หลังจากที่น้ำอิงกินข้าวเสร็จเธอก็หยิบแผงยาออกจากกระเป๋าทำท่าจะแกะยาออกมากิน
พรึบ!
ตะวันแย่งมันไปจากมือเธอหน้าตาเฉยเขาเอามันไปอ่านดูมันคือยาแก้ปวดท้องประจำเดือนเพื่อนทั้งสองที่นั่งอยู่ตรงจ้องมองทุกการกระทำของตะวันไม่วางตา
“เอามาฉันจะกินยา ยุ่งไม่เข้าเรื่อง” น้ำอิงแย่งแผงยาคืนมาพลางเอ่ยพึมพำ น้ำอิงรู้ตัวเองดีว่าวันนี้เธอเหวี่ยงมากเพราะเธอเป็นประจำเดือนอย่างแน่นอนแต่เหวี่ยงใส่คนข้างๆก็ยังดีกว่าเหวี่ยงใส่หมาใส่แมวที่ไหน
“ปวดท้องแล้วจะมาเรียนทำไม..?” ตะวันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆอย่างที่เขาเคยใช้กับเธออยู่เป็นประจำ เธอควรหยุดพักให้หายมาเรียนแบบนี้มันจะไปเรียนรู้เรื่องได้ยังไง
“เกี่ยวอะไรกับคุณ ไปเถอะดาว“ น้ำอิงเอ่ยตอบและเธอก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาก่อนจะดึงแขนเพื่อนให้ลุกตามเธอไปไผ่กับธันวาอึ้งมากที่เห็นน้ำอิงทำเป็นเมินเฉยเหมือนคนเกลียดกันใส่เพื่อนเขา
”ไอ้ตะวัน! มึงเจอของดีเข้าแล้ววะ“ ไผ
