7 Days แฟนกันวันละคน (NC25+)

Episode 1 แต่งงานใหม่   “ไอริช คืนนี้ไปผับกันป่ะ” เสียงหวานใสของเพื่อนสาวคนสนิทของฉันเอ่ยชวนเที่ยวกลางคืนทันทีหลังจากที่จบคลาสเรียนของวันนี้เรื่องเที่ยวขอให้บอก งานถนัดฉันเลยทีเดียวเชียว    “เอาดิ ผับเดิมป่ะ?” ฉันตอบตกลงอย่างไม่ลังเลพลางเหลือบมองเพื่อนสาวคนสนิทในกลุ่ม ‘ทีน่า’ ที่เป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนฉันคนแรก   ในกลุ่มของฉันก็จะมีเพื่อนสาวอยู่สามคน ทีน่า เฟรนด์ และน้ำใส พวกเราเป็นแก๊งค์สี่สาวที่คนในมหาลัยต่างให้ความสนใจกันนับไม่ถ้วน ถึงเเม้ว่าพวกเราจะเรียนปี 4 กันแล้วก็ตาม หึ ก็พวกฉันมันสวยเลือกได้นี่นา มิหนำซ้ำยังแรดกันพอตัว ยกเว้นฉันที่ยังซิงคนเดียวอยู่ในกลุ่มอะนะ ยัยพวกนั้นมันเสียซิงกันหมดละ    “ก็ต้องผับเดิมสิจ๊ะ มีแต่คนหล่อๆให้ลากเข้าห้อง” น้ำใสเอ่ยขึ้นอย่างขำๆ เห็นชื่อใสๆแบบนี้แต่ยัยนี่ฟาดเรียบนะจ๊ะ ไปผับทีไรต้องได้ผู้ชายกลับมาที่ห้องทุกคืน   “แหม่ วันนี้คิดจะออกล่าอีกแล้วละสิ” เฟรนด์เอ่ยขึ้นอย่างแซะๆ ในมือกดโทรศัพท์ยุกยิกๆ เดาว่าน่าจะคุยกับผัว เห็นยัยนี่เป็นแบบนี้แต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนละ ถ้าวันดีคืนดีฉันทะเลาะกับยัยนี่คงจะเอาเรื่องที่มันแอบเอาผู้ชายคนอื่นเข้าห้องไปฟ้องผัวมันแน่ๆ หึหึ   พูดมาตั้งเยอะตั้งแยะ ขอแนะนำตัวหน่อยละกันนะ ฉันชื่อ ไอริช ที่แปลว่าสายรุ้ง อายุ 22 ขวบ อยู่ปี 4 คณะมนุษยศาสตร์ ชอบเที่ยวเป็นที่สุด เห็นแบบนี้ไม่เคยมีแฟนเลย ถึงจะมีคนเข้ามาจีบก็ไม่สนใจหร๊อกกกกก   อ๊ะ~ แต่ฉันมีความลับอยู่หนึ่งอย่าง ห้ามเอาไปบอกใครละ~   ความจริงแล้วฉันอ่ะ... ค่อยบอกดีกว่า    “แม่ หนูกลับมาแล้ว” ฉันเอ่ยตะโกนเรียกผู้ให้กำเนิดตัวเองทันทีหลังจากเข้ามาในบ้านที่สุดแสนจะเงียบเชียบ และไม่มีไฟสักดวงเปิด แถมฉันต้องไขกุญแจเข้ามาในบ้านอีกด้วย   น่าแปลกจัง ปกติเวลานี้แม่ต้องอยู่บ้านและกำลังรอทำข้าวเย็นให้ฉันกลับมาทานสิ แต่ตอนนี้แม่ไม่อยู่ซะงั้น ถ้าไม่ได้กินข้าวฝีมือแม่ ฉันก็ไม่ค่อยอยากจะดื่มเหล้าซะด้วยสิ     “เฮ้อ... แม่ไปไหนเนี่ย ทำไมไม่บอกกันเลย” ฉันเอ่ยบ่นแม่ตัวเองอย่างเซ็งๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาดูก็ไม่พบข้อความใดๆจากแม่ทั้งสิ้น   งั้นเดี๋ยวค่อยโทรหาแล้วกัน ขออาบน้ำแต่งตัวไปเที่ยวก่อนดีกว่า    “รถใครอ่ะ...” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆหลังจากที่สอดส่องสายตาอยู่ตรงหน้าต่างห้องตัวเองหลังจากแต่งตัวเสร็จพร้อมจะออกเที่ยวก็พบว่ามีรถหรูคันหนึ่งจอดอยู่ที่หน้าบ้านของฉัน   รถแม่ฉันเหรอ? ไม่ใช่อ่ะ แม่ฉันจะไปมีรถหรูราคาแพงขนาดนั้นขับได้ไง หนี้สินท่วมหัวจะตายอยู่ละ แถมพ่อฉันก็ยังเป็นคนก่อหนี้พวกนั้นแล้วหายตัวไปอย่างลึกลับอีกต่างหาก   เหมือนพล็อตละครหนังไทยเลยใช่ไหมละ? แต่นี่มันเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในขีวิตของฉันเลยแหละ!   อ๋อ... ฉันลืมบอกความลับตัวเองเลย เรื่องที่ฉันไม่เคยบอกใครมาก่อนก็คือเรื่องที่ฉันจนสุดๆเนี่ยแหละ แถมยังต้องช่วยแม่หาเงินใช้หนี้ที่พ่อก่อเอาไว้ด้วยอีกต่างหาก พูดแล้วเซ็งชะมัด แม่ไปหลงรักคนอย่างพ่อได้ยังไง   ทั้งๆที่แม่ฉันก็สวยมากแท้ๆ ไม่มีตาเลือกผู้ชายเอาซะเลย แถมพ่อของฉันก็โคตรเจ้าชู้มากๆ หลังจากที่ก่อหนี้ไว้ให้แม่ฉันชดใช้ พ่อก็หายตัวไปและมีครอบครัวใหม่   ตอนนี้คงจะสุขสบายไปละ แต่กลับปล่อยให้ฉันกับแม่ต้องทนทุกข์อยู่ทุกๆวัน เหอะ... เพราะเป็นแบบนี้ไงละฉันถึงเกลียดผู้ชายและไม่คิดจะมีแฟน!   “ดะ...เดี๋ยวนะ นั่นมันแม่นี่นา!!!” ฉันถึงกับตาเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าแม่ของตัวเองเปิดประตูรถหรูคันสีดำออกมา แถมคนที่เปิดประตูให้แม่ลงก็เป็นผู้ชายหน้าตาดีค่อนไปทางวัยกลางคนอีกด้วย แก่พอๆกับแม่ฉันเนี่ยแหละ   นี่แม่กำลังทำให้ฉันคิดแล้วนะว่าผู้ชายคนนั้น... อาจจะเป็นคนที่แม่กำลังคบหาด้วย   เห้ยๆๆ!!! ฉันยังไม่พร้อมจะมีพ่อใหม่หรอกนะ ฉันยังอยากอยู่กับแม่สองคนเหมือนเดิม   “ไอริช ลูกอยู่ข้างบนรึเปล่า” เสียงหวานใสของแม่ฉันเอ่ยดังขึ้นขณะที่เข้ามาในบ้านแล้ว ฉันรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันทีก็พบว่าแม่กับผู้ชายคนนั้นที่ฉันเห็นตรงหน้าบ้านกำลังเดินจับไม้จับมือโอบเอวกันอย่างมีความสุขเข้ามาในบ้านหลังนี้!   “แม่ ใครอ่ะ?” ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ พลางมองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างไม่ไว้ใจ   “นี่คุณเอกรินทร์ ยกมือไหว้สิจ๊ะ” แม่ของฉันเอ่ยด้วยท่าทางยิ้มแย้ม ฉันยอมยกมือไหว้แต่โดยดี   “สวัสดีค่ะ”   “นี่ลูกสาวของฉันที่เคยเล่าให้ฟังเองค่ะ ไอริช น่ารักใช่ไหมละคะ”   “น่ารักมากเลยครับ หน้าตาคล้ายคุณเลย” เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายวันกลางคนเอ่ยก่อนจะหันมายิ้มให้ฉันเล็กน้อย   “เป็นอะไรกับแม่หนูเหรอค่ะ?” ฉันเอ่ยถามอย่างเปิดประเด็น แม่ของฉันทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย แต่คุณเอกรินทร์อะไรนั่นกลับใช้มือหนาจับไหล่ของแม่ฉันเอาไว้และเหมือนจะส่งสายตาอะไรบางอย่าง   “ผมว่าคุณต้องเล่าเรื่องของเราให้ลูกสาวฟังแล้วแหละ” “เรื่องอะไรเหรอแม่?”   “เอ่อ... แม่กับคุณเอกรินทร์ ที่จริงแล้วกำลังคบกันอยู่ และเดือนหน้าพวกเราจะแต่งงานกัน ก่อนที่จะแต่งงานแม่อยากให้พวกเราย้ายไปอยู่กับเขา” แม่ของฉันเอ่ยอธิบาย เป๊ะเลย! แบบที่ฉันคิดจริงๆด้วย แม่ของฉันกับผู้ขายคนนั้นคบหากัน และกำลังจะแต่งงานกัน นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!?   แถมผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะดูรวยมากๆด้วย จะมาคบกับแม่ฉันโดยไม่หวังอะไรเลยมันก็คงจะไม่ใช่แน่ๆ ฉันว่าแม่ของฉันต้องกำลังโดนหลอกอยู่ชัวร์!   “แม่กับผู้ชายคนนี้เนี่ยนะจะแต่งงานกัน!? แม่บ้าไปแล้วเหรอ พวกเรามีหนี้สินมากมายท่วมหัว จะไปแต่งงานกับคนรวยๆได้ไง ใครที่ไหนเขาจะเอา” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย แม่ของฉันหน้าเจื่อนไปเลย   ถ้าแม่ฉันจะมีรักครั้งใหม่ฉันก็ไม่อยากจะขัดหรอกนะ... แต่มันต้องไม่ใช่ตอนนี้! พวกเรายังจนแสนจน จะให้ใครเข้ามาหลอกไม่ได้อีกแล้ว   “หนี้สินพวกนั้น คุณเอกรินทร์เขาชดใช้ให้เราไปหมดแล้วนะลูก เขาใจดีมากและรักแม่จริงๆ”   “ไม่อ่ะ หนูไม่เชื่อ!!!”   “ฟังแม่ก่อนสิไอริช”   “ยังไงหนูก็ไม่ให้แม่แต่งงานใหม่เด็ดขาด!!!”