Ecrin Ergani
Koku benim değildi. Üzerimdeki diken gibi etime batan pijama takımıyla karşımdaki beni tanımakta zorluk çeken adama kıpırdamadan bakarken dudaklarımdaki şeyden de tiksinmiştim. Başka bir kızın parçalarına bakıyordu. Ve gördüğü kızdan hiç hoşlanmamıştı. Sevinse miydim üzülse miydim anlayamadım.
Eftelya’dan bunları isterken kız şaşırmıştı ama sonra ne yapacağımı anladığı gibi hepsini elime tutuşturmuştu. Ümitle bakan gözleriyle kendimi suçlu hisseder gibi oldum. Ya başaramazsam...
Her türlü yapmak zorundaydım. Çünkü bir son düşünmek normal demesine rağmen normal olmayan durumun gidişatı hakkında düşünmek tan aptallıktı. Bu işin sonu belliydi. En azından Eftelya Soylu yüzbaşını teselli ederdi. Yattığımız yatak mı teselli ederdi?
Midemin bulantısını umursamay
