Latum Alterum (Under construction)

29 (Unedited)

Hi, Alterums!

Almost all the chapters are unedited, and I had a drastic changed in my plot, so I have to re-write almost every part to avoid confusions, and so. I'm editing the whole book, so events, characters, even the smallest part will be edited. Please bear with me, while waiting for the next chapters, you are more than free to read some of my completed books.

C O M P L E T E D  B O O K S 

Lecquares Academy (Fantasy Novel)

His Kryptonite (Action-Romance Novel)

You can leave out your comment or if you like it, you can give me a heart? I'll appreciate it. I have up coming stories so stay tune: 

Insignia (Fantasy Novel)

Wish upon the Star (Fantasy-Slice of life Novel)

C H O S E N  S E R I E S

The Chosen Luna (Fantasy Novel)

The Chosen Queen (Fantasy Novel)

The Chosen Bride (Fantasy Novel)

Thank you, and Happy reading!

N O T E :

I will remove the tag once I'm done editing it, I will finish editing it as soon as I can. Thank you! :)

"L-Let's follow them," Nanginig ang boses ko.

She nodded, inihanda ang manibela. I saw the paper white woman smiling at the kid, habang buhat ito ni Warrion ay nag-uusap ang dalawa.

It seems like the little boy is waving at the woman, ang babae naman ay may natutuwang ngiti sa labi at hinaplos ang pisngi ng bata.

They looked like a family.

"Mali lang siguro ang iniisip natin," Kumbinse sa akin ni Macarena.

I didn't say anything, I saw how Warrion put the child on the backseat. Nakita ko pang napatingin s'ya sasakyan namin, kakabahan na sana ako nang makitang kumunot ang noo n'ya, my heart quickened when our eyes met but then I realized...we're heavily tinted!

Ipinaling n'ya ang ulo at sumakay sa sasakyan muli at pinaandar. Tahimik ang buonh byahe namin at nang tumigil sila sa isang parke ay tumigil rin kami sa hindi kalayuan.

The kid jumped happily when he reached the ground. Nakita kong tinuro n'ya ang isang ice cream stand sa malayo kaya natawa si Warrion at tumango. Then...the woman said something to him bago kumapit sa braso n'ya.

It was good to see, kung ibang tao ang makakakita but right now, I don't think I can even look at it without hurting myself.

Hindi na sana ako tutuloy nang hilahin ako pababa ni Macarena. We hid behind the bushes, nakasilip sa tatlo na nakaupo na sa bench ngayon.

Warrion is watching as the kid eat his ice cream. Nasa tabi n'ya ito at nakita ko ang aliw ng mata n'ya habang nakasulyap sa bata.

It's his son!

"Baka...Baka hindi pa kasal?" Lumingon ako kay Macarena na mukhang gustong pakinggan ang nangyayari roon. "Baka kaya single pa ang nasa profile n'ya...pwede ka namang single tapos may anak, diba?"

"Shhh, quiet, Winter! Stop being nega, okay? I got this, malalaman ko ang babaeng iyan kung sino." Aniya. Nanahimik ako at muling sumulyap.

Nakita kong nagsasalita nanaman ang babae at tumango lang si Warrion, hindi nagsasalita at muling bumaling sa bata na iginagalaw ang paa habang nakaupo.

Too fund of your son, huh?

"Stay here!" Ibinaba ni Macarena ang telescope at sumulyap sa akin. "H'wag kang aalis!"

Hindi na ako nagsalita at tumango, dumausdos ako ng upo sa semento, walang pakialam sa dumi sa dress ko.

Will I start moving on? He has a son and a girlfriend! They'll probably get married at masasaktan lang ako!

Damn you, Winter! Hindi ka na nga nahuhulog ng ganoon sa lalaki pero ito unang subok mo palang ay lunod na lunod ka na!

I don't how long it took pero halos mapatalon ako sa upuan ko nang humahangos na tumakbo pabalik sa akin Macarena, nagtaka ako nang hilahin n'ya ang pulsuhan ko.

"What?" I asked.

"Bilis! Tayo! Tago tayo!" Hinihingal n'yang sabi at wala sa wisyong tumungo kami, sinuguradong walang nakakita at nagtatatakbo.

When we reached a wall near the place ay sabay kaming hinihingal at hindi s'ya makapagsalita, pinapaypayan ang sarili.

"Oh my God! Oh my God! We're dead!" She exclaimed.

"H-Huh?" Kaagad akong kinabahan roon. "Why?"

"Pero nagpalusot ako!" She exclaimed. "N-Nakumbinse ko naman ata!"

"Ano bang nangyari?" I panicked too at nang hindi s'ya umimik ay niyugyog ko s'ya. "Macarena!"

"I was just listening to them! I heard the girl saying when is Warrion free again, something like that! Her name is Daisy! She's been asking about dinner or so...tapos biglang tumayo 'yung babae papuntang CR, syempre sinundan ko! Pasimple akong kinausap s'ya, kunwari strangers! She's also a military officer, 'yun lang ang nakuha ko!"

"O...kay? So what are you panicking about?"

"She went out and I followed, tatanungin pa sana pero nakasalubong ko si Warrion!" She exclaimed hysterically at nalaglag ang panga ko.

"What the f**k, Macarena?!"

"Nagpalusot naman ako!" She said. "Sabi ko, oh, Warrion! Ikaw pala!"

"T-Tapos?"

"Walang reaksyon! He looked at me intently, kita kong nagtataka s'ya kung bakit nandun ako. Tapos sabi n'ya bigla, 'Where's Winter?' Tapos...tapos sabi ko, 'Sino 'yun'?"

"Macarena!" I exclaimed.

"Mukha namang naniwala!" Aniya pero nasapo ko ang noo ko.

"Lagot tayo! Paano kapag nalaman n'yang lumabas ako?" I said frustatedly and brushed my hair.

"S-Sorry!" She's panicking too. "T-Tara, unahan na natin pauwi--" She suddenly froze, nakita ko ang pag-awang ng labi n'ya kaya kinabahan ako.

Then suddenly, I noticed that I was shielded from the back, ang init na tumama sa likuran ko ay naglaho na at nang mapatingin ako sa paahan ay nakita ko ang anino roon.

My heart started beating harshly, I bit my lip and slowly shifted my gaze towards the back. Mayroon na akong ideya pero hindi ko napigilan ang pagsinghap nang makita si Warrion sa likuran.

He looks damn mad and irritated, his brows furrowed, his jaw clenched. Nakapirmi ang labi n'ya at ang berdeng mga mata ay mas lalong nagdilim habang nakatingin sa akin.

Napasulyap ako sa tabi n'ya at parang tumalon ako puso ko nang makita ang bata na nakauniporme pa at inosenteng nakatingala sa akin.

"Hi po, Ate! Riu po!" The child presented himself at me.

Hindi ako makangiti, nanginginig ang labi na nag-angat ako ng tingin kay Warrion at nakita ang galit sa kanya.

"W-What are you..."

"Did I f*****g allowed you to go, Winter Andromeda?" Bakas ang irita at galit sa diin ng pagkakabigkas n'ya ng pangalan ko.

"U-Uh, Warrion, ako ang--" Ani Macarena pero umiling ako at matapang na hinarap si Warrion.

"Ako ang may gustong lumabas! Walang kinalaman ang kaibigan ko rito!" I exclaimed. "At ano ngayon kung lumabas ako?"

Hindi s'ya umimik, I saw him stopping himself from getting mad, kinakalma ang sarili para sa bata na walang alam sa nangyayari.

"Uuwi na tayo." He said in finality, doon ko rin napansing nasa likuran n'ya ang babaeng nagtataka, I saw her eyeing me intently.

My heart ached again, sa sobrang irita ko ay taas noo kong tinitigan si Warrion at sinimangutan.

"Umuwi ka mag-isa mo." I spatted and before he can even touch me ay nilagpasan ko s'ya at naglakad paalis.

Macarena called me, narinig ko ang tili ng kaibigan ko pero hindi ko s'ya nilingo. Babawi ako, Macarena. Just not now!

"Winter Andromeda!" Warrion's voice boomed. Hindi ako nakinig, humigpit ang hawak ko sa sling bag at halod tumakbo na para makalayo.

"Winter!" Narinig ko sigaw ni Warrion, galit at puno ng awtoridad kaya mas nagpanic ako. "f**k!"

Hindi ko na alam ang nangyari, basta ang alam ko ay tumatakbo ako palayo at puno ng iritasyon at galit.

I am jealous, alright! Wala naman akong karapatan but it hurts me a lot! Seeing him with another woman and a child!

Nawala na sila sa pandinig at paningin ko, hindi ko rin alam kung nasaan ako nagsususuot pero naramdaman ko ang pakiramdam na sinusundan ako.

Kinabahan ako but I kept my cool, lumingon ako sa aking likuran at nang makitang walang tao ay napatango.

"It's nothing," Bulong ko sa sarili. Doon ko napansing napadpad na pala ako sa may sakahan, may malayong kubo sa dulo at nasa gilid ako ng kalsada na puro talahib.

I shook my head.

I know how to defend myself, alright.

I walked again, this time I really felt like someone is watching me so I looked back and noticed a black van behind me.

Baka napadaan lang.

Huminga ako ng malalim, pasimpleng kinuha ang phone para buksan ang tracker at halos mapatalon nang makarinig ng boses.

"Hi, Miss!" I froze when I heard a man's voice.

Hindi ako umimik, ni hindi ako lumingon at diretso lamang ang tingin. Sa kabilang dulo naman ng sakahan na ito ay may iilang bahay nanaman ulit at may basketball court. Hindi ako masusundan roon!

"Sungit!" I heard laughters behind me but I remained focus, biglang pinagsisihan ang pagtakbo ko palayo.

"Pero hindi bale...swerte nga lang natin, ano? Ang swerte naglakad pa sa harapan natin." Halos sabayan na ako ng van kaya mas binilisan ko ang lakad.

"Akala mo nga namang sa wakas...napag-isa rin ang anak ni Senator!" Doon na ako mas kinabahan, all I am thinking is to get away.

They knew me! Of course, they'll know me!

Sumulyap ako roon at sa isang senyas ng lalaki sa van ay may umatake na sa akin sa likuran pero mabuti nalang ay naging handa ako.

Isang hawak pa lang sa aking balikat ay mabilis kong nahaklit iyon, hinila at pinilipit sa era sa sipa palayo.

The man groaned when he fell, another men attacked me with punches pero kaagad kong nasalag at nakaiwas. I saw how startled the scary man is, mas naging agresibo ito sa pagtapon ng suntok at napasinghap ako nang hindi ako nakaiwas sa pagpatama n'ya sa aking tyan.

Nanghina ako ng bahagya but that doesn't stop me from fighting, with the techniques I've learned from my trainings, nang may humawak sa likuran ko ay walang pagdadalawang-isip akong tinapakan ang paa nito, hinuli ang kamay at walang hirap na tinagilid at ibinalibag sa batuhang daan.

Nang mapatumba ko ang iilang tauhan ay mas kinabahan na ako nang magsibabaan ang iba pang mga lalaki. I took a step back, readied my position to attack and when they did, I fought back.

It was hard but I am good with hand to hand combat, akmang may susuntok sa panga ko ay mabilis akong tumungo, dahilan para tumama ang suntok ng lalaki sa kanyang kasamahan.

I aimed for the sensitive part, that part in the middle of their body. Isang sipa ko palang roon ay nanghina na kaya walanh pagdadalawang-isip na sinipa ko ito kaya humandusay sa sahig.

Mas marami na ang sumugod. I groaned with every painful punch I've received, sa gulat ko pa ay hindi ako nakaiwad nang maglabas ng patalim ang isa kaya nahagip ang braso ko.

My blood started dripping, I was tired but I know I have to save myself. Marami na akong napatumba pero nanghihina na rin ako sa suntok at sugat na tinamo.

Another man ran to attack me pero dahil mabilis ako ay mabilis akong nakaiwas, I twirled, pulled his hair, lifted my bleeding hand to throw a hard punch on his nose.

"Tangina! Ang kukupad n'yo!" Sigaw ng kalbo sa sasakyan. "Babae lang 'yan! Lampa!"

The men became more aggressive, nawala ako sa disposisyon nang biglang may lumitaw sa likuran ko at ang nakahigang isa ay hinila ang paa ko. I lost my balance, napadapa ako sa lupa pero lumaban pa rin ako.

Someone pulled my hair, punched my stomach and my bleeding arm but I puffed a breath and did not surrender. Mas tinatagan ko pa ang loob na lumaban pero natigil nang makarinig ng putok ng baril.

I froze, as if the trauma I thought I overcome came back. The scene started playing on my head like it was right infront of my eyes, wala sa sariling napasulyap sa brasong dumudugo at natantong dugo iyon ng kapatid ko.

I did not saved her! I let those people kill my sister! It is my fault! It is!

"Winter!" I heard a faint exchange of gunshots at sa pagsulyap ko sa malayo ay tila nakita ko ang anino ni Warrion na nakikipagpalitan ng putok, tinatawag ako at pilit na lumalaban.

"Putangina! Ipasok n'yo na!" A voice said.

I felt a hard pressure on my stomach, napahawak ako roon at nag-umpisang dumilim na ang paningin.

"Tanginang anak ng Senador! Akala ko ba walang bodyguard?!" Sigawan ang narinig ko nang muling magkamalay.

Nanlaki ang mata ko roon at gulong napatingin sa paligid at sinubukang sumigaw pero hindi ko nagawa dahil sa busal sa akinh bibig.