Eftelya’nın sarı saçlarına sıçrayan kana ateşin gölgesinde bakarken üzerime atladı. Sol yumruğunu şimşek gibi savurdu. "İşte böyle!” diye bağırdım. Ama boşunaydı. Başımı yana atarak yumruğundan kurtuldum ancak bileğini çevirip döndürdüm. O sırada da karnına tekme atıp dizlerinin üstüne düşmesine neden oldum. “Hala dövüşmeyi bilmiyorsun.” dedim bana ezilen gururun kalan parçalarıyla bakarken. Ne olmuştu Soylu yüzbaşına kendini gösterememiş miydi? Meydan burada benimdi. Aksini iddia edecek askerin karşımda on dakika kalması yeterliydi. Ama Eftelya en fazla üç dakika kalıyordu. Ve çok çirkin bir anlayışı vardı. Yüzüme çamur atıp görüşümü engelledi ve zaman kaybetmeden karnımda çalıştı. Yumruk atmış! Geriye doğru adımlarlarken yüzümü elimle sildim.
Yerden kalkmış yenemedin k
