Ecrin ERGANİ
Kokusunda kaybolduğum adamın eşofmanı ve komik panduflarıyla yatakhaneye girdiğimde kızların uykuda olacağını tahmin etmiştim. Ama hepsi uyanık ve cin çarpmışa dönmüştü. Beni daha görmediklerine göre başka bir mesele vardı.
Sessiz adımlarla içeri girdim ancak bakışları adım attığım her saniye gelip geçti. Gözlerindeki nefrete daha önce hiç tanık olmamıştım. Yürümeyi kestim. Ortada ciddi bir şey olmalıydı. Gözüm bozulmamış olan yatağa kaydı. Bana bıçak çeken Ayşe’nin yatağı...
“Hemen yetiştirdin değil mi?” diye Eftelya yatağından kalkıp karşıma geçti. Saçlarını tepesinde toplamış gözleri ağladığını belli edercesine kızarmıştı.
“Neyi?” diye sordum sakince. Düne göre sesim daha iyi çıkmıştı. Boğazım paslı bir demiri anısatmıyordu en azından.
Eftelya sorumla
