เล่ห์ปรารถนานายมาเฟีย

" มิเชลช่วยฉันหน่อยสิ " สุริยันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาเธอที่ตอนนี้กำลังเก็บส้มอยู่ ตั้งแต่คราวนั้นที่เกิดเรื่องก็ผ่านมาเกือบสามปีแล้ว หลังจากเคลียร์ทุกอย่างที่นี่เสร็จเธอก็กลับไปทำภารกิจลับต่อและถูกส่งตัวไปทำงานที่ปากีสถาน แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อเกิดเหตุวางระเบิดและเหตุชุ่มยิงที่หมู่บ้านที่เธอไปพัก จนเป็นเหตุให้เพื่อนร่วมทีมเสียชีวิตถึงห้านายและประชาชนล้มตายเกือบร้อย ส่วนเธอเองก็ได้รับบาดเจ็บและกว่าจะหนีรอดมาได้ต้องหลบหนีอยู่เป็นเดือน แต่ภาพของเด็กน้อยไร้เดียงสาที่ถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานีคือฝันร้ายสำหรับเธอ ถึงเธอจะฆ่าคนมามากมายแต่สิ่งหนึ่งที่เธอทำไม่ได้คือการทำร้ายเด็ก พวกเขาคือผ้าขาวที่สะอาด พวกเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย พวกเขาไม่ควรที่จะมาเจออะไรแบบนี้ เธอโกรธแค้นและต้องการจะแก้แค้นให้พวกเขา เธอขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาและลักลอบเข้าไปวางระเบิดในค่ายของพวกมันเธอแก้แค้นให้พวกเขาได้สำเร็จ แต่เธอก็ถูกพักงาน และคนที่พักงานเธอแบบไม่มีกำหนดก็ไม่ใช่ใคร คือพ่อของเธอเอง ผู้บัญชาการทหารลับหน่วยพิเศษ หลังจากที่ถูกสั่งพักงานเธอจึงกลับมาอยู่ที่นี่กับยายได้สองเดือนกว่าแล้ว เธอที่ถูกฝึกหนักมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป จะมีก็แต่ช่วงเวลาที่มาเยี่ยมยายที่นี่เท่านั้นที่เธอได้รู้สึกผ่อนคลายและมีเพื่อนอย่างสุริยัน แต่พออายุสิบแปดเธอก็ต้องเรียนหนักและฝึกหนักกว่าเดิม พอเรียนจบหมอเธอก็เข้าร่วมกับกองทหารลับและถูกส่งตัวแอบแฝงไปทำงานในฐานะหมอและทำภารกิจลับไปด้วย " มีอะไร " เธอยืนเท้าสะเอวถามเจ้าเพื่อนตัวยุ่ง ที่กินไม่ได้ขึ้ไม่ออกก็วิ่งมาหาเธอ ไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วยหรอกนะ ออกจะดีใจด้วยซ้ำที่เขานึกถึงเธอ แต่บางอย่างที่เขาขอมานี่สิทำให้เธอปวดหัว " อย่าบอกนะว่าจะให้ฉันพาไปจีบสาวอีก " สุริยันถูกใจลูกสาวนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่ง แต่พ่อเธอหวงมาก ไปไหนมาไหนก็ต้องมีคนไปรับไปส่งตลอดแถมมีบอดี้การ์ดหน้าเหี้ยมตามคุ้มกันอีก เขาเลยขอให้เธอไปจัดการบอดี้การ์ดให้เพื่อจะได้มีโอกาสเข้าใกล้ผู้หญิงคนนั้น " ไม่ใช่.. ไม่ใช่ " สุริยันโบกมือปฏิเสธพร้อมกับยืนหอบหายใจ " ก็พ่อฉันนะสิโทรมาบอกว่าให้หาบอดี้การ์ดให้ลูกค้าวีวีไอพีที่จะเดินทางมาพักที่นี่ให้หน่อย แล้วลูกค้ารายนี้ก็สำคัญมากผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้ แถมเขาเจาะจงอยากได้ผู้หญิงด้วย ฉันเลยไม่รู้จะไปหาใครที่ไหน... ช่วยฉันหน่อยนะ มิเชลจ๋า มิเชลคนสวย มิเชลคนเก่ง.. มีแต่เธอเท่านั้นที่ช่วยฉันได้ " สุริยันจับมือเธอไปกุมไว้แนบอกเขาแล้วส่งสายตาออดอ้อนมาให้เธออย่างขอร้องอ้อนวอน มิเชลมองสุริยันก็ได้แต่ถอนหายใจให้กับคนไม่รู้จักโต " หากเธอช่วยฉัน ฉันจะยอมเสี่ยงชีวิตแต่งงานกับเธอเลยเอ้า! " สุริยันพูดเหมือนจำใจจนเธอรู้สึกหมั่นไส้เตะเข้าที่ขาเขาทีหนึ่ง จนเขาร้องโอดโอย " ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ไหนวันก่อนนายยังบอกว่าอดสงสารและเห็นใจคนที่จะมาเป็นผัวฉันไม่ได้อยู่เลยไง แล้วทำไมตอนนี้ถึงอยากแต่งงานกับฉันไม่กลัวตายแล้วรึ " สุริยันยืนมองเธอนิ่ง มองสำรวจใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอ เธอสวยเธอน่ารัก แต่ถ้าจะเอามาเป็นเมียและแม่ของลูก คนไม่ได้เรื่องและเจ้าชู้อย่างเขาได้จมอยู่ใต้ฝ่าเท้าเธอแน่ แค่คิดก็เสียวสันหลังแล้ว นึกไม่ออกจริงๆ ว่าจะมีผู้ชายคนไหนที่ปราบเธอได้