บทที่ 8 เชลย

1710 Words

@ร้านอาหารชื่อดังริมทะเล ร้านอาหารที่มีอาหารหลากหลายชาติเปิดแต่เช้าตรู่เพื่อรอต้อนรับทั้งลูกค้าชาวไทยและชาวต่างชาติ ทั้งสองเดินไปนั่งยังโต๊ะมุมด้านในสุดด้านนอกเป็นวิวทะเลเสียงคลื่นซัดสาดริมชายหายเบาๆ น้ำอิงเหมือนได้ปลดปล่อยเธอรู้สึกดีมากกับวิวทะเลแบบนี้ “น้องนำ้อิงชอบทะเลเหรอครับ” ศิลาถามขึ้นเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอาแต่มองวิวแล้วยิ้มกว้างออกมา “ค่ะ ตอนพ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ท่านจะพาอิงมาเที่ยวทะเลทุกอาทิตย์อิงชอบหอบเอาการบ้านมาทำที่ทะเล ไม่ต้องคิดอะไรเยอะมันกว้างใหญ่จนอิงอยากจะรู้ว่ามันไปสุดที่ตรงไหน” เธอเอ่ยตอบเขาซึ่งศิลาเองก็อยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเธอเหมือนกัน “อิงว่าเราสั่งอาหารกันดีกว่านะคะ” เพราะกลัวว่าอีกคนจะเบื่อที่ต้องฟังเธอเล่าเรื่องเก่าๆน้ำอิงหยิบเมนูอาหารขึ้นมา “น้องน้ำอิงอยากกินอะไรสั่งเลยนะครับ กินอะไรที่อยู่ท้องด้วยละเดินทางกว่าจะถึงเดี๋ยวจะปวดท้องระหว่างทาง” ศิลาเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง “พี่ศิลาอยากกินอะไรคะ” “พี่ได้หมดครับ” น้ำอิงก้มหน้าจดรายการอาหารโดยมีอีกคนเอาแต่นั่งมองเธออย่างแสนเสียดายที่เดี๋ยวคนตรงหน้าเขาก็จะกลับแล้วแต่คิดไปคิดมากรุงเทพ พัทยามันก็ไม่ได้ไกลเท่าไหร่เลย ไม่นานอาหารหลายอย่างที่น้ำอิงสั่งไปก็เข้ามาเสิร์ฟทั้งสองนั่งทานอาหารกันไปพูดคุยกันไปแต่ที่ลานจอดรถของร้านอาหารมีร่างหนาของใครอีกคนนั่งมองเธออยู่ในรถ ตะวันสงสัยว่าน้ำอิงรีบไปไหนแต่เช้าเขาเลยขับรถตามรถของศิลามา เขานั่งมองทั้งสองกินข้าวกันไปยิ้มหัวเราะกันไปความหงุดหงิดไม่พอใจเกิดขึ้นในความรู้สึกของตะวันทันที หลังจากที่ศิลาจ่ายค่าอาหารเสร็จทั้งสองก็เดินกันมาที่รถเพื่อที่จะกลับโรงแรมแต่ทว่าในขณะที่น้ำอิงกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ หมับ! กรี๊ด!! “คุณ!” ร่างบางโดนกระชากอย่างแรงออกจากรถก่อนที่เธอจะเรียกเขาด้วยความตกใจ “น้องน้ำอิง” ศิลาเดินเข้ามาหาน้ำอิงเพื่อหวังจะช่วยและไม่เข้าใจว่าตะวันทำกับน้ำอิงแบบนี้ทำไมเขาจำได้ว่าผู้ชายคนตรงหน้าไปงานเลี้ยงเขาเหมือนกันเมื่อคืนนี้ เขาคือทายาทนักธุรกิจชื่อดังที่ร่ำรวยมากคนหนึ่ง “ไม่ใช่เรื่องของมึงก็ไม่ต้องมาเสือก” ตะวันเอ่ยเสียงเข้มบอกศิลา “แต่มึงจะทำกับน้องน้ำอิงแบบนี้ไม่ได้ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้” “ทำไมกูต้องปล่อย เธอบอกมันไปสิว่าเมื่อคืน…” “พี่ศิลาไม่ต้องเป็นห่วงอิงนะคะ อิงมีธุระต้องคุยกับเขาไว้อิงถึงบ้านแล้วอิงจะโทรหานะคะ” น้ำอิงกลัวว่าอีกคนจะพลั้งปากพูดเรื่องระหว่างเธอกับเขา เธอเลยรีบพูดขัดขึ้นเสียก่อน “น้องน้ำอิงแน่ใจนะครับ” “แน่ใจค่ะ” ตะวันลากร่างบางเดินไปขึ้นรถตัวเองก่อนที่เขาจะปิดประตูรถเสียงดังและเดินกลับมาขึ้นรถก่อนที่เขาจะขึ้นรถยังหันไปมองศิลาอย่างเอาเรื่อง รถหรูขับออกจากร้านอาหารด้วยความเร็วน้ำอิงที่ทำอะไรไม่ได้เธอได้แต่นั่งกำหมัดแน่นภายในห้องโดยสารปกคลุมไปด้วยความเงียบ Rrrrr..Rrrrr แต่แล้วเสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้นทำลายความเงียบ ตะวันหยิบมันขึ้นมาดูก็เป็นเบอร์ของโรสที่โทรเข้ามาก่อนจะวางมือถือลงที่เดิมเพราะไม่อยากรับสายไม่นานเสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้งตะวันปล่อยให้มันแฝดเสียงร้องอยู่นานก่อนที่เขาจะกดรับสายเพื่อตัดความรำคาญ “ครับ” “เมื่อคืนแกไปนอนที่ไหนแล้วตอนนี้อยู่ไหนกลับมารับหนูโรสเดี๋ยวนี้” คุณหญิงกนกนุชเอ่ยถามลูกชายอย่างไม่พอใจ เธอรู้มาจากโรสว่าตะวันไม่ได้นอนที่โรงแรมจนต้องรีบโทรไปหาลูกชาย “ผมกำลังกลับ” “ฉันบอกให้แกกลับมา” “ไม่ครับ ผมพายัยนั่นไปตามที่แม่สั่งแล้วที่เหลือแม่ก็จัดการเอาเองนะครับ” “ตะวัน! แกกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ” คุณหญิงกนกนุชเอ่ยถามลูกชายอย่างไม่พอใจ ตะวันเบื่อหน่ายเต็มทนกับแม่ที่ชอบบงการชีวิตของเขาทุกอย่างเขากดตัดสายอย่างไม่คิดสนใจ ก่อนจะเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้น ”จะรีบไปตายหรือไง“ น้ำอิงเอ่ยขึ้นเบาๆแต่คนขับดันหูดีได้ยินในสิ่งที่เธอพูด ”ถ้าฉันตายเธอก็ไม่รอด“ ”คุณจะพาฉันไปไหนกลับไปส่งฉันที่โรงแรมเดี๋ยวนี้เลยนะคะ“ พี่ชายคงรอและถ้าบอกว่ากลับก่อนพี่ชายก็คงจะงงว่าเธอกลับกับใคร “นั่งเงียบๆไปอย่าพูดมากอย่าทำให้ฉันหงุดหงิดไปมากกว่านี้” เขาเอ่ยบอกก่อนจะปรายสายตาไปมองน้ำอิงที่นั่งหน้าหงิกหน้างอ “อยู่กับฉันเหมือนจะตายที่อยู่กับไอ้ผู้ชายคนนั้นทำหน้าระรื่น” “ก็เขาไม่ได้นิสัยไม่ดีแบบคุณนี่” เอี๊ยดดดด! ตะวันเบรกรถจนยางบดกับถนนกลิ่นไหม้ลอยเข้ามาถึงในรถ “ปล่อยฉันนะ!” ”ไหนๆฉันก็นิสัยไม่ดีแล้วจะต้องสนใจคำขอของเธอทำไม” เขาจับไปที่ท่อนแขนเล็กและเอ่ยบอกเธอในตาคมจ้องมองหน้าเธออย่างเขาเรื่องกรามหนาบดเข้าหากันแน่น “พรึบ! น้ำอิงสะบัดแขนอย่างแรงออกจากมือของเขาเธอพยายามจะเปิดประตูรถเพื่อลงจากรถ “ปลดล็อกเดี๋ยวนี้นะคะ” เธอหันไปบอกยังเจ้าของรถ “……” ตะวันเงียบไม่เอ่ยตอบอะไรออกมาเขาเอาแต่จ้องหน้าเธอไม่วางตา “ฉันบอกให้คุณปลดล็อก! เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากคนเลวๆอย่างคุณได้สักที” น้ำอิงตะคอกใส่หน้าเขาเสียงดังด้วยความโมโห หมับ! อ๊ะ! “เธอกล้าดียังไงมาตะคอกใส่หน้าฉันและถ้าอยากหลุดพ้นจากคนเลวอย่างฉันงั้นเอาแบบนี้ไหมละวันนี้ฉันจะจัดการกับพี่ชายเธอให้ตายตามพี่สาวฉันไปซะแล้วเธอจะได้เป็นอิสระ“ เขากระชากร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของตัวเองหลังพวงมาลัย ดวงตาคู่สวยสั่นระริกทันทีที่เขาพูดประโยคนั้นออกมา ”ทำไมแค่พูดว่าจะฆ่าเธอก็จะร้องไห้เลยเหรอแล้วที่มันที่ฆ่าพี่สาวฉันละ“ ”พี่พลไม่ได้ทำคุณเข้าใจผิดแล้ว ฮือ..พี่พลไม่ได้เป็นคนทำ“ น้ำอิงเอ่ยขึ้นแล้วร้องไห้โฮออกมา ”ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใคร ฉันเห็นกับตามันคือคนสุดท้ายที่ออกจากคอนโดพี่สาวฉัน“ ปลายนิ้วเรียวยาวบีบที่คางเล็กของเธออย่างแรงตะวันเดือดดานขึ้นทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องพี่สาวที่จากไปแล้ว ”ฮือ…พี่พลไม่ได้เป็นคนทำ“ น้ำอิงซบหน้าลงบนไหล่แกร่งเธอร้องไห้ออกมาและเอ่ยบอกเขาเธอเหนื่อยมากเหลือเกินกับเรื่องนี้ “ที่คุณเห็นมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด” “แล้วพี่ชายเธอไปทำไมที่คอนโดทอฝันวันนั้น มันไปทำไม!” ตะวันเอ่ยถามคนบนตักเสียงดัง “ฉันไม่รู้ ฮือ…แต่พี่พลไม่ได้เป็นคนฆ่าไม่มีหลักฐานอะไรเลยที่บอกว่าเป็นพี่พล“ “เพราะตำรวจคนนั้นมันเป็นเพื่อนพี่ชายเธอไง เธอทำให้ฉันหงุดหงิดน้ำอิง ทำซะ” เขาก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้วเหมือนกัน ตะวันปลดกระดุมกางเกงยีนส์ที่สวมใส่อยู่แล้วควักเอาใจกลางความเป็นชายออกมา ถ้าเขาหงุดหงิดจากเรื่องนี้ทีไรการได้ปลดปล่อยในตัวเธอคือทางออกสำหรับเขา มือหนากดปุ่มถอยเบาะไปจนสุด “น้ำอิงยอมคุณทุกอย่างแค่คุณอย่าทำอะไรพี่พลเลยนะคะ ฮือ….” เธอเอ่ยบอกเขาทั้งน้ำตา น้ำอิงยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยมือบางจับไปที่แท่งเนื้อขนาดใหญ่ของเขาก่อนที่เธอจะกดสะโพกลงใจกลางสาวค่อยๆกลืนกินตัวตนของเขาเข้าไปนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เป็นคนทำให้เขาและนี่ก็คือหน้าที่ของเธอ ‘เชลย’ อ่าส์!! ตะวันครางเสียงกระเส่ามันเสียวมากเหลือเกินและมันก็เข้าไปลึกมากเวลาที่เธออยู่บนตัวเขาแบบนี้ “กระแทกลงมา” เขาเอ่ยบอกและจับเอวเล็กบังคับให้จังหวะกับน้ำอิงเธอกระแทกลงใส่แท่งเนื้อของเขาจนรถโยกไปตามแรง อือ!! อ่าส์!! ภายในรถมีเสียงครางของทั้งสองดังสลับกันวันนี้เธอได้ทำเองก็รู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาสายเสื้อหล่นจากไหล่บางเผยให้เห็นเนินอกขาวๆ ตะวันจ้องมองมันอยู่นานก่อนที่เขาจะดึงสายเสื้อทั้งสองข้างของเธอออกและดึงแผ่นปิดจุกสีเนื้อโยนทิ้งไปหลังรถเผยให้เห็นเม็ดทับทิมสีชมพูมันกระเพื่อมขึ้นลงไปตามแรงกระแทกของเจ้าของจนเขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปดูดกลืนกินมัน ตะวันเองก็ไม่เคยทำอะไรมากไปกว่ากระแทกเลยนี่ก็เป็นครั้งแรกของเขาที่จะได้เล่นกับอกอวบทั้งสองข้างของเธอ อือ! ”ถ้าเธออยากที่จะรักษาชีวิตของพี่ชายเธอๆก็ต้องทนอยู่เป็นที่ระบายให้ฉันไปแบบนี้“ เขาเอ่ยบอกทั้งที่ปากก็ยังดูดเต้าของเธออยู่แต่น้ำอิงกลับไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาบอกเธอเสียวจนหูอื้อตาลายไปหมด ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more