น้ำอิงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟารอเจ้าของเพนท์เฮาส์เปลี่ยนเสื้อผ้าเธอก้มลงไปมองนาฬิกาข้อมืออยู่บ่อยครั้งเพราะวันนี้มีเรียนตอน 7 โมงครึ่ง
พรึบ!
“คุณเสร็จหรือยังฉันจะสายแล้วนะ” น้ำอิงเดินไปเกาะขอบประตูห้องแต่งตัวและเอ่ยถาม เธอไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปด้านในหากเจ้าของห้องไม่อนุญาต แต่อีกคนก็เอาแต่เงียบไม่ยอมส่งเสียงตอบ ทว่าจู่ๆเสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอรีบเดินกลับมาที่โซฟาก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบมือถือออกมากดรับสาย
Rrrrr..Rrrrr
”สวัสดีค่ะพี่ศิลา“ เธอทักทายคนที่โทรเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส
”น้องน้ำอิงโอเคใช่ไหม พี่เห็นเงียบไป“ ศิลารอเธอทั้งวันก่อนที่เธอจะขึ้นรถไปกับตะวันเธอบอกเขาว่า ถึงแล้วจะโทรหาแต่น้องก็เงียบไปเลย
”โอเคค่ะ น้ำอิงขอโทษนะคะที่ไม่ได้โทรหาเมื่อวานมาถึงบ้านน้ำอิงกับเพื่อนอีกคนดื่มกับพี่พลที่บ้านค่ะกว่าน้ำอิงจะกลับถึงห้องก็ดึก” เธอเอ่ยบอกคนในสาย
“พี่เป็นห่วงเห็นเงียบไป วันนี้พี่จ
