa rin ang buong katawan ko pagkatapos ng ginawa ni Asher sa akin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapigilan ang maluha kapag naaa lala ko iyon.

“Umalis po si Sir. Baka po pumasok na sa opisina,” tugon naman nito. “Sige po, bababa na po muna ako. May gagawin pa po kasi ako. Pindutin ni'yo lang po iyang button sa gilid kapag may kailangan po kayo,” paalam niya. Tumango naman ako at sinulyapan pa iyong itinuturo niyang pipindutin. Isang pabilog na button iyon na medyo nakausli sa gilid ng malaking bintana.

“Sige po. Salamat po ulit.”

Iniwan na niya akong mag-isa at ako naman ay pinuntahan ang pagkain na nasa center table ng sofa. Inayos ko iyon kanina bago nahiga sa kama. Pakiramdam ko kasi ay lalagnatin ako. Mas maigi sigurong dito muna ako kasi kapag umuwi ako ay siguradong mag-aaway lang kami ni Lovella.

Kumalam nang husto ang sikmura ko nang tumambad sa paningin ko ang masarap na pagkain. Maging ang amoy nito ay nakakapagpalaway sa akin.

Nasa kalagitnaan ako ng pagkain nang maalala ang cellphone ko. Tumayo ako para hanapin dahil kailangan kong makausap si Kim. Kaya napangiti ako nang makita iyon sa may gilid ng kama, sa bandang ulunan. Idinayal ko ang number ng kaibigan ko habang pabalik sa pagkain ko. Sinagot naman niya agad iyon.

“Hoy! Ano na? Kanina pa ako naghihintay ng tawag mo! Kumusta, success ba ang kagagahang plano mo?” eksaheradang tanong agad nito. Natawa naman ako sa kaniya. Kaya kahit papaano, at kahit medyo masama ang pakiramdam ko ay gumaan dahil sa kaniya.

“Oo, successful. Ngayon galit na galit siya sa akin kasi nga gusto ng mga magulang namin na makasal kami sa lalong madaling panahon,” mabilisang pagkukuwento ko sa nangyari. Narinig ko pa ang pagsinghap niya na nasundan ng matinis na tili. Kaya medyo inilayo ko ang cellphone sa tainga ko kasi natulilig ako sa tinis ng boses niya.

“Congratulations! Soon matutupad na ang pangarap mong mapangasawa iyang long-time secret love mo. Ewan ko ba naman kasi sa iyo kung bakit ipinagpipilitan mo ang sarili mo sa lalaking iyan. Sana kasi si–”

“O, awat na! Kung kani-kanino mo na naman ako inirereto!” pigil ko agad sa kaniya. Hindi ko namamalayang malapit ko na palang maubos itong pagkain ko.

“Eh, totoo naman! At least si Jayvee, mahal ka. At sure naman na handang gawin ang lahat para sa iyo. Guwapo, edukado at mayaman din naman iyon. Mas guwapo nga lang na malayo at mas yummy iyang si Asher,” giit pa niya. Napapailing na lamang ako.

Si Jayvee Montalba ay matagal nang nanliligaw sa akin. Magdadalawang taon na nga. Isa siyang businessman na nagmamay-ari ng tatlong malalaking auto shop at at dalawang car repair shop. Kaya lang, talagang ang puso ko ay para lang kay Guillard. Siya lang talaga ang gusto ko mula pa noon.

“Hay, naku, Kim, kapag na in love ka, maiintindihan mo rin na hindi puwedeng turuan at diktahan ang puso. Kung sino ang itinitibok nito, kahit pigilan mo pa, hindi ito magpapapigil,” sagot ko naman. Dumaan na naman ang ilang guhit ng kirot sa dibdib ko nang maalala ang galit na galit na mukha ni Guillard sa akin.

Nang inaangkin niya ako kagabi ay alam kong hindi lang siya basta nalilibugan o ano, there's something more. Alam ko, kasi naramdaman ko iyon sa mga haplos niya, sa paghalik niya sa mga labi ko at sa pag-angkin sa katawan ko. Talaga lang sigurong hindi pa siya handang pakasalan ako. O kaya ay si Lovella lang kasi ang laman ng puso niya.

“Eh, paano kung mabigo ka? Paano kung hindi talaga siya mahulog sa iyo kahit nagawa mo na ang lahat at naibigay mo na ang buong makakaya mo o higit pa, tapos hindi ka talaga niya kayang mahalin?” seryosong tanong niya.

Doon naman ako natigilan at hindi agad nakasagot. Sa puso ko, mahalin man niya ako o hindi pabalik, basta't magkasama kami, kuntento na ako. Iyan ang palagi kong sinasabi sa sarili ko.

“I will still love him. I just love him so much...” hindi ko na napigilang mapaluha. Parang ang sakit lang isipin ng tanong niya. Pero gayunpaman, ayaw ko pa ring sumuko. Hindi ako susuko. Nandito na ito kaya paninindigan ko na.

Pagdating ng gabi ay tumulong ako sa paghahanda ng hapunan kahit na ayaw ng mga katulong. Baka daw kasi mapagalitan sila kapag napagod o nasaktan ako dito sa kusina. Hindi naman kami mayaman, may katulong kami pero isa lang. At marunong ako ng gawaing bahay, hindi gaya ni Lovella na puro utos lang. Mas nauna kasi siyang ipinanganak nang halos thirty minutes. Kaya feeling niya, siya talaga ang panganay.

“Ma'am, nandiyan na po si Sir. Nakita ko na siyang umakyat sa kuwarto niya!” pagbabalita sa akin ni Ate Alma. Agad naman akong napangiti.

“Talaga po? Sige, pupuntahan ko lang,” excited ko namang tugon. Masaya ako kasi baka sa oras na ito ay lumipas na ang galit niya.

“Alam mo, Ma'am Lorebel, mas gusto kita kaysa sa kakambal mo. Minsan pa lang nagawi rito iyon pero reyna-reynahan agad. Mabuti nga at hindi na ulit bumalik,” mahinang sabi naman ni Ate Analyn. Siya ang cook dito sa bahay ni Guillard Asher.

“Naku, salamat po. Mabait naman po iyong kakambal ko, baka wala lang po sa mood noon,” pagtatanggol ko kay Lovella. Kahit na may katotohanan ang sinabi nila, mahal na mahal ko pa rin si Lovella. At ayaw kong maging masama ang tingin ng ibang tao sa kaniya.

“Halla, sige tawagin mo na po si Sir at ihahain na namin itong hapunan,” udyok pa sa akin ni Ate Alma. Tumango at ngumiti ako sa kaniya bago sila iniwan.

Habang papaakyat ako ay kumakalabog na naman ang dibdib ko. Ngunit binilisan ko pa rin ang pag-akyat kasi nami-miss ko na agad si Guillard.

Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan para lang magulat nang biglang may humila sa akin papasok sa silid. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa pulsuhan ko kaya medyo napapangiwi ako.

“Why are you still here? Ginagalit mo ba talaga ako?” mariing asik niya sa akin. Napatingin naman ako sa mga mata niya at mabilis na kumabog ang dibdib ko sa talim ng tinging ipinupukol niya sa akin.

“Handa na ang hapunan, kain na tayo...” kabadong sagot ko. Sinusubukan kong balewalain ang galit sa mga mata niya.

Malademonyo siyang ngumisi sa akin at makahulugan akong tiningnan. Bahagya pa niyang itinagilid ang ulo niya kaya kinabahan ako.

“Matigas ang ulo mo? Gusto mong subukan ang pasensiya ko, ha? Pagbibigyan kita!”

Nanlaki ang mga mata ko nang hilahin niya ako hanggang sa marating namin ang sofa. Naupo siya roon at tiningala ako nang nakangisi. Napalunok ako dahil lalong napuno ng pangamba ang dibdib ko.

“Kneel,” utos niya. Kumunot naman ang noo ko.

“A-Ano?” naguguluhang tanong ko.

“Dont pretend that you did not hear what I said. Now be a good girl and kneel. Kapag inulit ko pa ang utos ko, masasaktan ka na sa akin,” maawtoridad niyang saad.

Wala akong ideya sa kung ano ba ang gusto niya o ano talaga ang ibig niyang sabihin. Pero dahil sa takot kong totohanin nga niyang saktan ako ay lumuhod na ako sa harapan niya.

“Let's punish you since you are a bad girl, Lorebel,” nakangising sambit niya. He is smiling devilishly at me. The kind of smile that can make someone tremble on her feet.

Pagkatapos ay mabilis niyang kinalas ang sinturon niya at tinanggal ang butones ng pantalon niya. Bago pa niya maibaba ang zipper niya ay tumindi ang kabog ng dibdib ko. May ideya na ako kung ano ang gusto niyang ipagawa sa akin. Kaya malakas akong napasinghap nang lumikha ng tunog ang pagbaba ng zipper niya at walang seremonyang inilabas ang alaga niya. Buhay na buhay na iyon at makintab ang ulo. Dalawang beses niyang hinagod iyon sa harapan ko kaya tila lalong lumaki at tumigas.

“Suck me, Lorebel! Make me happy and I will have a good dinner with you,” utos niya, nakaplaster ang pilyong ngiti sa mga labi niya. Kumirot ang puso ko at agad akong napailing. Tama, sinabi kong gagawin ko ang lahat para sa kaniya, pero sana naman ay huwag niya akong babuyin nang ganito.

“Ayaw mo? Gusto mo bang magalit ako sa iyo?” hamon niya at nag-umpisa nang dumilim ang mukha niya. Umiling naman ako.

“H-Hindi ko kaya...” sambit ko. Hilam na ng luha ang mga mata ko at nakailang lunok na ako sa sakit ng lalamunan ko.

“Kaya mo. Inakit mo nga ako, hindi ba? Nasaan ang tapang mo ngayon? I am a dominant person, kaya kung talagang gusto mong matuwa ako sa iyo, susunod ka sa lahat ng gusto ko,” mahigpit niyang hinawakan ang buhok ko.

“Guillard!” pigil ko sa kaniya. “Huwag namang ganito, please,” pagmamakaawa ko. Ngunit hindi siya nakinig. At ngayon ay kinakabig ang batok ko palapit sa p*********i niya hanggang sa dumikit ito sa nakasara kong mga labi. Hinila niya ang buhok ko kaya napabuka ang mga bibig ko. Sinamantala naman niya iyon at tuluyan nang ipinasubo sa akin ang ari niya.

Malaki iyon kaya kailangan kong ibuka nang mabuti ang bibig ko.

“There, baby... Ahhhh. Suck me, be careful not to hurt me with your teeth...” paungol na utos niya. Hindi ko alam ang gagawin, ngayon ko pa lang ito mararanasan. Napakapit ang dalawang kamay ko sa ibabaw ng mga hita niya. Sinimulan niyang kabigin ang ulo ko para maipasok niya nang buo ang alaga niya sa bibig ko. Malaki at medyo mahaba siya kaya halos maubo ako nang umabot na ang ulo ng ari niya sa lalamunan ko.

Humigpit ang pagkakadakot niya sa buhok ko at iginigiya ang ulo ko na magtaas-baba habang nakasubo ako sa kaniya.

“Ohh... s**t, it feels so good, ahhh!” naging sunod-aunod ang mga ungol niya. Napapaangat pa ang mga hita niya dahil mukhang nasasarapan siya talaga. Habang ako ay hirap na hirap at hindi na halos makahinga. Nangangawit na rin ang panga ko.

Gusto ko na siyang alisin sa bibig ko ngunit natatakot akong baka magalit na naman siya. Ngayon ay umaangat-angat na rin ang balakang niya para maglabas-masok sa bibig ko. Habang tumatagal ay bumibilis at mas nagiging mabangis ang mga ungol niya.

Napapangiwi din ako sa pagkabanat ng anit ko dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa buhok ko. Pagkatapos ay isinagad niya nang husto sa lalamunan ko ang dulo ng ari sabay putok doon ng bugal-bugal na katas niya.

Walang takas na nalunok ko ang lahat ng iyon at halos mabilaukan na ako. Hindi na rin ako makahinga dahil hinugot lang niya iyon sa bibig ko noong mailabas na niya lahat.

“Ngayon, sabihin mo sa akin, gusto mo pa rin bang magpakasal sa isang tulad ko?” nanunuyang tanong niya. Mabilis na niyang inayos ang sarili at isinara ang zipper ng pantalon at ibinalik ang pagakakabutones niyon.

I was just crying hard. I couldn’t even find a word to say. Ni sa hinagap ay hindi ko akalaing daranasin ko ang ganitong klase ng pagpapakababa para lang makuha ang lalaking gusto ko. Sukdulang babuyin na niya ako para lang makuha niya ang ligaya ng katawan niya.

“Answer me!” pasigaw na untag niya sa akin. “After this, do you still want us to get married?”

Unti-unti akong tumango kahit basang-basa ng luha ang mukha ko. “Yes. I will still marry you!” matapang kong sagot. Napamaang naman siyang tumingin sa akin.

“You’re crazy! Mas matindi pang paghihirap ang daranasin mo sa piling ko, at okay lang sa iyo iyon?” hindi makapaniwalang tanong niya. “Do you even have some dignity in you?” sumbat pa niya. Ngayon ay bumalik na naman ang matinding galit sa mga mata niya.

“I don't want to talk about dignity.” Tumayo na ako at pinahid ang mga luha ko, saka diretsong tiningnan siya sa mga mata. “Handa na ang hapunan. Sumunod ka na lang doon,” ulit ko at tinalikuran na siya. Hawak ko na ang seradura para lumabas nang muli siyang magsalita kaya napahinto ako.

“Bakit mo ito ginagawa?” tanong niya. “You will only see and experience hell with me. Kaya ngayon pa lang ay mag-isip ka na, Lorebel!” banta pa niya sa akin. Napalunok akong muli. Ganito ba talaga kahirap sa kaniya na mahalin ako? Gagawin niya ang lahat para saktan ako, para ako na mismo ang kusang umayaw.

“Because all I want is you... Ikaw lang, Guillard. Ikaw lang,” halos pumiyok na tugon ko. Kasabay din niyon ang pagbalisbis ng mga luha ko.

Tumiim naman ang mukha niya at hindi nagsalita. Napansin ko pa ang pagkuyom ng kamao niya bago ako tuluyang lumabas ng silid. Tuloy-tuloy nang lumabas ang mga hikbi ko habang papalayo ako sa silid na iyon. Mahigpit ko pang tinakpan ang ang mga bibig ko para lang walang makarinig ng pag-iyak ko.

Ang sakit pala sa dibdib na pigilan ang pagtunog ng iyak. Ngunit mas masakit pa rin iyong katotohanang ayaw man lang niya akong bigyan ng pagkakataong ipakita ko ang pagmamahal ko sa kaniya.

Bago ako tuluyang makababa ay pinunasan ko ang mga luha ko at tinuyo din ang ko mukha ko sabay ng pagbuntong-hininga. Pagkatapos ay ngumiti ako para itago ang kalungkutang dinaramdam ko kanina.

“O? Akala ko po sabay na kayo ni Sir na bababa?” pansin agad sa akin ni Ate Alma.

“Naku, natagalan pa si Ma'am sa pagtawag kay Sir, mukhang may iba pang naganap,” kinikilig na komento naman sa akin ni Ate Analyn. Napabungisngis naman si Ate Alma.

“Aba, sana ol! Baka naman hindi na makababa si Sir, ah!” segunda pa niya saka sila sabay na nagtawanan kaya maging ako ay nahawa na rin.

“Puro talaga kayo kalokohan. Magbibihis pa po siguro iyon bago bumaba,” pagdadahilan ko naman. Pero may pagdududa pa rin silang tumingin sa akin. How I wish totoo na lang sana talaga ang mga iniisip nila ngayon.

“Ay, ayan na pala si Sir, eh!” bulalas ni Ate Alma kaya nanigas ako sa kinatatayuan.

“Good evening, Sir!” bati ni Ate Analyn kay Guillard.

“Kumain na tayo,” malamig ang tono na sabi niya lang. Hindi ko rin alam kung tumango ba siya sa pagbati ng cook niya kanina.

“Enjoy your meal, Sir, Ma'am!” masiglang saad pa ni Ate Analyn. Si Ate Alma naman ay tumayo sa may gilid at naghihintay kung may ipag-uutos sa kaniya.

“Salamat po, Ate Analyn,” pahabol ko pang tugon bago ito tuluyang umalis. Ngumiti lang ito sa akin.

Naupo na rin ako, pero si Asher ay nagsimula nang kumain. Pagkatapos ay bumaling siya kay Ate Alma. “Kumain ka na rin at magpahinga,” utos niya rito. Nagulat naman si Ate Alma.

“Naku, Sir, mamaya na po ako. Magliligpit pa kasi ako rito mamaya at saka maghuhugas ng mga pinagkainan,” magalang niyang sagot

“Hindi na kailangan. Kami na ang bahala rito. Just go, I want to eat with her alone,” giit ni Guillard. Lumarawan naman agad ang kilig sa mukha ni Ate Alma. Mukhang na-misinterpret na naman niya ang ibig sabihin ni Guillard.

“Ang sweet mo naman, Sir! Sige po, mauna na ako. Ma'am Lorebel, enjoy po!” baling pa niya sa akin. Ngumiti at tumango naman kaagad ako sa kaniya.

“You do all the dishes after we eat! Hindi ka reyna rito para pagsilbihan,” masungit na utos niya pagkaalis ni Ate Alma. Humigpit ang pagkakahawak ko sa kutsara at tinidor nang mapatingin sa kaniya.

“Fine,” tipid kong tugon at muli nang itinutok ang pansin ko sa pagkain. Kahit ang totoo ay nawalan na ako ng gana.

“Kung ipipilit mo na makasal sa akin, hindi tayo dito titira kung hindi sa penthouse. And I will not hire any maids so you will be doing all the household chores. Kaya ngayon pa lang ay mag-isip ka na kung–”

“Okay. I will do it,” putol ko agad sa kaniya. Mabilis namang nagsalubong ang mga kilay niya at tumalim na naman ang mga mata niya. Pero mas pinili kong yumuko para hindi iyon makita nang matagal.

Hindi na siya muli pang nagsalita at tanging ang kalansing ng mga kubyertos na tumatama sa pinggan ang maririnig. Hanggang sa matapos kaming kumain ay walang umiimik. Padarag siyang tumayo at iniwan na ako pagkatapos niyang kumain. Muli akong nagbuga ng hangin at tumayo na rin.

Isa-isa kong niligpit ang pinagkaininan namin at inilagay sa lababo. Pinunasan ko muna ang lamesa bago nagsimulang hugasan ang mga pinggan. May dishwashing machine naman kaya hindi na rin ako nahirapan.

Ngayon ay kailangan ko nang umuwi kasi wala naman akong bihisan dito. Kaya bumalik ako sa silid ni Guillard para magpaalam.

“What?” taas ang isang kilay na tanong niya.

“Ah, magpapaalam lang ako. Hindi ako puwedeng matulog dito kasi wala akong bihisan,” medyo nag-aalangang sagot ko. Pairap naman siyang umiwas ng tingin.

“Mas maganda pa nga kung hindi ka na babalik. Alam mo, hindi ako makapaniwalang ganito pala ang ugali mo. Paano mo nagawa ito sa sarili mong kapatid? You know what? I thought you were the nice one. But I was wrong,” sumbat niya sa akin na puno ng panunuya.

“Sige. Aalis na ako. Good night,” balewalang sagot ko sa pang-iinsulto niya sa akin. He scoffed at me. Disgust is evident on his face.

“Myb driver will take you home. Baka ako pa ang masisi kapag may masamang mangyari sa iyo sa daan,” saad niya at tumayo. Pagkatapos ay nilampasan na ako. Sumunod naman agad ako sa kaniya pababa.

Pagdating namin sa may garahe ay nagmamadali namang lumapit sa amin ang driver niya. Nakasando lang ito sa loob at nakabukas ang puting polo niya.

“Ihatid mo siya sa kanila,” utos lang ni Guillard, pagkatapos ay tumalikod na.

“Guillard,” tawag ko sa kaniya. Inis na nilingon naman niya ako.

“Stop calling me with that f*****g name! Just call me Asher,” asik niya sa akin. Pero hindi ako nagsalita at lumapit sa kaniya.

Niyakap ko siya nang mahigpit. Lalo tuloy bumigat na naman ang dibdib ko. “Goodnight, Asher!”

Marahas niyang kinalas ang pagkakayakap ko saka ako tinalikuran. Tuloy-tuloy lang itong lumakad palayo hanggang sa makapasok na siya sa loob ng bahay. Nilunok ko na lang ang hapdi sa dibdib ko.

Sumakay na ako sa kotse ni Guillard dahil nakabukas na ang passenger seat niyon. Pagkatapos ay isinandal ko ang likod at ulo ko sa upuan saka pumikit. I suddenly get tired of everything that happened today. But still, I am happy. I will be married to him, soon. At iyon ang mas mahalaga sa lahat.

***

Kararating ko lang dito sa bahay guys... Tapos may event pa kami sa church mamaya. Kaya try ko po kung makaka-update ako kay Charlie huhu