06:00 น.
แสงตะวันของเช้าวันใหม่ส่องเข้ามาในห้องนอนบนเตียงขนาดพอดีมีร่างบางนอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง เพราะตลอดทั้งคืนตะวันเอาแต่กระแทกใส่เธอไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งกว่าเขาจะหลับก็เกือบเช้า ผ้าปูที่นอนสีชมพูอ่อนเปียกไปด้วยน้ำกามสีขาวขุ่นของเขา ส่วนน้ำอิงก็เมาจนไม่ได้สติ
ดวงตาคู่สวยค่อยๆลืมตาขึ้นตามความเคยชินที่เธอตื่นเวลานี้ทุกวันอยู่แล้ว เธอกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาหาแสงในตอนเช้า
“อือ…ปวดหัวจัง” มือบางยกขึ้นมานวดๆที่ขมับเธอรู้สึกปวดหัวมากเหลือเกินในเช้าวันนี้ สมองมันหนักอึ้งไปหมดอีกทั้งกลิ่นของแอลกอฮอล์ก็ยังคละคลุ้งอยู่ในลมหายใจของเธอ
พรึบ!
“จะไม่ให้ปวดได้ไงเมาซะขนาดนั้น” เสียงแหบห้าวของเขาดังขึ้นทำให้น้ำอิงรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที เสียงที่แสนจะคุ้นหูทำให้เธอหายงัวเงีย ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นเขานอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียงของเธอ
“นี่คุณเข้ามาในห้องฉันได้ไง.
