ร่างบางอ้าปากค้าง หลังเห็นหน้าคนขับเต็มสองตา ผ่านกระจกที่เลื่อนลงมาประมาณครึ่งหนึ่ง
" เรอัสซ์.."
เธอครางเสียงเบาหวิว เบิกตามองเจ้าของสีหน้าเรียบเฉยอย่างไม่อยากจะเชื่อ ในขณะชายหนุ่มก็มองเธออยู่เช่นกัน พลางโน้มตัวมาคุยกับเธอ
"ขึ้นรถสิ "
" เอ่อ แต่ว่า.."
" ขึ้นมา"
" ฉันไม่.."
" ขึ้นมาก่อน ฉันจอดรถขวางทางคนอื่นอยู่ "
ชนิดที่ว่าไม่มีโอกาสได้โต้แย้งเลย หญิงสาวเม้มปากแน่น หันมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าเขาจอดขวางถนนอยู่จริงๆ จึงจำใจต้องเดินขึ้นรถไป
ท่ามกลางการมองอยู่ของนักเรียนหลายคน แน่นอน..เธอซวยอีกแล้ว!
จากนั้นเรอัสซ์จึงออกรถ ไม่สนใจว่าเธอกำลังนั่งตัวเกร็งอยู่ กว่าเขาจะเริ่มพูด หันมาสนใจกัน ก็ตอนรถคันนี้แล่นมาไกลมากแล้ว
และราวกับเขานั้นอ่านใจเธอออก
" ถ้าไม่ไปโรงพยาบาล แผลนั้นจะหายช้า "
"คะ? "
" ดูก็รู้ คนทำแผลให้ ไม่ได้ชำนาญสักเท่าไหร่ "
ในขณะยูรีเม้มปากแน่นอีกระลอก หันมองเขากะพริ
