เปลี่ยนมึงเป็นเมีย

เอลฟ์... " มึงทำเหี้ยอะไรของมึง!! มึงเป็นบ้าไปแล้วรึไงไอ้เอลฟ์!!" ไอ้เอิร์ธเพื่อนสนิทของผมเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางตกใจพลางถีบผมออกจากตัวมันหลังจากที่ผมจูบมัน " กูก็จะทำให้มึงหายเ****นไง!! " ผมก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่าความรู้สึกทุกอย่างที่เก็บซ่อนไว้มาเกือบยี่สิบกว่าปีจะทำให้ผมตบะแตกวันนี้เพราะรู้ว่ามันชอบผู้หญิงคนหนึ่งและมันก็จะจีบเขา " ........ " " มึงจำเอาไว้ว่าต่อไปนี้มึงไม่มีสิทธิ์ไปเป็นผัวใครเพราะกูจะทำให้มึงเป็นเมียกู!!" ทันทีที่ผมพ่นคำพูดบ้าๆออกไปโดยไม่คิดผมก็ได้ลงมือทำร้ายความเป็นเพื่อนระหว่างเราลง " มึงจำไว้เอิร์ธต่อไปนี้มึงเป็นเมียกู" ผมเอ่ยกับมันพลางจับมันกดลงกับเตียงแล้วทำการยัดเยียดความเป็นชายเข้าไปในร่างกายของเพื่อนสนิทตัวเอง " อึก กูเจ็บ!! ปล่อยกู!! " ไอ้เอิร์ธได้แต่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดใต้ร่างของผม ซึ่งผมเองก็เจ็บปวดไม่แพ้มันผมเจ็บที่อกข้างซ้ายเจ็บที่ผมได้ทำร้ายคนที่ผมรักและทำร้ายความเป็นเพื่อนของเรา . . . " กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ " นั่นคือสิ่งที่ผมพูดออกไปหลังจากที่ผมกลับมามีสติอีกครั้ง ถึงจะรู้ดีว่ามันไม่ให้อภัยผมแต่อย่างน้อยให้ผมได้พูดคำๆนั้นออกไปก็ยังดี " งั้นมึงก็รีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปจากห้องกูซะกูไม่อยากเห็นหน้ามึง กูเกลียดมึง!! " น้ำตาผมร่วงลงกับพื้น คำว่าเกลียดของมันดังก้องในหัวผมซ้ำๆตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาปีกว่าแล้วผมก็ยังไม่ลืมเรื่องคืนนั้น และผมยังรักมัน... " ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยหรอเอลฟ์น้อยของป๊า" พ่อผมเอ่ยถามเมื่อมาส่งผมที่สนามบิน " นี่ผมก็อยู่นานแล้วนะป๊าปีกว่าเลยนะ" ผมตอบป๊าที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากเกิดเรื่องวันนั้นผมก็ไม่เจอหน้าไอ้เอิร์ธอีกเลย คนงานที่บ้านบอกว่ามันไปอยู่ต่างจังหวัดส่วนที่คอนโดนิติก็บอกว่ามันขายทิ้งไปแล้ว เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆที่ผมเฝ้าตามหามันแต่ก็ไม่เจอมันเลยสักครั้ง ผมจึงตัดสินใจมารักษาใจตัวเองที่ฮ่องกงและช่วยงานป๊าที่ฮ่องกง และในวันนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าไม่ว่านานแค่ไหนผมก็ยังรักมันเหมือนเดิมผมลืมมันไม่ได้ ผมจึงตัดสินใจกลับไทยเพื่อตามหาใจของตัวเองที่ทำหายไว้เมื่อปีก่อน " งั้นเดินทางปลอดภัยนะเอลฟ์น้อยของป๊า ถึงแล้วโทรมาด้วยนะป๊าไปล่ะ " " ครับป๊า ป๊าดูแลตัวเองด้วยนะถ้าคราวหน้าผมกลับมาผมจะพาเมียผมมาหาป๊าด้วย" ผมยิ้มมุมปากพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้ป๊าก่อนจะโบกมือลา ถ้าเจอมันอีกครั้งผมจะรั้งมันไว้ไม่ปล่อยให้หลุดมือไปเลยคอยดู ***** " ใครมาหรอภา " เสียงหญิงวัยกลางคนเอ่ยถามสาวใช้ในบ้านก่อนจะเดินออกมายังห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้มีผมนั่งรอท่านอยู่ " สวัสดีครับแม่ " ผมเอ่ยทักทายคนที่อายุมากกว่าก่อนจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อมพร้อมกับส่งยิ้มให้ท่าน " ตาเอลฟ์!! กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ลูกแล้วนี่กินอะไรมาหรือยังหืม แม่กำลังทำมื้อเย็นอยู่เลยเดี๋ยวกินข้าวกับแม่ก่อนนะลูก" ผู้หญิงตรงหน้าแสดงท่าทางดีใจก่อนจะเข้ามากอดผม ท่านคือแม่ของไอ้เอิร์ธเมียผมเองอดีตมันคือเพื่อนสนิทผม เมื่อก่อนผมสนิทกับครอบครัวนี้มากเพราะครอบครัวเราพ่อกับแม่เป็นเพื่อนสนิทกันที่สำคัญผมกับไอ้เอิร์ธเราโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆผมกับมันเข้าออกบ้านของกันและกันได้เหมือนบ้านของตัวเอง และส่วนมากผมก็จะอยู่ที่บ้านไอ้เอิร์ธมากกว่าบ้านผมซะอีกทั้งๆที่บ้านผมกับบ้านมันก็อยู่ข้างกัน อาจเป็นเพราะบ้านผมมีแต่สาวใช้กับคนสวนอยู่มั้งส่วนบ้านมันมีแม่มันอยู่จึงทำให้ผมรู้สึกเหมือนได้อยู่กับแม่เพราะแม่ผมเสียตั้งแต่ผมยังเด็กและได้แม่ไอ้เอิร์ธนี่แหละที่ช่วยป๊าเลี้ยงผมมา " แม่อยู่คนเดียวหรอครับ " ผมถามก่อนจะมองซ้ายมองขวาเพื่อหาใครอีกคนที่ไม่ได้เจอกันนานนับปีไม่รู้ว่าตอนนี้มันมีเมียไปแล้วหรือยัง " เปล่าจ้ะ สักพักเอิร์ธคงกลับมานั่นแหละแล้วนี่ตาเอิร์ธรู้มั้ยว่าเอลฟ์กลับมา" แม่ถามพลางแกะกระเทียมไปด้วย ตอนนี้ผมตามท่านเข้ามาในครัวเพื่อเป็นลูกมือน่ะปกติท่านชอบทำอาหารเองแล้วผมก็ชอบฝีมือท่านด้วย " ผมยังไม่ได้บอกมันครับกะว่าจะมาเซอร์ไพรส์แม่อย่าบอกมันนะครับ" ผมหันไปพูดกับแม่ยิ้มๆ ที่จริงไม่ได้เซอร์ไพรส์อะไรหรอกกลัวบอกมันแล้วมันหนีไปน่ะสิ " ไม่บอกก็ไม่บอก แล้ววันนี้เอลฟ์นอนไหนลูกนอนนี่มั้ย? " แม่ถามผมก่อนจะหันมาสบตากับผม ปกติเมื่อก่อนผมก็นอนที่นี่เกือบทุกวันอย่างที่บอกแหละนอกจากวันไหนไปดูงานที่ผับผมถึงจะไม่มานอนที่นี่แต่จะค้างที่ผับแทน ผมลืมบอกว่าผมเป็นเจ้าของผับ " ครับแม่ ผมนอนห้องไอ้เอิร์ธเหมือนเดิมได้มั้ยครับ" ผมถามหยั่งเชิง เผื่อไอ้เอิร์ธมันมีแฟนแล้วพาแฟนมานอนด้วย " ถามอะไรแปลกๆปกติเราสองคนก็นอนด้วยกันนี่นาหรือว่าลูกมีปัญหาอะไรกัน" แม่ถามก่อนจะหรี่ตามองผมเพื่อจับพิรุธ มีมากเลยครับแม่... " เปล่าครับแม่แต่ที่ถามเผื่อไอ้เอิร์ธมันจะพาสาวมานอนไง" ผมแกล้งพูด " อ่อ รายนั้นหายห่วงได้เลยกลายเป็นคนบ้างานได้ปีกว่าๆแล้วล่ะลูก"