“ทีนี้จะขึ้นได้ยัง”
“ไปเถอะค่ะคนดีขา เดี๋ยวพี่พาแวะกินของอร่อย”
“มีอะไรก็คุยที่นี่เถอะค่ะ หนูไม่อยากนั่งเบียดกับพี่ รู้สึกเป็นเสนียด” เธอบอกออกไปตรงๆ โดยไม่สนใจว่าหมาบ้าทั้งสองตัวจะกระโดดงับคอเธอหรือเปล่า
เพชรแท้พ่นลมหายใจออกมาอย่างหนักด้วยความเบื่อหน่าย เมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางพยศไม่เลิกของคนดี นึกว่าครั้งก่อนที่พวกเขาจัดการไปเธอจะเลิกดื้อขึ้นมาบ้างแต่เปล่าเลย ดูเหมือนเธอจะดื้อกว่าเดิมเสียอีก
“ไม่พูดเหรอคะ ไม่พูดหนูเรียกรถกลับแล้วนะ”
“ดื้อชะมัด” เพชรแท้บ่นพึมพำเสียงเบา จังหวะนั้นเขาก็จ้องมองมายังเธอทำให้สายตาของทั้งคู่ประสานกัน ไม่นานเขาก็ดึงสายตากลับ แล้วยัดตัวเองเข้าไปนั่งรอในรถตรงตำแหน่งคนขับแทน
“อย่าเพิ่งไปสิคนดีขา พวกพี่มีอยากคุยด้วยจริงๆ นะ” เพทายดึงแขนเรียวเอาไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินหนี
“มีอะไรก็พูดมาสิค่ะ หนูมีรายงานต้องทำอีกเยอะ”
“เดี๋ยวพี่ช่วยทำ ขึ้นรถสิ”
“อย่ามาหลอกกัน พ
